Κι εκεί που έλεγα πως ό,τι είχα να κάνω με τη Λιλιπούπολη είχε τελειώσει το καλοκαίρι του 2015 με την ολοκλήρωση της χρονολογημένης αναμετάδοσής της, έρχεται ένα τηλεφώνημα λίγα χρόνια μετά από τον δημοσιογράφο, ραδιοφωνικό παραγωγό, συγγραφέα και –πρωτίστως για μένα- Ερευνητή Γιώργο Ι. Αλλαμανή που μου γνωστοποιούσε την πρόθεσή του να γράψει ένα βιβλίο για τη Λιλιπούπολη και μου ζητούσε να μιλήσουμε, μια και ήμουν μάλλον ο τελευταίος που είχε ασχοληθεί εκτεταμένα μαζί της.
Μέχρι τότε με τον Γιώργο είχαμε ανταλλάξει ένα «χαίρω πολύ», αν και γνώριζα κάπως τη διαδρομή του στα Μ.Μ.Ε. Συναντηθήκαμε λοιπόν και του εξιστόρησα τη διαδικασία της χρονολόγησης που είχα κάνει συνδυάζοντας ημερομηνίες και τίτλους από τα τεύχη της «Ραδιοτηλεόρασης» με τα αντίστοιχα στοιχεία που αναγράφονταν στις μπομπίνες του ραδιοφωνικού αρχείου, καθώς και διάφορα άλλα που είχα γράψει τότε σε ένα κείμενο για τη Λιλιπούπολη στο site της ΕΡΤ.
Δε φανταζόμουν βέβαια πως την ίδια στιγμή επιβιβαζόμουν σε ένα πλοίο σαν τον «Φύστικο» της Λιλιπούπολης, όπου εγώ ως επιβάτης θα απολάμβανα το ταξίδι με τους θαυμαστούς και άγνωστους σταθμούς του, ενώ όλο το πλήρωμα θα ήταν ένα και μόνο πρόσωπο: ο Γιώργος Ι. Αλλαμανής. Με τη διεισδυτική του έρευνα, τις συνεχείς διασταυρώσεις των πληροφοριών που συγκέντρωνε από τις συνολικά 51 συνεντεύξεις που πήρε στο διάστημα αυτό, τα χαμένα επεισόδια της Λιλιπούπολης που βρήκε από διάφορες πηγές και το περασμένο καλοκαίρι επαναπάτρισε στην ΕΡΤ, τις παράπλευρες χρήσιμες πληροφορίες που αξιολόγησε και αξιοποίησε, ο Γιώργος Αλλαμανής παραδίδει από σήμερα ένα βιβλίο για μία θρυλική ραδιοφωνική εκπομπή και παράλληλα μία ξενάγηση στους διαδρόμους και τα στούντιο του Τρίτου Προγράμματος την εποχή που διευθυντής του ήταν ένα από τα πιο φωτισμένα πρόσωπα που πέρασαν ποτέ, όχι μόνο από την ΕΡΤ, αλλά από την Ελλάδα ολόκληρη, ο Μάνος Χατζιδάκις.
Μη νομίζετε όμως πως ο Γιώργος αγιογραφεί. Αντίθετα, προσπαθεί να είναι αποστασιοποιημένος και ακριβοδίκαιος, χωρίς να χάσει την ανθρώπινη ματιά του.
Λόγω της μικρής γνωριμίας που είχα με τη Μαριανίνα Κριεζή από το Δεύτερο Πρόγραμμα, την παρακάλεσα να συναντηθεί με τον Γιώργο τον οποίο δε γνώριζε προσωπικά μέχρι τότε και συμφωνήσαμε να πάμε μαζί στο ησυχαστήριό της στην Ερέτρια. Το ίδιο εκείνο πρωί μου έκανε τουλάχιστον 3 τηλεφωνήματα θέλοντας να φανεί τέλεια οικοδέσποινα ξεκαθαρίζοντας πως θα φάμε εκεί το μεσημέρι και ρωτώντας πώς θέλουμε να μαγειρέψει το κοτόπουλο, αν μας αρέσει το λεμόνι στο φαγητό και τι σαλάτα να κόψει. Της είπα πως δε χρειαζόταν να κάνει τόση φασαρία και πως θα μέναμε λίγο. Ήταν ανένδοτη. Αλλά κούνια που με κούναγε και μένα… φτάσαμε λίγο πριν το μεσημέρι και φύγαμε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Η εμπιστοσύνη που έδειξε η Μαριανίνα στον Γιώργο ήταν επιβεβαίωση και της δικής μου άποψης, αλλά παράλληλα με καθησύχαζε ότι δεν την έφερνα σε επαφή με έναν απλά νοσταλγικό ακροατή που έχοντας ακούσει τους δίσκους με τα τραγούδια και τα λίγα επεισόδια της Λιλιπούπολης που υπάρχουν στο εμπόριο, νόμιζε πως είχε αφομοιώσει και κατανοήσει όλη την ουσία της.
Λίγο καιρό μετά πήγαμε με τον Γιώργο για τον ίδιο λόγο στο σπίτι της Άννας Παναγιωτοπούλου, ενώ προς το τέλος του κύκλου των συνεντεύξεων με πήρε μαζί του, χωρίς φυσικά να του είμαι απαραίτητος, στο σπίτι του Σταμάτη Φασουλή. Αυτές ήταν οι 3 συνεντεύξεις στις οποίες παραβρέθηκα θαυμάζοντας τη μεθοδολογία, τον τρόπο προσέγγισης και την οργάνωση του δημοσιογράφου, τουλάχιστον έτσι όπως την είχα στο μυαλό μου και την έβλεπα να ξετυλίγεται μπροστά μου.
Ο Γιώργος Αλλαμανής είχε ονομάσει την πολύωρη αθροιστικά κουβέντα του με τη Μαριανίνα Κριεζή ως «συνέντευξη βάσης» για το βιβλίο του.
Σιδερής Πρίντεζης
*** Σήμερα το απόγευμα στις 4 ο Γιώργος Ι. Αλλαμανής θα είναι καλεσμένος του Σιδερή Πρίντεζη στο Δεύτερο Πρόγραμμα με ανέκδοτα τραγούδια και στιγμιότυπα της Λιλιπούπολης, γνωστά και άγνωστα, αλλά και ντοκουμέντα που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται μαζί της.