της Χριστίνας Παπασταθοπούλου
Με έναν νέο Γολγοθά βρίσκονται αντιμέτωποι, τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια, εν μέσω πανδημίας μάλιστα, οι Ελληνες, που αυτή τη φορά έχει να κάνει με την αναζήτηση στέγης. Απελπισία επικρατεί στους πολίτες που έτυχε να μην είναι ιδιοκτήτες, καθώς για μήνες ψάχνουν σπίτι χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τα ενοίκια υπέρογκα και το διαθέσιμο προϊόν ακατάλληλο. Διαμερίσματα σε άθλια κατάσταση, ακόμα και υπόγεια, και οι τιμές των ενοικίων τους εξωφρενικές. Οσο ανεβαίνεις δε όροφο, τόσο ανεβαίνουν κι αυτές.
Αν κάποιος βρει σπίτι με 500 ευρώ ενοίκιο πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό. Οσο για τους φοιτητές, εκεί η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, καθώς σπάνια πλέον βρίσκουν γκαρσονιέρες κάτω από 300 ευρώ, με αποτέλεσμα να νοικιάζουν υπόγεια προκειμένου οι γονείς τους να αντεπεξέλθουν στα έξοδα της φοίτησής τους. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ του «Μέγκα», ένα ζευγάρι με δύο παιδιά, όπως είπε η μητέρα της οικογένειας, αναζητά σπίτι εδώ και έναν χρόνο και μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν δει τριάρια που οι τιμές κυμαίνονται από 550 έως 800 ευρώ, σε πολυκατοικίες του 1980.
Ωστόσο, κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν φαίνεται να συγκινείται από το νέο βάσανο των πολιτών, καθώς ενώ το πρόβλημα είναι γνωστό και το επισημαίνουν καθημερινά εκπρόσωποι φορέων αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες, η κατάσταση αντί να καλυτερεύει διαρκώς χειροτερεύει. Την ίδια ώρα, οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν καθηλωμένα, ενώ η ακρίβεια σε όλα τα είδη εκτοξεύεται.
Με λίγα λόγια, οι Ελληνες καλούνται να δώσουν σχεδόν έναν μισθό για το ενοίκιο και φυσικά με την προϋπόθεση μια οικογένεια να εισπράττει δύο μισθούς, γιατί αν δουλεύει μόνο το ένα μέλος της, η κατάσταση είναι απλά αδιέξοδη. Κατά τ’ άλλα, όλα βαίνουν καλά σε αυτή τη χώρα και η κυβέρνηση, όπως υποστηρίζει, βρίσκεται πάντα στο πλευρό των πολιτών.
- το κείμενο της Χριστίνας Παπασταθοπούλου είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών
