Ούτε και η Διεθνής Αμνηστία γλίτωσε από το στόχαστρο του μεγάρου Μαξίμου, το οποίο, μετά τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, τώρα προσπάθησε να απαξιώσει και αυτήν. Αιτία γι’ αυτή την προσπάθεια είναι ότι η Διεθνής Αμνηστία τόλμησε να εκφράσει «τη σοβαρή ανησυχία της σχετικά με τις αναφορές για περιττή και υπερβολική χρήση βίας από την αστυνομία» εναντίον φοιτητών στο ΑΠΘ και για την αστυνομική «χρήση όπλων, όπως χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, που είχαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό φοιτητών/-τριών», αλλά και να καλέσει τις ελληνικές αρχές να σεβαστούν το δικαίωμα στην ειρηνική συνάθροιση «και να σταματήσουν τη χρήση παράνομης και υπερβολικής βίας, καθώς και να διασφαλίσουν άμεσες και αποτελεσματικές έρευνες για όλα τα καταγγελλόμενα περιστατικά».
Αντί το Μαξίμου να λάβει σοβαρά υπόψη του τις συστάσεις αυτές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, προδίδοντας τη μεγάλη ενόχληση της κυβέρνησης, προσπάθησε χθες να βγάλει τη Διεθνή Αμνηστία «ανενημέρωτη», λέγοντας ότι «ορισμένοι τραμπούκοι με όρους συμμορίας επιδιώκουν να καταλύσουν τις αποφάσεις των οργάνων της πανεπιστημιακής κοινότητας και αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. [...] Για να καταλάβουμε όλοι τι συμβαίνει εκεί, και η Διεθνής Αμνηστία -δεν ξέρω πώς έχει ενημερωθεί-, κάποιοι με το “έτσι θέλω” για 34 χρόνια είχαν καταλάβει έναν χώρο. Ο χώρος αυτός, με απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου, αποφασίστηκε να γίνει βιβλιοθήκη -επαναλαμβάνω για να το ακούσει και η Διεθνής Αμνηστία, βιβλιοθήκη- και κάποιοι επιμένουν με το “έτσι θέλω” να επιβάλουν τους δικούς τους νόμους».
Και για το πραγματικό διακύβευμα αυτής της υπόθεσης, δηλαδή το αν μπορεί κανείς να διαδηλώνει χωρίς να κινδυνεύει η ζωή ή η σωματική του ακεραιότητα, όπως αντιθέτως συνέβη με τον φοιτητή που χτυπήθηκε από αστυνομική βομβίδα κρότου-λάμψης σε ευθεία βολή, ο κ. Οικονόμου συνέχισε στην πρωθυπουργική γραμμή της πλήρους κάλυψης της αιματηρής αστυνομικής δράσης, την εφαρμογή της οποίας ουσιαστικά αποδέχτηκε μην εντοπίζοντας κάποιο λάθος σε αυτήν και εμφανίζοντας τον τραυματισμό του φοιτητή περίπου ως μια παράπλευρη απώλεια.
Την αφοπλιστική απάντηση την έδωσε το ίδιο το θύμα της αστυνομικής αυθαιρεσίας, ο φοιτητής Γιάννης Ντουσάκης, ο οποίος τόνισε (ThessToday.gr) ότι οι φοιτητές ήταν σε ένα μπλοκ με άλλους φοιτητές «με μόνο όπλο τη δυνατή τους φωνή και ένα πανό. Αν θεωρούνται τραμπούκοι ή άπλυτοι μπροστά σε ΜΑΤ -που φαίνεται ξεκάθαρα τι μπορούν να σου κάνουν, δεν μιλάω μόνο για εμένα- είναι αρκετά προβληματικό ότι ύστερα από τέτοιες εικόνες αυτοί οι τύποι με τα χακί και τα μπλε θα έχουν ρόλο στα Πανεπιστήμια να σε προστατεύουν». Και κατέληξε: «Είμαι παιδί μητέρας που ανησυχούσε ότι θα φύγω από τα Χανιά και θα πάω σε μια πόλη με εγκληματικότητα. Η μητέρα μου ανησυχεί αυτή τη στιγμή που πηγαίνω στο κάμπους, όχι λόγω της παραβατικότητας και της ανομίας που λέει η κυβέρνηση, αλλά λόγω της παρουσίας της αστυνομίας».
Γιάννης Μπασκάκης / ΕφΣυν