Οι ημέρες που διήρκεσε η σύνοδος του ΝΑΤΟ ήταν ημέρες θλίψης. Γιατί κανείς δεν μπορεί να χαίρεται για το «Βατερλό» της ελληνικής διπλωματίας, την απόλυτη ευθύνη του οποίου φέρει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Αυτός ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας, αυτός διαχειρίστηκε το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων πριν από τη σύνοδο, στη διάρκειά της και μετά.
Πριν από τη σύνοδο, το μέγαρο Μαξίμου και τα φιλικά του μέσα ενημέρωσης διατυμπάνιζαν ότι ο πρωθυπουργός θα έθετε τους συμμάχους προ των ευθυνών τους για το γεγονός ότι μια χώρα-μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας ακολουθεί την ίδια αναθεωρητική πολιτική με τη Ρωσία, στρεφόμενη κατά της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου.
Στη συνέχεια και αφού η Τουρκία όξυνε στο μέγιστο τη σχετική προπαγάνδα, ήρθε η αναδίπλωση: Θα απαντήσουμε αν εκείνοι θέσουν το θέμα.
Για να φτάσουμε στο σημείο να πανηγυρίζουν που δεν τέθηκε θέμα νησιών στη σύνοδο και να χειροκροτούν τον Ερντογάν για όσα πέτυχε στα παζάρια του. Και αυτό στο όνομα της ενότητας της Συμμαχίας.
- Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν αντιλήφθηκε ότι ο Ερντογάν τις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο δεν επιδιώκει να τις προωθήσει ούτε μέσω του ΝΑΤΟ, ούτε στο πλαίσιο διεθνών συναντήσεων, ούτε με εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Δεν κατάλαβε δηλαδή το αυτονόητο.
- Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν είδε ότι κανείς από τους συμμάχους δεν ενδιαφέρεται που η Τουρκία είναι γενικώς αναθεωρητική δύναμη και ειδικώς σε βάρος της χώρας μας. Δεν αντιλήφθηκε επίσης ότι αναγνωρίζεται στη γείτονα το δικαίωμα της μη εφαρμογής των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και ότι αυτό συνιστά ένα ισχυρό πλεονέκτημά της έναντι της Ελλάδας.
- Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει το γεγονός ότι η σύγκλιση ΗΠΑ και Τουρκίας ήταν θεαματική και ότι η Τουρκία θα εκσυγχρονίσει μέσω των ΗΠΑ τα οπλικά συστήματά της για να απειλεί -πέραν των άλλων- και τη χώρα μας.
- Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το ηχηρό «ευχαριστώ» του Αμερικανού προέδρου προς τον Τούρκο ομόλογό του είναι η κυνική αποτύπωση των αμερικανικών συμφερόντων στο πλαίσιο των οποίων δεν υπάρχουν τα ελληνικά.
