του Χρήστου Ξανθάκη
Εντάξει, το φιάσκο της Αττικής Οδού να μην του το χρεώσουμε, καινούριος ήταν στη δουλειά, ακόμη μάθαινε τα μέσα και τα έξω. Στο κάτω κάτω της γραφής, οι υπουργικές αποτυχίες είναι σαν το κέρατο:Ένα ίσον κανένα!
Ας πούμε λοιπόν ότι ξεκίνησε τη θητεία του με άγραφο χαρτί ο Χρήστος Στυλιανίδης, ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, που παρέλαβε τη φύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και τον οικιών ημών από το δίδυμο Χαρδαλιά-Χρυσοχοΐδη. Και από την πρώτη κιόλας μέρα άρχισε να φτιάχνει στόρι ακοίμητου δουλευταρά, που έχει κάνει το γραφείο του δεύτερο σπίτι του. Βλέπε και τα παραπολιτικά σχόλια για δωδεκάωρη καθημερινή εργασία και το προσωπικό του στοίχημα ότι όλα θα πάνε καλά. Ειδάλλως, παραίτηση!
Επειδή όμως πρέπει να κρατάμε και μια πισινή, ακολούθησαν δηλώσεις
του τύπου «βγάζουμε την ουρά μας απέξω, εδώ που ήρθαμε και μπλέξαμε». Με
δικά του λόγια:
«Ενώ οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης τρέχουν με
ιλιγγιώδη ταχύτητα, εμείς εξακολουθούμε να κινούμαστε με τις
παραδοσιακές ταχύτητες. Δεν το περίμενα, αφού ξεπεράσω τη γραφειοκρατία
των Βρυξελλών, θα έβρισκα περισσότερα προβλήματα με τη γραφειοκρατία της
Αθήνας. Είμαι έκπληκτος με το πόσο ικανοί είναι οι Έλληνες. Αλλά αυτό το εξαιρετικό δυναμικό δυστυχώς συχνά εμποδίζεται από μια γραφειοκρατία χωρίς προηγούμενο. Ήξερα ως άνθρωπος της κρίσης ότι έρχομαι σε ναρκοπέδιο, δεν ήμουν αφελής».
Είχε προηγηθεί η στραβή στον Υμηττό που του τσουρούφλισε κάπως το προφίλ, αλλά εκεί τα είχε ρίξει στο μπακλαβαδωτόν της υποθέσεως και στο πουλί το καταραμένο που διέδωσε τη φωτιά με τα φλεγόμενα φτερά του. Και το είπαμε ρε φίλε, ένας χιονιάς, μια πυρκαγιά, κάντε λίγο υπομονή να ρονταριστεί το σύστημα, λίγο θέλει. Βοήθησαν και τα κανάλια, δεν λέω, που κάνανε μπουλκουμέ ένα σκασμό φωτιές και πάνω απ’ όλα την καταστροφή στο Ρέθυμνο, που αν ήταν άλλη κυβέρνηση θα δικαιολογούσε κανονιοβολισμούς στο Σύνταγμα. Όλοι για τον Χρηστάρα δουλεύουν, το καταλάβαμε. Κι ας μην στέλνει καν τα non paper για τις εξελίξεις στα πύρινα μέτωπα…
Του φτιάξανε και το αφήγημα με δημοσιεύματα ότι είναι ικανοποιημένο το Μαξίμου από τις επιδόσεις του και ότι όλα δείχνουν πως έχει προετοιμαστεί πολύ καλά και δεν μασάει από φλόγες, μιλάμε τώρα μόνο η κάπα του ‘λειπε για ν’ αναδειχθεί σε Σούπερμαν. Με το μαλλί να ανεμίζει και το μούσι να προσδίδει μια νότα διανοουμενίστικη στο προφίλ. Χώρια το υπαινικτικό βλέμμα, σε φάση «εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ». Κι ύστερα ήρθε η Πεντέλη…
Ύστερα ήρθε το τριπλό τζακ ποτ στην Αττική, με Πεντέλη, Ανθούσα και Μέγαρα, που τσαλάκωσε όσο τίποτα το προσωπείο του πολιτογραφημένου υπουργού Πολιτικής Προστασίας. Γιατί μπορεί ο ίδιος να έδωσε συγχαρητήρια στον εαυτό του και να δήλωσε ότι «υπήρξε σωστός συντονισμός που ήταν από την πρώτη στιγμή η καρδιά της νέας στρατηγικής στη διαχείριση των φυσικών καταστροφών», αλλά ο κόσμος την είδε την εικόνα του αστυνομικού με το ποτιστηράκι να προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά και δεν πρόκειται να την ξεχάσει. Όπως δεν πρόκειται να λησμονήσει το θέαμα με τις φλόγες να καβαλάνε το βουνό και να διακρίνονται θριαμβευτικές στην πλάτη της Ακριπόλεως. Κι αν δεν είχε αλλάξει ο αέρας γύρω στα μεσάνυχτα να τη ρίξει στο Ντράφι την πυρκαγιά, θα είχε ταξιδέψει ως την Παλιά Πεντέλη κι εκεί πια θα μεταμορφωνότανε σε σπλάτερ το έργο…
Με δυο λόγια; Με δυο λόγια, όσο είναι μακριά οι κάμερες και τα μικρόφωνα κάπως μαζεύεται η ξεφτίλα.
Όταν, όμως, οι φρικιαστικές εικόνες μπαίνουν σε κάθε σπίτι, είναι λίγο
δύσκολο να παριστάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα. Δούλεψε η στρατηγική της
σύγχυσης σε άλλα μέρη, στην Αττική ωστόσο δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση
στο εκατομμύριο να τη βγάλει καθαρή. Και τώρα μας μένει μία και μοναδική
απορία, εντελώς γηπεδική:
Δεν πουλάνε παλτά στην Ελλάδα και έπρεπε να κάνουμε εισαγωγή από Κύπρο;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Νewpost.gr (21.7.2022)
