Ν. Ανδρουλάκης, υψώνει... ιδεολογικούς φράκτες μεταξύ του κόμματός του και του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Ευάγγελος Βενιζέλος – Φώφη Γεννηματά – Νίκος Ανδρουλάκης είναι, ως γνωστόν, οι τρεις ηγέτες του παρατεταμένου μετακυβερνητικού πασοκικού λυκόφωτος. Ο τελευταίος, αν και διανύει τον έκτο, μόλις, μήνα της θητείας του ως πρόεδρος του επαναβαπτισθέντος σε «ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛ» κόμματός του, έχει ξεμυτίσει απ’ το μισοσκόταδο που εδώ και μια δεκαετία το σκεπάζει, και διεκδικεί… σοσιαλδημοκρατικό μονοπώλιο. Και τοπογραφεί, και οριοθετεί, και κατατάσσει…«Είμαστε άλλα κόμματα», λέει στην πρώτη μεγάλη τηλεοπτική συνέντευξή του, στον ΑΝΤ1. Και εξηγεί: «Άλλο είναι ένα κόμμα της κομμουνιστικής Αριστεράς, άλλο είναι ένα κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, άλλο είναι το νεοφιλελεύθερο κόμμα της ευρωπαϊκής Δεξιάς»…
Αν δεν καταλάβατε, ο νεόκοπος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛ. αναφέρεται στα τρία μεγαλύτερα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ) με αυθαίρετη – και λίγο πονηρή – σειρά αριθμητικής κατάταξης και για τα τρία, (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ, ΝΔ), και σκόπιμη ταυτοτική παραποίηση για το ένα: τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ (Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία), τον οποίο αναφέρει ως… κόμμα της κομμουνιστικής Αριστεράς!..
Είναι σαφές: εμφανώς κακόβουλα και ευκρινώς φαντασιωτικά, ο κ. Ανδρουλάκης υψώνει φράκτες μεταξύ του απισχνασμένου (8%) κεντροαριστερού κόμματός του και του σθεναρού (31%) κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού του Αλέξη Τσίπρα, ονειρευόμενος… σοσιαλδημοκρατικό μονοπώλιο: ότι η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα εκφράζεται, λέει, από το δικό του, επαναβαπτισμένο σε «ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛ» κόμμα, και ότι ο μόνος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι ο ίδιος.
*******
Απ’ αυτή την άποψη, αλλά και γενικότερα, υπό το πρίσμα των λιγοστών και εξαιρετικά γκρίζων δημόσιων τοποθετήσεών του, το προφίλ του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ μοιάζει διάστικτο από πολιτικά στοιχεία των μετά –Ανδρεϊκών κυβερνητικών ηγετών του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου (λίγος σημιτικός «εκσυγχρονισμός», ή σοσιαλφιλελευθερισμός, ή μεταλλαγμένος δημοκρατικός σοσιαλισμός – όπως θέλετε πείτε τον) σε συνδυασμό με ψυχολογικά στοιχεία των ηγετών του παρηκμασμένου μετακυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου και Φώφης Γεννηματά…
Με προεξάρχουσα τη νεύρωση του «σοσιαλφιλελεύθερου φθόνου για τον Τσίπρα» (όπως την είχα αποκαλέσει* άμα τη εμφανίσει της) που διαχύθηκε στην περιοχή της αντιπολίτευσης και κατέλαβε το σύνολο των αρχηγών των κομμάτων της, ιδιαίτερα όμως τους αρχηγούς του συντετριμμένου ΠΑΣΟΚ – τον Ευ. Βενιζέλο, καταρχήν, και την Φώφη Γεννηματά αργότερα – από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα… κατέλαβε την κυβερνητική εξουσία…
«Η πολιτική κουλτούρα του φθόνου», λέει η ψυχανάλυση, «αναπτύσσεται και επικρατεί όταν στον αντίπαλο ηγέτη βλέπεις τον δικό σου πολιτικό θάνατο»... Ακριβώς αυτόν (τον πολιτικό του θάνατο) αντίκριζαν οι ηγέτες του μετακυβερνητικού ΠΑΣΟΚ στην λαμπερή (και οριστικά νικηφόρα έκτοτε) πολιτική προσωπικότητα του Τσίπρα. Και επιχειρούσαν να δραπετεύσουν, να ξεφύγουν από την πολιτική ανυπαρξία:
«Πιστεύω ότι το καλό της Ελλάδας είναι να αποκτήσει μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», γιατί «Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση σημαίνει σεβασμός στους θεσμούς, στην ποιοτική δημοκρατία», μας… ενημέρωσε ο κ. Ανδρουλάκης στην μεγάλη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, και ήταν σαν να μας ενημερώνει από το μετά – Ανδρεϊκό σοσιαλδημοκρατικό παρελθόν: «σαν να ακούω τον Σημίτη και τον Γιωργάκη μαζί», σχολίασε συνάδελφος στο twitter…
Ο Κώστας Σημίτης, το σύμβολο της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης, παρακμής και πτώσης, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη: ο Σημίτης των Γερμανών, ο Σημίτης της Goldman Sachs, ο Σημίτης των Greek statistics, ο Σημίτης της Siemens, του Χριστοφοράκου και της Intracom, της φούσκας του χρηματιστηρίου, του Ολυμπιακού σκανδάλου με τα C4i και τις χαριστικές αναθέσεις και υπερκοστολογήσεις, του σκανδάλου των εξοπλιστικών με τις υπερτιμολογήσεις και τις μίζες… Ο Σημίτης του Τσοχατζόπουλου, του Παπαντωνίου, του Τσουκάτου και του Μαντέλη!.. Ο πρόεδρος της πλέον διεφθαρμένης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης…
Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο δαχτυλιδάτος διάδοχος του Σημίτη που πέρασε στο σβέρκο των Ελλήνων την μνημονιακή θηλιά των ευρωπαϊκών θεσμών… Τους οποίους τόσο πολύ… σέβεται, όπως μας ενημέρωσε, ο νεόκοπος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ. Νίκος Ανδρουλάκης. Ο οποίος υψώνει φράκτες μεταξύ του απισχνασμένου (8%) κεντροαριστερού κόμματός του και του κραταιού (31%) κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού του Αλέξη Τσίπρα, ονειρευόμενος… σοσιαλδημοκρατικό μονοπώλιο: ότι ο μόνος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι ο ίδιος…
Μια διπρόσωπη σοσιαδημοκρατική καρικατούρα απ’ το παρελθόν, λέω εγώ: Σημίτης και Γιωργάκης μαζί!..
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από το μπλογκ restaro
Ευάγγελος Βενιζέλος – Φώφη Γεννηματά – Νίκος Ανδρουλάκης είναι, ως γνωστόν, οι τρεις ηγέτες του παρατεταμένου μετακυβερνητικού πασοκικού λυκόφωτος. Ο τελευταίος, αν και διανύει τον έκτο, μόλις, μήνα της θητείας του ως πρόεδρος του επαναβαπτισθέντος σε «ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛ» κόμματός του, έχει ξεμυτίσει απ’ το μισοσκόταδο που εδώ και μια δεκαετία το σκεπάζει, και διεκδικεί… σοσιαλδημοκρατικό μονοπώλιο. Και τοπογραφεί, και οριοθετεί, και κατατάσσει…«Είμαστε άλλα κόμματα», λέει στην πρώτη μεγάλη τηλεοπτική συνέντευξή του, στον ΑΝΤ1. Και εξηγεί: «Άλλο είναι ένα κόμμα της κομμουνιστικής Αριστεράς, άλλο είναι ένα κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, άλλο είναι το νεοφιλελεύθερο κόμμα της ευρωπαϊκής Δεξιάς»…
Αν δεν καταλάβατε, ο νεόκοπος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛ. αναφέρεται στα τρία μεγαλύτερα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ) με αυθαίρετη – και λίγο πονηρή – σειρά αριθμητικής κατάταξης και για τα τρία, (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ, ΝΔ), και σκόπιμη ταυτοτική παραποίηση για το ένα: τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ (Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία), τον οποίο αναφέρει ως… κόμμα της κομμουνιστικής Αριστεράς!..
Είναι σαφές: εμφανώς κακόβουλα και ευκρινώς φαντασιωτικά, ο κ. Ανδρουλάκης υψώνει φράκτες μεταξύ του απισχνασμένου (8%) κεντροαριστερού κόμματός του και του σθεναρού (31%) κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού του Αλέξη Τσίπρα, ονειρευόμενος… σοσιαλδημοκρατικό μονοπώλιο: ότι η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα εκφράζεται, λέει, από το δικό του, επαναβαπτισμένο σε «ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛ» κόμμα, και ότι ο μόνος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι ο ίδιος.
