Εντολή στον Μπάιντεν: Τέλειωνε τώρα με την Ουκρανία!

Όταν οι New York Times βάζουν τα πράγματα στη θέση τους…

του Χρήστου Ξανθάκη

Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, βαθύ κράτος δεν έχει μόνο η Τουρκία!
Έχουν ουκ ολίγες χώρες και ανάμεσά τους φιγουράρουν σε καλή σειρά οι Ηνωμένες Πολιτείες. Όπου βαθύ κράτος είναι, μεταξύ άλλων, οι New York Times, των οποίων τα εντιτόριαλ οφείλει να τα σέβεται η Ουάσινγκτον. Ιδίως όταν πρόκειται για εντιτόριαλ που αφορούν σε εξωτερική πολιτική, μιας και η συγκεκριμένη εφημερίδα διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το Στέητ Ντιπάρτμεντ. Κι όταν σου λένε οι NYTimes ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα και ότι ο στόχος δεν είναι σώνει και καλά η νίκη αλλά μια σχετικώς έντιμη διαπραγμάτευση, τότε το μήνυμα είναι σαφές:

Σφύρα το μπάρμπα Μπάιντεν, που λένε και στα γήπεδα! Έχει κρατήσει πάρα πολύ η αναμέτρηση και σε λίγο θα μπλέξουμε άσχημα. Πάρα πολύ άσχημα…

Αυτό είναι το ρεζουμε βέβαια, διότι μιλάμε για εντιτόριαλ ψιλοβελονιά, δεν εκφράζονται στο νούμερο ένα φύλλο των ΗΠΑ όπως στη Θύρα 13. Και φροντίζουν, ως γνήσιες σουπιές, να θολώνουν τα νερά με τον καλύτερο τρόπο για να μην μπορεί κανείς να τους αποκαλέσει εχθρούς της πατρίδας και ριψάσπιδες. Είπαμε, το γαζί είναι πολύ ψιλό και το εντιτόριαλ δεν απευθύνεται στα γιδοπρόβατα αλλά στα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας.
Εξ ου και τα συγχαρητήρια στον πρόεδρο Τζο και στο Κογκρέσσο που ενέκριναν βοήθεια 40 δισεκατομμύρια δολλάρια στην Ουκρανία, τα χειροκροτήματα στον ουκρανικό λαό και στις ουκρανικές ένοπλές δυνάμεις για την αντίστασή τους κόντρα στους Ρώσους, το σιχτίρισμα στον Βλαδίμηρο Πούτιν που θα καταγραφεί ως σφαγέας εις τους αιώνας των αιώνων. Όλα καλά στοιχημένα, στη σωστή πλευρά της ιστορίας που θα λέγανε και κάτι καϊνάρια δικά μας.

Και ύστερα σκάνε μύτη ένα ένα τα χτυπήματα που τσατσαλιάζουν το αφήγημα μιας νίκης των Ουκρανών κόντρα στους Ρώσους:

• Δεν είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να συρθούν σε έναν ανοιχτό πόλεμο με τη Ρωσία, ακόμη και αν η ειρήνη που θα προκύψει από τις διαπραγματεύσεις αναγκάσει την Ουκρανία να λάβει κάποιες σκληρές αποφάσεις.
• Δεν είναι ρεαλιστικός ο στόχος μιας ξεκάθαρης στρατιωτικής νίκης των Ουκρανών έναντι των Ρώσων, με την Ουκρανία να ανακαταλαμβάνει όλα τα εδάφη που η Ρωσία οικειοποιήθηκε από το 2014 και εντεύθεν.

Στο τέλος οι Ουκρανοί πρέπει να λάβουν τις σκληρές αποφάσεις:

• Αυτοί είναι που πολεμάνε, πεθαίνουν και χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας της επιθετικότητας των Ρώσων και αυτοί πρέπει ν’ αποφασίσουν πως θα μοιάζει το τέλος του πολέμου. Αν η διαμάχη οδηγήσει σε κανονικές διαπραγματεύσεις, οι ηγέτες της Ουκρανίας θα πρέπει να λάβουν τις επίπονες εδαφικές αποφάσεις που θα απαιτηθούν από τον οιονδήποτε συμβιβασμό.

Και το κερασάκι στην τούρτα:

• Η Αμερικανοί έχουν ενεργοποιηθεί από τις ταλαιπωρίες των Ουκρανών, αλλά η λαϊκή υποστήριξη σε έναν πόλεμο μακριά από τις ακτές των ΗΠΑ δεν θα κρατήσει για πάντα. Ο πληθωρισμός είναι πολύ μεγαλύτερη υπόθεση για τους Αμερικανούς ψηφοφόρους από την Ουκρανία και τα προβλήματα στις παγκόσμιες αγορές των τροφίμων και της ενέργειας είναι πιθανό να οξυνθούν.

Με δυο λόγια; Με δυο λόγια καλά κονομήσανε οι πετρελαιάδες και οι οπλάδες απ’ αυτή την ιστορία και ο Ζελένσκι φτιάχτηκε για όλη του τη ζωή. Στο τέλος της ημέρας ωστόσο, οι πάντες κοιτούν το πορτοφόλι και άμα είναι φορτωμένο έχει καλώς. Αν όμως είναι άδειο και τρύπιο, τότε ξεχνιούνται και οι διακηρύξεις, ξεχνιούνται και οι όρκοι φιλίας, ξεχνιούνται ακόμη ακόμη και οι συμμαχίες. Τα λεφτά μιλάνε και οι παπάρες περπατάνε, λέει το αμερικάνικο ρητό και για να δούνε αν θα το καταλάβουν οι πολιτικοί από την εδώ και την εκεί πλευρά του Ατλαντικού…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (23.5.2022)