του Χρήστου Ξανθάκη
Πανεπιστημιακή αστυνομία ρε φίλε και νεκρούς ανασταίνει!
Πολιτικά νεκρούς δηλαδή, όπως ο Γιώργος Βουλγαράκης που τουιτάρησε τα κάτωθι:«Μετά από τα γεγονότα του ΑΠΘ και με κερασάκι στην τούρτα το σημερινό έκτρωμα της Ακρόπολης, καθίσταται σαφές ότι η αριστερά μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στον τόπο και όχι λύσεις. Αναμένω αντίδραση από την μόνη σοβαρή δύναμη της χώρας, τη Νέα Δημοκρατία».
Αυτά είναι, που λέει κι ο Ζωρζ Πιλαλί. Να τρώει ο άλλος την κρότου λάμψης κατακέφαλα και να τον τρέχουνε στο νοσοκομείο και να βγαίνει ο Γιώργαρος να μιλάει για «γεγονότα». Πώς αποκαλούν «συμβάν» το τροχαίο, αν θέλουν να μιλήσουν πιο κομψά; Κάπως έτσι και με την πολιτική γλώσσα του εικοστού πρώτου αιώνα. Τ’ ακούει το φάντασμα του Όργουελ και τσουκανάει τις αλυσίδες του…
Αλλά βρίσκουν και τα λένε. Και θα συνεχίσουν να βρίσκουν τώρα που το Συμβούλιο της Επικρατείας έδωσε το πράσινο φως για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία κρίνοντας ότι δεν παραβιάζεται η ακαδημαϊκή ελευθερία και το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ. Αν θέλετε και το δια ταύτα, ορίστε και το δια ταύτα:
«Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας κρίνεται απαραίτητη για λόγους που αφορούν το δημόσιο συμφέρον και ειδικότερα στην προστασία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, αλλά και στην ίδια τη διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας».Σημειώνω ότι στην ανωτέρω απόφαση μειοψήφησαν έξι δικαστές και συνεχίζω με το στόρι των «γεγονότων»:
Να δεχθώ ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα ΜΑΤ προκαλούνται. Άμα τρως μολότωφ κατακέφαλα, ας πούμε, είναι λίγο δύσκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Προσωπικά δεν θα αντιδρούσα ανοίγοντας κεφάλια, αλλά πες ότι υπάρχει και «βρασμός ψυχής», τον δέχονται άλλωστε και τα δικαστήρια. Το αυτό και με τα καδρόνια, τα μαδέρια, τις κοτρώνες και λοιπά και λοιπά και λοιπά.
Τι έγινε στη Θεσσαλονίκη όμως; Όπως μας δείχνουν τα βίντεα από τα κινητά (καταραμένη τεχνολογία κύριε Θεοδωρικάκο μου, δεν βγάζεις άκρη…), είναι οι φοιτητές από τη μία που κρατάνε πανό και φωνάζουν συνθήματα και είναι τα ΜΑΤ από την άλλη. Και βγαίνει ένας τύπος μεσόκοπος, πως διάολο βρέθηκε εκεί κανείς δεν ξέρει, και αρχίζει να κάνει χειρονομίες στους ένστολους και να τους καθυβρίζει. Κι αυτοί, αντί να τον διαολοστείλουν, ορμάνε και αρχίζουν το κλωτσομπουνίδι. Όχι στον ίδιο, μιας και μυστηριωδώς την έκανε αλά γαλλικά, αλλά στην πιτσιρικάδα…
- Πέταξε κανένας από τους συγκεντρωμένους φοιτητές μολότωφ στα ΜΑΤ; Όχι!
- Πέταξε κανένας από τους συγκεντρωμένους φοιτητές κοτρώνες στα ΜΑΤ; Όχι!
- Βάρεσε κανένας από τους συγκεντρωμένους φοιτητές με καδρόνια τα ΜΑΤ; Όχι!
- Βάρεσε κανένας από τους συγκεντρωμένους φοιτητές με μαδέρια τα ΜΑΤ; Όχι!
Στο δικό μας δια ταύτα όμως. Στο δικό μας δια ταύτα, όπως παρατήρησε προχτές που ήμουνα στην τιβί κι ο Ξεκαλάκης του Πασοκοκινάλ πως διάολο το λένε, η βία μόνο βία φέρνει. Αν θέλουμε, λοιπόν, να μετατρέψουμε τα πανεπιστήμια σε πεδία μαχών με απώτερο στόχο την άκρα του τάφου σιωπή, ο δρόμος είναι ανοιχτός. Ηγείται, άλλωστε, η Ελλάς της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως και μας χρειάζονται φωτεινά μυαλά και βουλωμένα στόματα!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είνai από το Newpost (13.5.2022)