Ο μέσος Έλληνας δημοσιογράφος είναι βιοπαλαιστής και μπήκε στη δημοσιογραφία έχοντας πίστη στην αποστολή της. Γι αυτό απογοητεύεται όταν ο εργοδότης δεν του επιτρέπει να την ασκήσει σύμφωνα με τη συνείδησή του και οι αυλικοί του, την καθιστουν κακόφημη. Η όταν στην κοινωνία συγκρίνεται με τον αριβίστα της αρπαχτής που δεν κάνει ενημέρωση αλλά "μπίζνες"…
Ο πλουτισμός στη δημοσιογραφία σπανίως προκύπτει από τα μισθολόγια-και ποτέ ο υπέρμετρος. Ειδικά όσο το φαινόμενο της «καλοπληρωμένης φίρμας» συρρικνώνεται εκ των πραγμάτων. Καθώς η δημοσιογραφία έχει και μια αξιολογική πλευρά, είναι λογικό να ειναι κάποιος ψηλά στον πίνακα των αμοιβών- αρκεί να είναι αντίστοιχα ψηλά στον πίνακα της Εφορίας.
Σε κάθε περίπτωση η έρευνα στα λογιστήρια των μιντιακών επιχειρήσεων θα αναδείξει ότι σταδιακά – και ειδικά στις εποχές που στα ΜΜΕ έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα- έχει διαμορφωθεί μια κάστα απασχολούμενων στα ΜΜΕ που έχει εισοδήματα μεγαλύτερα από τις αμοιβές τους.
Δεν είναι μυστικό οτι στο «μεγάλο κόλπο» – «αυτοί τα χαρτιά, εμείς τα λεφτά»-του Χρηματιστηρίου, από τους πρώτους που κερδοσκόπησαν ήταν όσοι δημοσιογράφοι αξιοποιούσαν για λογαριασμό τους την πληροφόρηση, διαμόρφωναν και την εικόνα στο ταμπλό.
Πρώτοι οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν, αντιλαμβάνονται και πληροφορούνται πώς ακριβώς η παραδημοσιογραφία αποφέρει παράνομο όφελος. Άλλωστε πολλοί αυτόν τον «αγροίκο πλούτο» – που έλεγε ο αείμνηστος Αδαμάντιος Πεπελάσης, συνήθως τον επιδεικνύουν.
Η πιάτσα βοά για «δημοσιογράφους» με στίγμα: μιζαδόροι, βαποράκια, ενδιάμεσοι σε νταραβέρια με την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, εμπλέκονται σε ποικιλία συναλλαγών- προσφέροντας προβολή, ξέπλυμα και… επαφές με πρόσωπα της εξουσίας, στα οποία λόγω επαγγέλματος έχουν πρόσβαση.
Ο κύκλος διευρύνεται με τα χρόνια αφού στην Ελλάδα δημοσιογράφος θεωρείται όποιος προσλαμβάνεται από μια επιχείρηση ΜΜΕ,- και συνεχίζει ακόμη και όταν τον αποπέμπει το επαγγελματικό σωματείο των δημοσιογράφων. Η καταχρηστική χρήση της ιδιότητας διευκολύνει δραστηριότητες που μόνο δημοσιογραφικές δεν είναι.
Συχνά ωθούν σε άνομη πλην κερδοφόρα άσκηση «δημοσιογραφίας» και κάποιοι ιδιοκτήτες ή άλλοι επιτελείς των ΜΜΕ. Μαζί με τους βασιλικούς ποτίζονται και οι γλάστρες. Με τον εκμαυλισμό κάποιοι διαμορφώνουν εμπροσθοφυλακές για δικές τους «μπίζνες». «Σου έδωσα θέση στην εφημερίδα, θέλεις και μισθό;», είναι η γνωστή απάντηση παλαιού διευθυντή σε δημοσιογράφο που του ζητούσε αμοιβή για τη δουλειά του.
- απόσπασμα από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο (ολόκληρο ΕΔΩ)