Μια μεθυστική Patti Smith και με βροχή στο Ηρώδειο
Σάββατο βράδυ σε ένα σχεδόν γεμάτο το Ηρώδειο, με ένα ετερόκλητο κοινό, όπως ήταν αναμενόμενο, όμως από τις πρώτες νότες του “Dancing Barefoot” ήταν εμφανές ότι όλοι μας «ανήκαμε» στην 75χρονη «θεότητα» της punk, της rock (βάλτε όποια ταμπέλα θέλετε).
Η Patti Smith, ούτως ή άλλως, είναι κάτι πολύ παραπάνω από μουσικός. Μια αυθεντική καλλιτέχνης, ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, μια γλυκύτατη φυσιογνωμία, μια στοργική μαμά (στην κιθάρα τη συνόδευε ο γιος της και στα πλήκτρα η κόρη της), είναι ακόμη και τώρα μια εξαιρετικά οργισμένη διανοούμενη. Μια εξαιρετικά οργισμένη γυναίκα, ιδιαίτερα στη σκιά των όσων σκοταδιστικών συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην πατρίδα της.
Και δεν μπορούσε να μην το εκφράσει αυτό. Οι λέξεις “free” και “freedom” ακούστηκαν πολλές φορές είτε η αψεγάδιαστη φωνή της τραγουδούσε μερικά από τα πιο εμβληματικά της τραγούδια, είτε όταν απήγγειλε ένα ποίημα του Allen Ginsberg (από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς), είτε όταν μας μιλούσε γεμάτη αγάπη και δέος για αυτόν τον μοναδικό χώρο στον οποίο συνυπήρξαμε όλοι χθες.
Γεμάτη ενέργεια και με εξαιρετική επαφή με το κοινό, η Patti Smith μας χάρισε μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια της (Beneath the Southern Cross, Boy Cried Wolf), απέτισε τον δικό της φόρο τιμής με διασκευές σε Bob Dylan, αλλά και Led zeppelin (Since i've been loving you), ευχαρίστησε με τον τρόπο της τον σπουδαίο Eric Burdon (ο οποίος παρακολουθούσε τη συναυλία από την πρώτη σειρά) και όταν έφτασε η ώρα για τα μεγάλα της κομμάτια, οι δυνάμεις «συνομώτησαν», η βροχή άρχισε να πέφτει και η συναυλία πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο εμπειρίας.
Γιατί η Patti Smith είναι καλλιτέχνης που όταν άρχισε να βρέχει, υπό τους ήχους του “Because the Night” δεν «κατσούφιασε», δεν παραπονέθηκε, δεν έφυγε από τη σκηνή.
Απλά πέταξε το σακάκι της και μας έδειξε με επιβλητικό τρόπο ότι το πάρτι όχι απλά συνεχίζεται, αλλά τώρα αρχίζει στην πραγματικότητα. Ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό, τα “Gloria” και “People Have The Power” και όλο το θέατρο ήταν πλέον όρθιο, χειροκροτώντας, τραγουδώντας, χορεύοντας, χαμογελώντας.
«Ευγνωμονούσα» δήλωσε για την αγάπη και την υποδοχή.
Κι εμείς ανταποδίδουμε φυσικά. Είμαστε ευγνώμονες που ακόμη μας τιμά με την παρουσία της στη χώρα μας και είμαστε ευγνώμονες που μπορέσαμε να την απολαύσουμε για ακόμη μια φορά.
Χρήστος Καλλιμάνης