*******
Απ’ αυτή την άποψη, αλλά και γενικότερα, υπό το πρίσμα των λιγοστών και εξαιρετικά γκρίζων δημόσιων τοποθετήσεών του, το προφίλ του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ μοιάζει διάστικτο από πολιτικά στοιχεία των μετά –Ανδρεϊκών κυβερνητικών ηγετών του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου (λίγος σημιτικός «εκσυγχρονισμός», ή σοσιαλφιλελευθερισμός, ή μεταλλαγμένος δημοκρατικός σοσιαλισμός – όπως θέλετε πείτε τον) σε συνδυασμό με ψυχολογικά στοιχεία των ηγετών του παρηκμασμένου μετακυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου και Φώφης Γεννηματά…
Με προεξάρχουσα τη νεύρωση του «σοσιαλφιλελεύθερου φθόνου για τον Τσίπρα» (όπως την είχα αποκαλέσει* άμα τη εμφανίσει της) που διαχύθηκε στην περιοχή της αντιπολίτευσης και κατέλαβε το σύνολο των αρχηγών των κομμάτων της, ιδιαίτερα όμως τους αρχηγούς του συντετριμμένου ΠΑΣΟΚ – τον Ευ. Βενιζέλο, καταρχήν, και την Φώφη Γεννηματά αργότερα – από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα… κατέλαβε την κυβερνητική εξουσία…
«Η πολιτική κουλτούρα του φθόνου», λέει η ψυχανάλυση, «αναπτύσσεται και επικρατεί όταν στον αντίπαλο ηγέτη βλέπεις τον δικό σου πολιτικό θάνατο»... Ακριβώς αυτόν (τον πολιτικό του θάνατο) αντίκριζαν οι ηγέτες του μετακυβερνητικού ΠΑΣΟΚ στην λαμπερή (και οριστικά νικηφόρα έκτοτε) πολιτική προσωπικότητα του Τσίπρα. Και επιχειρούσαν να δραπετεύσουν, να ξεφύγουν από την πολιτική ανυπαρξία:
- Κάποτε, παζαρεύοντας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους ακροδεξιούς του εταίρους τα λείψανα του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ σε συσκευασία ΚΙ.ΝΑΛ, με ανταλλάγματα αμφίβολα όνειρα ασφαλούς πολιτικής επιβίωσης, όπως έκανε ο Ευ. Βενιζέλος – για λογαριασμό της Φώφης – το 2019.
- Τώρα, υψώνοντας φράκτες πολιτικού φθόνου μεταξύ του απισχνασμένου (8%) κόμματός τους και του σθεναρού (31%) ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ του Αλέξη Τσίπρα, όπως κάνει, ή φαντασιώνεται ότι κάνει, ο νεόκοπος πρόεδρός του, Ν. Ανδρουλάκης.
«Πιστεύω ότι το καλό της Ελλάδας είναι να αποκτήσει μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», γιατί «Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση σημαίνει σεβασμός στους θεσμούς, στην ποιοτική δημοκρατία», μας… ενημέρωσε ο κ. Ανδρουλάκης στην μεγάλη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, και ήταν σαν να μας ενημερώνει από το μετά – Ανδρεϊκό σοσιαλδημοκρατικό παρελθόν: «σαν να ακούω τον Σημίτη και τον Γιωργάκη μαζί», σχολίασε συνάδελφος στο twitter…
Ο Κώστας Σημίτης, το σύμβολο της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης, παρακμής και πτώσης, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη: ο Σημίτης των Γερμανών, ο Σημίτης της Goldman Sachs, ο Σημίτης των Greek statistics, ο Σημίτης της Siemens, του Χριστοφοράκου και της Intracom, της φούσκας του χρηματιστηρίου, του Ολυμπιακού σκανδάλου με τα C4i και τις χαριστικές αναθέσεις και υπερκοστολογήσεις, του σκανδάλου των εξοπλιστικών με τις υπερτιμολογήσεις και τις μίζες… Ο Σημίτης του Τσοχατζόπουλου, του Παπαντωνίου, του Τσουκάτου και του Μαντέλη!.. Ο πρόεδρος της πλέον διεφθαρμένης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης…
Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο δαχτυλιδάτος διάδοχος του Σημίτη που πέρασε στο σβέρκο των Ελλήνων την μνημονιακή θηλιά των ευρωπαϊκών θεσμών… Τους οποίους τόσο πολύ… σέβεται, όπως μας ενημέρωσε, ο νεόκοπος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ. Νίκος Ανδρουλάκης. Ο οποίος υψώνει φράκτες μεταξύ του απισχνασμένου (8%) κεντροαριστερού κόμματός του και του κραταιού (31%) κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού του Αλέξη Τσίπρα, ονειρευόμενος… σοσιαλδημοκρατικό μονοπώλιο: ότι ο μόνος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι ο ίδιος…
Μια διπρόσωπη σοσιαδημοκρατική καρικατούρα απ’ το παρελθόν, λέω εγώ: Σημίτης και Γιωργάκης μαζί!..
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από το μπλογκ restaro