Είναι ειρωνεία της ιστορίας ότι η απόφαση για έξοδο της Ελλάδας από τη μεταμνημονιακή εποπτεία σχεδόν συνέπεσε με το… μεγάλο ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων, λόγω της επικείμενης αύξησης των επιτοκίων στην ευρωζώνη.
Η λήξη της ενισχυμένης εποπτείας, σηματοδοτεί πράγματι κάποιους θεωρητικούς βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, οι οποίοι όμως περιορίζονται εκ των πραγμάτων σε βαθμό ανυπαρξίας. Η Ελλάδα θα υπάγεται πλέον στο καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης από την Κομισιόν και στις συστάσεις από το συμβούλιο υπουργών που προβλέπονται από το Σύμφωνο Σταθερότητας («Ευρωπαϊκό Εξάμηνο»), ενώ σημαντικές πολιτικές για την οικονομία και την επιχειρηματική δράση θα επιβάλλονται μέσα από τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης. Επιπλέον, η χώρα μας θα υπάγεται σε καθεστώς επιτήρησης μέχρι να εξοφληθεί το 75% των κεφαλαίων που έλαβε όπως και οι άλλες χώρες που είχαν ενταχθεί στα μνημόνια.
Με άλλα λόγια, είναι πρακτικά αδύνατον για την ελληνική κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις που θα έρχονται σε αντίθεση με το θεσμικό πλαίσιο και την πολιτική βούληση που θα διαμορφώνεται στο Eurogroup και την Κομισιόν.
Επιπλέον, και τούτο έχει ίσως μεγαλύτερη σημασία, η Ελλάδα θα είναι στη μέγγενη και την εποπτεία των αγορών, οι οποίες την περασμένη εβδομάδα έδειξαν ξεκάθαρα ότι καταλογίζουν αυξημένο ρίσκο στη χώρα μας και αρνούνται να την δανείσουν αγοράζοντας τα ομόλογά της, παρά μόνο με πολύ υψηλό επιτόκιο, που καθιστά το δανεισμό πρακτικά αδύνατο.
- απόσπασμα από κείμενο του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου στο politicus.gr (διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ)
