Του Μιχάλη Ψύλου
Ο Μακρόν, ο Σολτς και ο Ντράγκι, μαζί για πρώτη φορά στο Κίεβο, υποσχέθηκαν «άνευ όρων υποστήριξη» και προσέφεραν στην Ουκρανία το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση .
Πίσω από τις κάμερες όμως οι τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να συζήτησαν με τον Ουκρανό πρόεδρο την ανάγκη να υπάρξει ένας συμβιβασμός με τη Ρωσία, καθώς έχουν συνειδητοποιήσει πλέον μετά από 114 ημέρες πολέμου ότι τα συμφέροντά τους δεν είναι συμβατά με έναν μακροχρόνιο πόλεμο».
Ο Μακρόν είχε στείλει άλλωστε την παραμονή της επίσκεψης το μήνυμα ότι «ο Ουκρανός πρόεδρος και οι αξιωματούχοι του θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία».
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν καταλάβει ότι η υπόθεση της νίκης της Ουκρανίας δεν είναι ρεαλιστική αυτή τη στιγμή και ότι υπάρχουν δύο εναλλακτικές:
- Είτε ένας μακροχρόνιος πόλεμος φθοράς, υπό την προϋπόθεση ότι όχι μόνο θα μεταφερθούν περισσότερα όπλα στην Ουκρανία, αλλά και στρατιώτες επειδή η ανισορροπία πεδίο της μάχης είναι σημαντική υπέρ της Ρωσίας.
- Είτε θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, πείθοντας τους Ουκρανούς ότι η συνέχιση του πολέμου δεν τους συμφέρει.
Τίποτα από αυτά δεν αναφέρθηκε προφανώς στη συνέντευξη Τύπου. Ευρωπαικές διπλωματικές πηγές τονίζουν όμως ότι στο τραπέζι των συνομιλιών τέθηκαν και από τους τρεις Ευρωπαίους ηγέτες οι επώδυνες επιπτώσεις του πολέμου και στην Ευρώπη:
- Οι προμήθειες είναι δύσκολες,
- οι τιμές των εμπορευμάτων εκτοξεύονται,
- οι βιομηχανίες αντιμετωπίζουν ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια,
- ο πληθωρισμός αυξάνεται και
- οι θέσεις εργασίας κινδυνεύουν.
Μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες πολέμου αναδύεται μια πιο ρεαλιστική ιδέα, βασισμένη στη συνειδητοποίηση ότι οι Ρώσοι προωθούν τις κατακτητικές θέσεις τους. Και όσο προχωρούν, τόσο πιο αδύναμο θα είναι το Κίεβο στις διαπραγματεύσεις.
Αναμφίβολα, η εξεύρεση ενός τρόπου έναρξης διαπραγματεύσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εξαρτάται πολύ περισσότερο από τη σχέση μεταξύ του Πούτιν και Μπάιντεν, παρά από τους Ευρωπαίους. Μια σοβαρή διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει μόνο με συμφωνία μεταξύ των Αμερικανών και Ρώσων.
Αλλά και ο Αμερικανός πρόεδρος συνηδειτοποιεί επίσης ότι ο πόλεμος δεν είναι καλός ούτε για τον ίδιο και την πολιτική επιρροή των Δημοκρατικών στο εσωτερικό της χώρας: Υφεση, μεγαλύτερος πληθωρισμός, λιγότερη συναίνεση και πιθανή ήττα των Δημοκρατικών τον Νοέμβριο στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο. Αυτό είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει ο πρόεδρος Μπάιντεν. Και οι δημοσκοπήσεις το αποτυπώνουν με τα χαμηλότερα ποσοστά αποδοχής για τον Αμερικανό πρόεδρο. Οι οικονομικές δυσκολίες επιδεινώνουν άλλωστε πάντα, τις εσωτερικές πολιτικές εντάσεις.
Ηδη στην Αμερική ακούγονται ανοιχτά και άλλες απόψεις, δεύτερες σκέψεις για τη συνέχιση του πολέμου. Μένει να δούμε ποια γραμμή θα επικρατήσει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την επικρατούσα μέχρι σήμερα δυτική γραμμή στον πόλεμο της Ουκρανίας, δεν τη συμμερίζονται ισχυρές δυνάμεις και πολλά κράτη σε όλον τον κόσμο. Διαμορφώνονται μάλιστα νέες συμμαχίες και συσπειρώσεις σε αντιδυτική βάση. Και το ερώτημα είναι: Συμφέρει αυτό τη Δύση;
Αναμφίβολα, η εξεύρεση ενός τρόπου έναρξης διαπραγματεύσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εξαρτάται πολύ περισσότερο από τη σχέση μεταξύ του Πούτιν και Μπάιντεν, παρά από τους Ευρωπαίους. Μια σοβαρή διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει μόνο με συμφωνία μεταξύ των Αμερικανών και Ρώσων.
Αλλά και ο Αμερικανός πρόεδρος συνηδειτοποιεί επίσης ότι ο πόλεμος δεν είναι καλός ούτε για τον ίδιο και την πολιτική επιρροή των Δημοκρατικών στο εσωτερικό της χώρας: Υφεση, μεγαλύτερος πληθωρισμός, λιγότερη συναίνεση και πιθανή ήττα των Δημοκρατικών τον Νοέμβριο στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο. Αυτό είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει ο πρόεδρος Μπάιντεν. Και οι δημοσκοπήσεις το αποτυπώνουν με τα χαμηλότερα ποσοστά αποδοχής για τον Αμερικανό πρόεδρο. Οι οικονομικές δυσκολίες επιδεινώνουν άλλωστε πάντα, τις εσωτερικές πολιτικές εντάσεις.
Ηδη στην Αμερική ακούγονται ανοιχτά και άλλες απόψεις, δεύτερες σκέψεις για τη συνέχιση του πολέμου. Μένει να δούμε ποια γραμμή θα επικρατήσει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την επικρατούσα μέχρι σήμερα δυτική γραμμή στον πόλεμο της Ουκρανίας, δεν τη συμμερίζονται ισχυρές δυνάμεις και πολλά κράτη σε όλον τον κόσμο. Διαμορφώνονται μάλιστα νέες συμμαχίες και συσπειρώσεις σε αντιδυτική βάση. Και το ερώτημα είναι: Συμφέρει αυτό τη Δύση;
- το κείμενο του Μιχάλη Ψύλλου είναι από την Ναυτεμπορική (17.6.2022)