Kαι κάπου εδώ σταματά η καθημερινή επαφή με τους αναγνώστες. Στη διακοπή συνέβαλαν ο κακός
κ α ι ρ ό ς και η τραγική τ ύ χ η, έννοιες απρόσιτες και οι δυο για τις δυνατότητες του ανθρώπου. Δεν διακόπτεται ασφαλώς η συνομιλία, θα γίνεται όμως μία φορά την εβδομάδα και σε εθελοντική βάση - και σχέση. Δεν είναι ευχάριστο ούτε και εύκολο να διακόπτεται κάπως απότομα μια δεκαετής καθημερινότητα με τα πάνω της και τα κάτω της, με μικρές συγκρούσεις αλλά και έντονες συγκινήσεις.
Εντυπωσιάζεται αυτός που γράφει στην ημερήσια στήλη από το ενδιαφέρον των αναγνωστών και την υψηλή ποιότητα και ανεξαρτησία της σκέψης τους, από τις καίριες και ουσιαστικές παρατηρήσεις τους, από την κριτική τους ματιά αλλά και από την αγωνία τους για την υγεία και την προσωπική ζωή του γράφοντος καθώς και τη στήριξη και βαθιά συμπαράσταση στις τραγικές του στιγμές. Είναι αυτοί οι αναγνώστες που σε προφυλάσσουν από τον κίνδυνο να ολισθαίνεις σε κοινοτοπίες, σε βερμπαλισμούς και μικρές [αναπόφευκτες] επαναλήψεις, να μην επαναπαύεσαι σε μανιέρες και ευκολίες· αυτοί που σε «αναγκάζουν» να ανοίγεις συνεχώς βιβλία, ειδικά όταν καταπιάνεσαι με διαχρονικά προβλήματα της ιστορίας και της ζωής. Γίνεται λόγος εδώ για μία μαγική σχέση -αλλά η μαγεία κάποτε τελειώνει [και πρέπει να καταλαβαίνει καλά κανείς ότι τελειώνει, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος της κούρασης και του εκφυλισμού-ευτέλειας του ίδιου του λόγου και του νοήματος της επικοινωνίας].
Οι αναγνώστες είναι πάντα εκεί, αυτό όμως το ξεχνάμε ενίοτε οι καθημερινοί χρήστες της γλώσσας -η δημοσιογραφία [όφειλε να] είναι ευαισθησία, σεβασμός και αμφισβήτηση, έρευνα και λοιπά, πάντως όχι καθησυχασμός και αδιαφορία, ούτε ραγιαδισμός ή υπακοή στις αυταρχικές και άνομες βουλές της εκάστοτε εξουσίας, ούτε συναλλαγές με τους κρατούντες· πάνω από όλα η κοινωνία... λέμε... Τα γνωρίζουν καλά αυτά οι καλοί αναγνώστες.
-Ενα ευχαριστώ στους αναγνώστες αυτούς είναι λίγο, ελπίζω τουλάχιστον να φαίνεται ειλικρινές, να γίνεται αντιληπτό ότι βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς. Να πω και τούτο, ενδεικτικό του ήθους τους και της ποιότητάς τους: Στις έντονα «πολεμικές» παρατηρήσεις τους, ακόμη και στις πιο σφοδρές κριτικές τους επάνω σε κάποιο από τα σημειώματα, μπορεί να φαινόταν η αντίθεσή τους ή και η οργή τους, ποτέ όμως, μα ποτέ δεν υπήρξε η παραμικρή υβριστική έννοια· εμπάθεια, ναι, μπορεί να έβλεπες, ουδέποτε όμως άρνηση ή απαξίωση ή υποτίμηση της θέσης σου. Αυτό κάτι μας λέει και για την ίδια την εφημερίδα, τι αναγνωστικό κοινό έχει. Θα μπορούσα να γεμίσω όλες τις σελίδες της εφημερίδας με παραδείγματα από τις αιτιάσεις τους [και τους επαίνους τους] -αρκούμαι σε ένα μικρό ευχαριστώ για την καθημερινή παρέα και συνομιλία με τους ακριβούς αυτούς αναγνώστες, όμως ήρθε πλέον η ώρα να αποχαιρετιστούμε, τέλος πάντων να τα λέμε άπαξ εβδομαδιαίως -ίσως και δις, οψόμεθα. Λοιπόν... