του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν θέλω να είμαι Κασσάνδρα και να σερβίρω μόνο κακές ειδήσεις. Εντάξει, μ’ αρέσει να γλεντάω την κυβερνησάρα, αλλά δεν έχει και πολύ νόημα να πουλάω ψέμα όταν ο άλλος και η άλλη μπορούν πολύ εύκολα να διαπιστώσουν την αλήθεια. Οφείλω, λοιπόν, να παραδεχτώ ότι ξεκίνησε καλά ο τουρισμός φέτος ή μάλλον, να το πω αλλιώς, ότι ξεκίνησε καλύτερα από πέρυσι. Που είχαμε πανδημία δηλαδή, σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα, γιατί η κυβερνησάρα μας (σας έχω πει ότι έχουμε κυβερνησάρα;) τον είχε νικήσει τον κορωνοϊό για δεύτερη φορά και δώσε χαράς ευαγγέλια!
Φέτος, που τον νικάμε τον βρωμοϊό για τρίτη φορά, πάνε πιο σένια τα πράγματα από το 2021. Αν θα συνεχιστεί το έργο ως το τέλος δεν το ξέρω, υπάρχουν και αστάθμητοι παράγοντες, υπάρχει και ο Ταγίπ που είναι κάπως εριστικός (αχ, Μίκη!), υπάρχουν και οι τσούχτρες οι μωβ οι ζόρικες (δεν θες να ξέρεις), υπάρχει και η απουσία Ρώσων και Ουκρανών τουριστών που υποτίθεται ότι θα καλυφθεί από τους Σέρβους (έρχονται εδώ και 60 χρόνια, μπάρμπα!) και τους Πολωνούς (μια χωριάτικη στα τέσσερα…), τι να σας πω, θα φανεί. Αλλά θα καταγράψω ότι έχουμε μια σχετικώς ελπιδοφόρα άνοδο στα ξενάκια. Και μια πανηγυρική κάθοδο στα Ελληνάκια, δυστυχώς, πολύ δυστυχώς…
Αυτό δεν είναι που το επισημαίνουν μόνο οι φίλοι και οι γνωστοί, μου το είπε και φιλενάδα που παίζει μπαλίτσα από στα ενδότερα της τουριστικής βιομηχανίας. Δεν θα σας πω λεπτομέρειες, γιατί σε αυτή τη χώρα βασιλεύουν οι ρουφιάνοι, αλλά μπορώ να σημειώσω ότι έπειτα από την θριαμβευτική έξοδο του Πάσχα (οεο!), οι Έλληνες και οι Ελληνίδες το ρουφήξανε το αυγό. Διακοπές γιοκ, σχέδια καλοκαιρινά γιοκ, κρατήσεις γιοκ. «Η τάση των ξένων είναι σαφώς ανοδική και η τάση των Ελλήνων είναι σαφώς καθοδική, ακόμη και τώρα που μπήκαμε κανονικά και με το νόμο στο θέρος», μου είπε η φιλενάδα, που τα βλέπει τα νουμεράκια από μέσα και ξέρει να μετράει…
Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, ρε φίλε; Ξέρεις που έχουν πάει τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια; Ξέρεις που έχουν πάει τα ενοικιαζόμενα; Ξέρεις που έχει πάει η βενζίνα; Αν είσαι μπακούρι λες ασταδγιάλα και ξεκινάς με το σακίδιο και το παντοφλίνι, αλλά άμα είσαι οικογενειάρχης (υπάρχουν και αυτοί κύριε Χατζηδάκη μου…), τι κάνεις, τι στο διάολο κάνεις;
Θέλετε μια γεύση μαυρίλας; Θα σας μεταφέρω τα λόγια της φίλης μου της Τζένης (ας την πούμε Τζένη), που δεν μένει στο Καϊμακτσαλάν, στην Άρτα μένει, υποτίθεται δυο βήματα απ’ τη θάλασσα. Ορίστε όσα μου έγραψε στο μέσεντζε:
«Ρε παιδί μου βλέπω και ακούω σε όλα τα ΜΜΕ για το πόσο καλά πάει ο τουρισμός και για πληρότητες 100% παντού κλπ κλπ, αξιοθέατα της χώρας μας, παραλίες, φυσική ομορφιά, τεράστιες αφίξεις τουριστών από όλον τον κόσμο κλπ κλπ και αναρωτιέμαι ρε φίλε για εμάς που είμαστε δίπλα και ζούμε δίπλα σε οοοολα αυτά τα όμορφα της χώρας μας και δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε, γιατί δεν μιλάει κανείς????
Έχω σιχαθεί ειλικρινά να ακούω για τους τουρίστες που έρχονται και για εμάς δεν δίνει κανείς δεκαράκι τσακιστό. Δεν ξέρω αν λαϊκίζω αλλά ρε αδερφέ για εμάς που τραβάμε το κάρο δεν μιλάει κανείς. Ζούμε εδώ ρε, δίπλα, και δεν μπορούμε να πάμε για ένα μπάνιο. Δηλαδή άντε και σιχτίρι πια, δεν μπορώ να βλέπω τέτοιες θριαμβολογίες ενώ ο ντόπιος αδυνατεί να κουνηθεί!»
Για να μη νομίζουν κάποιοι ότι το σανό το καταπίνουμε αμάσητο. Καμιά φορά το μασάμε και ενίοτε το φτύνουμε κιόλας. Και ενίοτε το φτύνουμε…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (03.6.2022)