Το έχουμε αυτό το κουσούρι οι επαρχιώτες και οι φτωχοί. Όταν μια λέξη τονίζεται στη λήγουσα, συχνά πυκνά μασουλάμε ένα φωνήεν. Ας πούμε ότι μιλάμε για τα «νησιά», που θα πάμε το καλοκαίρι τις διακοπές μας. Που δεν θα πάμε δηλαδή γιατί έσπασε αυγά ο Κωστής Χατζηδάκης και μας τα πήραν τα λεφτά οι λογαριασμοί της ενέργειας, αλλά πες ότι άλλες εποχές πηγαίναμε. Οι επαρχιώτες, λοιπόν, και ο φτωχοί το καταπίνουμε το γιώτα και ακουγόμαστε να λέμε «νησά» αντί για «νησιά». Κάτι που πράττουμε με μια σειρά από λέξεις, έτσι μάθαμε έτσι εκφραζόμαστε κι όποιος έχει πρόβλημα άντε γεια που λένε και στα γήπεδα.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά. Η πλευρά όσων δεν είναι
πλεμπαίοι, που όχι μόνο δεν το καταβροχθίζουν το γιώτα, αλλά φροντίζουν
να το διαχωρίζουν κιόλας. Δεν θα πούνε «νησιά» σκέτο, θα πούνε «νησ-Ι-ά»,
για να φαίνεται καλύτερα ο διαχωρισμός τους από τα χάπατα και τα
λάπατα. Βλέπε, για παράδειγμα, και το μυθικό «Κη-φι-σ-Ι-ά», που συχνά
πυκνά ακούμε στις ειδήσεις των καναλιών και το καινούριο που δεν
μπορούνε οι άνκορμεν και οι ανκοργούμεν να πούνε «ακρίβεια» μια λέξη και
λένε «ακρί-βει-α». Το πρώτο, φυσικά είναι η τρύπια μας η τσέπη, το
δεύτερο, όπως γνωρίζουμε όσοι και όσες τελειώσαμε το Φυσικό, είναι αυτό
που έστειλε τον πύραυλο στο φεγγάρι…
Αυτά μέχρι χτες (μαζί με το «δεν μπορώ να το δεκτώ» γνωστής
παρουσιάστριας, που το «χτ» του «δεχτώ» της κάνει κάτι πρόστυχο), αλλά
τώρα σκάσανε μύτη τα φρέσκα τα κουλούρια στην υπόθεση εξευγενισμός της γλώσσας.
Έσκασε μύτη η «ευλογιά», που είναι τρε μπανάλ, τι να σας πω. Κι επειδή
δεν μπορούνε να την πούνε «ευλογ-Ι-ά», τους φεύγει σαν την πορδίτσα και
τη λένε «ευλογία»! Το άκουσα με τ’ αυτιά μου χτες το πρωί στις έντεκα,
σε δελτίο ειδήσεων μουσικού ραδιοσταθμού των Αθηνών και κόντεψε να χάσω
το τιμόνι απ’ τα χέρια. Και έπεται συνέχεια…
MedioΠΙΛΑΦΟ / Νewpost