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Εντυπωσιάζεται αυτός που γράφει στην ημερήσια στήλη από το ενδιαφέρον των αναγνωστών και την υψηλή ποιότητα και ανεξαρτησία της σκέψης τους, από τις καίριες και ουσιαστικές παρατηρήσεις τους, από την κριτική τους ματιά αλλά και από την αγωνία τους για την υγεία και την προσωπική ζωή του γράφοντος καθώς και τη στήριξη και βαθιά συμπαράσταση στις τραγικές του στιγμές. Είναι αυτοί οι αναγνώστες που σε προφυλάσσουν από τον κίνδυνο να ολισθαίνεις σε κοινοτοπίες, σε βερμπαλισμούς και μικρές [αναπόφευκτες] επαναλήψεις, να μην επαναπαύεσαι σε μανιέρες και ευκολίες· αυτοί που σε «αναγκάζουν» να ανοίγεις συνεχώς βιβλία, ειδικά όταν καταπιάνεσαι με διαχρονικά προβλήματα της ιστορίας και της ζωής. Γίνεται λόγος εδώ για μία μαγική σχέση -αλλά η μαγεία κάποτε τελειώνει [και πρέπει να καταλαβαίνει καλά κανείς ότι τελειώνει, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος της κούρασης και του εκφυλισμού-ευτέλειας του ίδιου του λόγου και του νοήματος της επικοινωνίας].
Οι αναγνώστες είναι πάντα εκεί, αυτό όμως το ξεχνάμε ενίοτε οι καθημερινοί χρήστες της γλώσσας -η δημοσιογραφία [όφειλε να] είναι ευαισθησία, σεβασμός και αμφισβήτηση, έρευνα και λοιπά, πάντως όχι καθησυχασμός και αδιαφορία, ούτε ραγιαδισμός ή υπακοή στις αυταρχικές και άνομες βουλές της εκάστοτε εξουσίας, ούτε συναλλαγές με τους κρατούντες· πάνω από όλα η κοινωνία... λέμε... Τα γνωρίζουν καλά αυτά οι καλοί αναγνώστες.
-Ενα ευχαριστώ στους αναγνώστες αυτούς είναι λίγο, ελπίζω τουλάχιστον να φαίνεται ειλικρινές, να γίνεται αντιληπτό ότι βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς. Να πω και τούτο, ενδεικτικό του ήθους τους και της ποιότητάς τους: Στις έντονα «πολεμικές» παρατηρήσεις τους, ακόμη και στις πιο σφοδρές κριτικές τους επάνω σε κάποιο από τα σημειώματα, μπορεί να φαινόταν η αντίθεσή τους ή και η οργή τους, ποτέ όμως, μα ποτέ δεν υπήρξε η παραμικρή υβριστική έννοια· εμπάθεια, ναι, μπορεί να έβλεπες, ουδέποτε όμως άρνηση ή απαξίωση ή υποτίμηση της θέσης σου. Αυτό κάτι μας λέει και για την ίδια την εφημερίδα, τι αναγνωστικό κοινό έχει. Θα μπορούσα να γεμίσω όλες τις σελίδες της εφημερίδας με παραδείγματα από τις αιτιάσεις τους [και τους επαίνους τους] -αρκούμαι σε ένα μικρό ευχαριστώ για την καθημερινή παρέα και συνομιλία με τους ακριβούς αυτούς αναγνώστες, όμως ήρθε πλέον η ώρα να αποχαιρετιστούμε, τέλος πάντων να τα λέμε άπαξ εβδομαδιαίως -ίσως και δις, οψόμεθα. Λοιπόν... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Γιώργος Σταματόπουλος (EφΣυν)
ΥΓ.: Το ευχαριστώ προς τους συναδέλφους είναι εσωτερικό θέμα της εφημερίδας.
ΥΓ.: Το ευχαριστώ προς τους συναδέλφους είναι εσωτερικό θέμα της εφημερίδας.