Τον Σεπτέμβριο του 2021 το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (New York Stock Exchange, NYSE) ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου επενδυτικού προϊόντος, το οποίο εδώ και χρόνια αποκαλείται κυνικά “φυσικά περιουσιακά στοιχεία (natural assets)” από τους παγκόσμιους εξουσιαστές και τα φερέφωνα τους. Ουσιαστικά σε αυτό περιλαμβάνονται όλα τα χερσαία και θαλάσσια οικοσυστήματα του πλανήτη (είτε αυτά είναι παρθένα, είτε έχουν δεχτεί ανθρώπινη επέμβαση), οι φυσικοί τους πόροι, καθώς και όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτά. Ήδη έχουν μπει τα θεμέλια για την πιλοτική του εφαρμογή στην Κόστα Ρίκα, ενώ σε δεύτερη φάση προβλέπεται να ακολουθήσουν χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Πρόκειται για το τελευταίο στάδιο ενός
καλά μεθοδευμένου σχεδιασμού, του οποίου οι απαρχές του ανάγονται στη
δεκαετία του ’70. Τότε έγιναν από κάποιους νεοφιλελεύθερους
οικονομολόγους οι πρώτες πρωτόλειες απόπειρες επαναπροσδιορισμού μερικών
εννοιών που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον. Τότε νοηματοδοτήθηκε
και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος “περιβαλλοντικές υπηρεσίες”. Τότε έγινε η πρώτη αναφορά στην “αναγκαιότητα της αποτίμησης των φυσικών πόρων”. Το
1972 η “Λέσχη της Ρώμης” (“Club of Rome”) ανέθεσε σε μία ομάδα
επιστημόνων (Meadows et. al) και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της
Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) τη διεξαγωγή μιας έρευνας πάνω στις συνέπειες της
αχαλίνωτης τεχνολογικής ανάπτυξης. Η σχετική έκθεση
δημοσιεύτηκε δύο χρόνια μετά, το 1974, υπό τον τίτλο “The Limits to
Growth” (Τα Όρια της Ανάπτυξης) και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι με τη
συνέχιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το αργότερο σε εκατό χρόνια (από
τότε) θα εξαντλούνταν οι φυσικοί πόροι, θα μειωνόταν δραματικά ο
παγκόσμιος πληθυσμός και θα επερχόταν η οικολογική κατάρρευση του
πλανήτη. Μία από τις προτεινόμενες λύσεις ήταν η επίτευξη μίας
θεωρητικής – φαντασιακής κατάστασης «αποανάπτυξης» που θα οδηγούσε σε
μία εξίσου θεωρητική “κατάσταση ισορροπίας”, στην οποία η εν λόγω ερευνητική ομάδα φαντασιώθηκε την επιβίωση του καπιταλισμού στο διηνεκές.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος “οικοσυστημικές υπηρεσίες” και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας εισήχθηκε ο όρος “φυσικό κεφάλαιο”. Τότε
έγιναν οι πρώτες απόπειρες σύμπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας και
της καθεστωτικής οικολογίας.
- Το πλήρες κείμενο της δημοσίευσης μπορείτε να το διαβάσετε στο theindependentresearchers εδώ.
