Η Ντίνα Κώνστα –ή, αν θέλετε, η τηλεοπτική Ντένη Μαρκορά –μεγάλωσε σε ορεινό χωριό τής Σάμου, τους Σπαθαραίους, για το οποίο όταν ήταν μικρή νόμιζε, όπως έχει πει, ότι «ήταν πολύ μεγάλο», αλλάόταν ξαναπήγε εκεί μετά από πολλά χρόνια διαπίστωσε ότι «ήταν πάρα πολύ μικρό». Σε μια όχι πολύ παλιά συνέντευξή της δήλωσε για το χωριό της: «Την ομορφιά που είδα μεγαλώνοντας εκεί δεν την ξαναντίκρισα ποτέ. Σ' αυτά τα μικρά μέρη μαθαίνεις να ξεχωρίζεις όλα τα δέντρα και τα φυτά, έρχεσαι σε επαφή με τον κύκλο της ζωής: γεννήσεις, γάμοι, κηδείες, πανηγύρια, όλα εκεί. Κι αυτό σε κάνει πιο ανθρώπινο».
Η συνέντευξη δόθηκε στον Χρήστο Παρίδη τον Μάρτιο του 2018 για τη Lifo και ήταν μια συμπυκνωμένη αφήγηση για τη ζωή της, για τις απόψεις της. για την πολιτική της θέση (αριστερή και πολιτικοποιημένη ακόμα και από τα μαθητικά της χρόνια), για την καριέρα της, για το Θέατρο, για το Εθνικό («κάποτε μου είχε πει ο Νικολάκης που έφερνε καφέ στο Εθνικό ότι σε αυτό το θέατρο έχει χυθεί αίμα»), για δυο πικρές στιγμές που πέρασε στον θεατρικό χώρο ανάμεσα στις πολλές χαρούμενες («Με έκαναν να πιστεύω ότι δεν αξίζω να είμαι ηθοποιός. Τι ταπείνωση, τι εκβιασμοί. Δεν περίμενα ότι θα αντιμετώπιζα τέτοιες συμπεριφορές στο θέατρο»), για τους μεγάλους ηθοποιούς που είδε στην Επίδαυρο («δεν ήταν όλοι τους τόσο σπουδαίοι, υπήρχαν και κάποιοι που ήταν υπερεκτιμημένοι»), για όλες τις φίλες της -σπουδαίες ηθοποιούς- που είχε χάσει, για την ορφάνια από τον (Τροτσκιστή) πατέρα της, για τους πλούσιους ξενιτεμένους θείους που ανέλαβαν να βοηθήσουν όταν έφυγε από τη ζωή ο πατέρας της (και αδερφός τους), για τη συνειδητή επιλογή να μην παντρευτεί, γιατί όπως ανέφερε: «έγινα ηθοποιός γιατί δεν θα μπορούσα να ζω μια φυσιολογική ζωή. Θέλω να ζω τις ζωές των άλλων, που λένε».
Αποκάλυψε ακόμα ότι νεανικός της στόχος ήταν να γίνει δημοσιογράφος, γοητευμένη από τις ανταποκρίσεις του Χέμινγουέι, και είχε αρχίσει να ετοιμάζεται για ανάλογες σπουδές, όταν ξαφνικά ο θείος, που θα κάλυπτε τα έξοδα, άλλαξε γνώμη επειδή «η δημοσιογραφία είναι ανδρικό επάγγελμα». Διαβάζουμε και αντιγράφουμε από το δημοσίευμα του 2018:
«Αρχικά, λέει, ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Είχε διαβάσει τις ανταποκρίσεις του Χέμινγουεϊ από την Ισπανία και είχε ενθουσιαστεί.
»
Ονειρευόταν να ζει και να βλέπει τα γεγονότα από κοντά και στη συνέχεια
να επιστρέφει στο γραφείο και να τα μεταφέρει στο χαρτί.
» Ο άλλος πλούσιος θείος από την Αφρική υποσχέθηκε ότι θα την έστελνε σε μια εξαιρετική σχολή στο Βέλγιο. Συζούσε με μια Βελγίδα στο Κονγκό, η οποία της έφερε έναν κατάλογο της σχολής με όλες τις πληροφορίες.
»
Δεν έδωσε εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και ήταν ενθουσιασμένη που θα
έφευγε. Μέχρι που ο θείος αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει τις σπουδές με τη
δικαιολογία ότι ήταν επάγγελμα για άντρες. Δεν του το συγχώρεσε ποτέ.
Αλλά κάθε εμπόδιο για καλό».
- ** Διαβάστε εδώ την αφήγηση της Ντίνας Κώνστα (στη φωτογραφία ως Σωτηρία Μπέλου), στον Χρήστο Παρίδη για τη Lifo. Λέει πολλά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Ακόμα και για μια μεγάλη γκάφα της όταν συνάντηση τον Μακάριο σε θεατρική περιοδεία στην Κύπρο, παραμονές του πραξικοπήματος από τον Σαμψών.
