Αντίο και να μη σας ξαναδούμε

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Μας τελείωσε. Ποιος; Ο Κλάους Ρέγκλινγκ. Αυτός ο γκρίζος, από τους πιο γκρίζους, γραφειοκράτης των Βρυξελλών, ο οποίος ως επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας μας έδινε συμβουλές (διαταγές, για να ακριβολογούμε) για το πώς να ζούμε, τι πρέπει να αποφεύγουμε (κυρίως τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις), τι οφείλουμε να κάνουμε (ιδιωτικοποίηση των πάντων) ώστε να βγούμε κάποια στιγμή από τη μεγάλη ταλαιπωρία στην οποία αυτός και οι ομοτράπεζοί του στην Ευρώπη μάς είχαν βάλει.

Υποτίθεται για να μας σώσουν κοντοπρόθεσμα και να μας οδηγήσουν στην ευημερία μακροπρόθεσμα. Πιο Σόιμπλε από τον Σόιμπλε. Ξινός με την προηγούμενη κυβέρνηση, λιγότερο ξινός με τη σημερινή, αλλά δεν της έδινε πολύ θάρρος γιατί μπορεί να ανήκει στη δική του πολιτική οικογένεια, διοικεί όμως μια χώρα που είναι γεμάτη ατίθασους που αν δεν τους συνετίσεις, ακόμα και με το ζόρι, θα σε καβαλήσουν.

Δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για τις ολέθριες επιλογές των μηχανισμών «διάσωσης» που προκάλεσαν βλάβες στην ελληνική οικονομία και οδήγησαν πολλούς Ελληνες στη φτώχεια, την ανεργία και τη μετανάστευση. Ο Γιούνκερ ζήτησε μια συγγνώμη και παραδέχτηκε ότι «τσαλακώσαμε την αξιοπρέπεια των Ελλήνων». Ο Ντάισελμπλουμ σε μια κρίση ειλικρίνειας ομολόγησε ότι το βασικό μέλημα των Ευρωπαίων με το 1ο Μνημόνιο ήταν η διάσωση των γαλλικών και των γερμανικών τραπεζών.

Η Μέρκελ έκανε μια δειλή αυτοκριτική και είπε ότι κακώς αποκαλούσαμε τους Ελληνες τεμπέληδες και σπάταλους. Αυτός τίποτα. Πιο Σόιμπλε απ’ τον Σόιμπλε. Αυτός ο τύπος, λοιπόν, μας αποχαιρέτησε. Ολοκλήρωσε τον κύκλο του και αποχωρεί. Ουσιαστικά από προχθές, τυπικά τον Οκτώβριο. Στενοχωρηθήκατε; Δεν νομίζω. Εκτός αν ανήκετε σε κείνη την ομάδα που φώναζε πως «παθαίνουμε ό,τι παθαίνουμε γιατί είχαμε ροπή προς τον τρυφηλό βίο και την ακολασία και γιατί είχαμε επιτρέψει στην Αριστερά να έχει την ιδεολογική ηγεμονία στη χώρα».

Στην ετήσια έκθεση του ΕSM υπάρχουν κάποια καλά λόγια για την ελληνική οικονομία που δίνουν το δικαίωμα στην κυβέρνηση των αρίστων να αυτοθαυμάζεται, ξεχνώντας ότι οι προηγούμενοι είχαν βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια (υπέγραψαν ηττημένοι το τρίτο) και είχαν ρυθμίσει κάπως το χρέος (το οποίο οι εταίροι μας αρνήθηκαν να «κουρέψουν»). Ξεχνώντας επίσης ότι οι ακροαριστεροί λαϊκιστές δεν παρέδωσαν άδεια ταμεία, όπως η κυβέρνηση Σαμαρά, και μπορεί σήμερα το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας με το αποθεματικό των 37 δισ. ευρώ να πουλάει σιγουριά στους επενδυτές -κανονικούς και αρπαχτικά. 

Υπάρχουν όμως και κάποια σημεία στην έκθεση που δημιουργούν προβληματισμό.

● «Η Ελλάδα παραμένει ευάλωτη λόγω των μακροοικονομικών ανισορροπιών». Μα, καλά, δέκα χρόνια με μνημόνια… εξυγίανσης και με λιτότητα και ακόμη απειλούμαστε;

● «Ιδίως λόγω του πολύ υψηλού δημόσιου χρέους της». Οπότε μαζευτείτε και μην κάνετε όνειρα για γενναιόδωρες κοινωνικές πολιτικές. Βολευτείτε με μερικά επιδόματα.

● «Λόγω του επίμονου επενδυτικού κενού». Τι λένε οι άνθρωποι; Δεν έχουν ακούσει τον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης(;) που ανακοίνωσε προσφάτως έμπλεος υπερηφάνειας ότι έχουμε σπάσει κάθε ρεκόρ στις επενδύσεις και φιγουράρουμε στην πρώτη θέση παγκοσμίως;

● «Λόγω της χαμηλής παραγωγικότητας και των υψηλών μη εξυπηρετούμενων δανείων». Και εδώ εκτός τόπου και χρόνου οι συντάκτες της έκθεσης. Η κυβέρνησή μας (δεν έχουμε κανέναν λόγο να την αμφισβητήσουμε γιατί τα λέει τσεκουράτα) υποστηρίζει πως έχει λύσει και αυτό το πρόβλημα με τις πολιτικές που εφαρμόζει. Βεβαίως, άλλη αντίληψη έχουν όσοι χρωστάνε, αλλά δεν θα δώσουμε σημασία στο τι λένε γιατί είναι συστηματικοί κακοπληρωτές.

Ωστόσο, μην ανησυχείτε. Κοντοπρόθεσμα μάλλον έχουμε σωθεί, αν και τα μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρώπη πυκνώνουν. Μακροπρόθεσμα; Ε, καλά τώρα, μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε νεκροί, όπως έχει πει ο Κέινς.

•  το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών (20.6.2020)