Ο χρόνος των εκλογών, θα κρίνει και το αποτέλεσμά τους
του Χρήστου Ξανθάκη
Αυτό που γράφω στον τίτλο, δεν το βγάζω από την κεφάλα μου. Μου το είπε κυβερνητικός βουλευτής από τους λίαν προβεβλημένους και ήταν και άλλοι μπροστά, έχω μάρτυρες. Καθόμασταν και συζητάγαμε για την πολιτική («πόλιτικς», στη γλώσσα του Χάρβαρντ) και την κοινωνία και την οικονομία (δεν είχε βγει ακόμη ο Λιγνάδης, οπότε η κουβέντα δεν έκανε τζιζ) και τον ρώτησα για τις εκλογές και το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες και τις πιθανότητες να τις πάρει η Νέα Δημοκρατία και μου απάντησε ευθαρσώς:
Αν γίνουν Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο, παλεύεται η κατάσταση, είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να είμαστε πρώτο κόμμα. Δεν λέω ότι το έχουμε σίγουρο, αλλά γιατί όχι ρε φίλε; Όπως νικήσαμε το ’19, έτσι προχωράμε και τώρα.
Κι αν δεν γίνουν εκλογές το φθινόπωρο και πάμε για Άνοιξη, ξαναρώτησα εγώ, που είμαι πλάσμα επίμονο και δεν φέρω τυχαία τον τίτλο του ρεπόρτερ.
Αν γίνουν την Άνοιξη, μου είπε με το χέρι στην καρδιά, κινδυνεύουμε να δούμε νούμερα Σαμαρά, μη σου πω κι ακόμη χειρότερα. Μιλάμε για πανωλεθρία…
Και δεν το λέει μόνο αυτός, ο συγκεκριμένος βουλευτής. Το λένε κι άλλοι και κάπως έτσι εξηγείται και η πρεμούρα του Πέτσα, του βασιλικότερου του βασιλέως δηλαδή, να βγάλει την ουρά του απέξω στην υπόθεση ελεύθερος ο Λιγνάδης, και να τη δοκιμάσει κάπως την κατάσταση, πως δοκιμάζουν οι μανάδες το νερό στην μπανιέρα πριν χώσουν μέσα το μωρό. Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα η φάση και κάθε μέρα που περνάει ακούγεται το ψαλιδάκι χριτς, χριτς να τα ψαλιδίζει τα ποσοστά. Πάνω και κάτω απ’ τα Τέμπη…
Κι αυτό για τα Τέμπη δεν το γράφω και τόσο τυχαία. Ξέρω, ξέρω είναι λίγο δύσκολο για τους κυβερνητικούς μανδαρίνους να εγκαταλείψουν τα κλιματιζόμενα γραφεία τους στο Λεκανοπέδιο και ν’ ανέβουν την καταραμένη την εθνική οδό, αλλά άπαξ και το διαπράξουν ενδέχεται να βρεθούν προ εκπλήξεων. Μπορεί, ας πούμε, να μιλήσουν με κάναν άνθρωπο που διατηρεί σώας τα φρένας και δεν διατηρεί έννομο συμφέρον να τους μουρλάνει στην παραμύθα και να τους εξηγήσει αυτός ο άνθρωπος ότι στην ευρύτερη περιφέρεια της Μακεδονίας πάει για διψήφιο ποσοστό ο Βελόπουλος, μετά βαΐων και κλάδων. Και τα νουμεράκια που θα κερδίσει δεν θα τα τσουρνέψει απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ήδη τσουρουφλισμένος λόγω Μακεδονικού και Πρεσπών. Από την γαλάζια παράταξη θα τα πάρει, που υποσχέθηκε ακύρωση της συμφωνίας και έκανε κο-κο-κο, που έστειλε δεκάδες χιλιάδες κόσμο στην ανεργία λόγω λιγνίτη και εκτόξευσε στο εξώτερο διάστημα τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού μιας περιοχής που είχε μάθει να ζει φτηνά και οικονομικά. Απ’ τον έναν Κυριάκο στον άλλον, θα πάνε τα κουκιά…
Οπότε θα ήταν λογικό να πηγαίναμε εντός των προσεχών μηνών, μην σου πω εβδομάδων σε εκλογές, αλλά ακόμη και οι δημοσκόποι έχουν πάρει μήνυμα ότι δεν είναι και τόσο απαραίτητο να βρίσκονται στα γραφεία τους καραούλι αμέσως μετά απ’ τον δεκαπενταύγουστο. Μπορεί να πρόκειται περί εκπλήξεως, μπορεί να πρόκειται περί παγίδας, αλλά τι να σας πω. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας από την άλλη, έχουν ανεβάσει στροφές γιατί δεν τα βλέπουν καλά τα πράγματα και δεν έχουν καμία διάθεση να εγκαταλείψουν τις καρέκλες τους. Και αναμένουν το σήμα απ’ το Μαξίμου για να τα δώσουν όλα, αλλά για την ώρα δεν βλέπουν προκοπή. Μόνο την ουρά του Πίνατ αντικρίζουν και ακούνε και κάνα γαύγισμα από καιρού εις καιρόν…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (22.7.2022)
