Ένα άρθρο της Καθημερινής για τον Δημήτρη Λιγνάδη, προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των αναγνωστών της εφημερίδας και την υποχρέωσε να απαντήσει στο κύριο άρθρο της που δημοσιεύεται στην πρώτη σελίδα.
Το άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη δημοσιεύθηκε στο φύλο του Σαββάτου, είχε τίτλο "Λιγνάδης λυόμενος" και περιέβαλε με συμπάθεια τον Δημήτρη Λιγνάδη, παρά την καταδίκη του για δύο βιασμούς. Ο Μαγκλίνης, σχολίαζε- μεταξύ άλλων:
«Έπειτα από ενάμιση χρόνο ακούσαμε ξανά τη φωνή του Δημήτρη Λιγνάδη. Τον είδαμε χωρίς μάσκα, χωρίς χειροπέδες, έξω από τις φυλακές, κουρασμένο, θλιμμένο, ανακουφισμένο όμως. Διακρίνετε μια κάποια συμπάθεια στα παραπάνω λόγια; Καλά κάνετε. Πέρασαν δεκαεπτά μήνες από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο, δεκαεπτά μήνες που ο Λιγνάδης τους πέρασε στη φυλακή. Περάστε δεκαεπτά λεπτά μέσα σε μια φυλακή και ελάτε μετά να μιλήσουμε. Όποιος πιστεύει ότι δεν έχει ήδη πληρώσει για όσα διέπραξε (και για όσα δεν διέπραξε), σφάλλει. Όποιος πιστεύει ότι δεν θα συνεχίσει να πληρώνει για όλα αυτά επίσης σφάλλει. Οι κρίσεις είναι εύκολες και απαλές μόνον όταν το κακό το κάνουν άλλοι».
Το άρθρο Μαγκλίνη προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων που ανάγκασε την Καθημερινή να απαντήσει με κύριο άρθρο της υπό τον τίτλο "Πολυφωνία και φίμωτρα":
«H “K” δημοσιεύει άρθρα που εκφράζουν πολλές και διαφορετικές γνώμες. Μπορεί οι αρθρογράφοι και σκιτσογράφοι μας να διαφωνούν μεταξύ τους, ή και με τη θέση της εφημερίδας που εκφράζεται από εδώ, στο κύριο άρθρο. Δεν θα τους περιορίσουμε υπό τον φόβο ενός κύματος αντιδράσεων, άλλων καλοπροαίρετων και άλλων όχι. Η κριτική –όσο έντονη και αν είναι– είναι καλοδεχούμενη. Και την παίρνουμε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν μας. Το μπούλινγκ και το να αποδίδονται σε αρθρογράφους και στην εφημερίδα εξωφρενικές και αβάσιμες μεθοδεύσεις είναι, όμως, ένα τοξικό εργαλείο φίμωσης. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τη διατύπωση απόψεων που δεν είναι απαραιτήτως δημοφιλείς, ακόμη και εκείνων που κινδυνεύουν να παρερμηνευτούν. Όχι για να ξεπλυθεί κανείς, ειδικά αν έχει καταδικαστεί για το βαρύ αδίκημα των βιασμών, αλλά για να μην ξεθωριάσουν οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας της έκφρασης, να μη χαθεί το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη».
