Η ελευθερία του Τύπου ψόφησε σε ελληνικά χέρια!
Παραφράζοντας το γνωστό γκραφίτι των Εξαρχείων, θα μπορούσα εδώ να σημειώσω ότι η Ελευθερία του Τύπου δεν είναι ένα κορίτσι με παράδοξο όνομα, είναι κάτι τόσο αναγκαίο όσο και το νερό που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε, το ρεύμα που καταναλώνουμε για να επενδύει ο γίγαντας ο Στάσσης. Δίχως Ελευθερία του Τύπου, δικαιώνεται ο Μεγάλος Αδερφός και κάνει πάρτυ το φάντασμα του Γκαίμπελς. Και ο πολίτης αυτής της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία, κυκλοφορεί με ραμμένο το στόμα, με κλειστά τα μάτια και βουλωμένα τ’ αυτιά. Μια μούμια απ’ αυτές τις αιγυπτιακές, που βρίσκουν στις ανασκαφές της ερήμου…
Τα γράφω τα ανωτέρω διότι χθες είδε το φως της δημοσιότητας (λέω «φως» και σκέφτομαι τον Στάσση, γαμώ την τρέλα μου!), η ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (RSF για τους φίλους) για την Ελευθερία του Τύπου ανά την υφήλιο, όπου η Ελλάδα δεν διολισθαίνει απλώς στον σχετικό κατάλογο αλλά κατακρημνίζεται κυριολεκτικά και κουτρουβαλάει σαν να μην υπάρχει αύριο. Μιλάμε τώρα ότι πέρυσι ήμασταν στην θέση νούμερο 70 (όχι και τίποτε αξιοπρόσεκτο αλλά κάπως το καταπίνεις) και φέτος πέσαμε στη θέση νούμερο 108, κάτω απ’ τη Δομινικανική δημοκρατία, το Πράσινο Ακρωτήριο, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Γκάμπια, την Βόρεια Μακεδονία (την τρισκατάρατη Βόρεια Μακεδονία!), το Κιργιστάν, το Λεσότο, τη Μογγολία, το Μπουρούντι, τι να σου πω ρε φίλε, ακόμη και η Βουλγαρία όπου κυβερνούν οι μαφίες εδώ και τριάντα χρόνια πιο πάνω από εμάς είναι…
Και θα βγει κάποιος να μου πει «μάλιστα ρεπόρτερ Ξανθάκη, αλλά γιατί δεν τα γράφεις στη στήλη των media και τα γράφεις σε άρθρο πολιτικού σχολιασμού»; Η απάντηση είναι απλή, πολύ απλή παλικάρια μου:
Δεν είναι θέμα της πιάτσας, είναι θέμα εθνικό!
Δεν είναι θέμα κλαδικό, δεν αφορά στα συνδικαλιστικά των δημοσιογράφων και στα μισθά τους, είναι θέμα που καίει κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα που στις ζωές τους δεν παίζουν ρόλο μόνο το μαμ, το κακά και το νάνι. Κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα που θέλουν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους και να πληροφορούνται για την κατάσταση στη χώρα, δίχως να μεσολαβούν παραμορφωτικοί φακοί και κομματικές ντουντούκες. Κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδας που το σανό το έχουν για τα γελάδια και όχι για να διαμορφώνουν άποψη…
Εδώ, λοιπόν, σκατά τα κάναμε. Ή μάλλον σκατά τα κάνανε όσοι και όσες κρατάνε τα γκέμια της Ψωροκώσταινας και φρόντισαν να στείλουν άκλαυτη την Ελευθερία του Τύπου. Με τις επιδόσεις της Ελλάδας στους πέντε χαρακτηριστικούς δείκτες των RSF να είναι η μία χειρότερη από την άλλη:
- Δείκτης πολιτικού πλαισίου: Προβληματική κατάσταση
- Δείκτης νομικού πλαισίου: Προβληματική κατάσταση
- Δείκτης οικονομικού πλαισίου: Πολύ σοβαρό πρόβλημα
- Δείκτης κοινωνικοπολιτιστικού πλαισίου: Προβληματική κατάσταση
- Δείκτης ασφαλείας: Δύσκολη κατάσταση.
Αυτά συμβαίνουν σε αυτό το κράτος που παριστάνει την πολιτισμένη Δύση, αλλά δεν είναι τίποτε παραπάνω από σουλτανάτο του παλιού καιρού. Και όταν τα γράφουμε εμείς οι Έλληνες δημοσιογράφοι είμαστε μπιστολάδες, αλλά τι να κάνεις που υπάρχουν και οι ξένοι οι καριόληδες και επιβεβαιώνουν τη γκρίνια των ημεδαπών; Υπάρχουν λύσεις, φυσικά, και γι’ αυτό.
Όπως έγραψε η Εφημερίδα των Συντακτών, στο τηλεγράφημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ για τη λίστα των RSF αναφέρονται, ας πούμε, οι θλιβερές επιδόσεις της Κίνας και της Ρωσίας αλλά για την Ελλάδα και το ντουβρουτζά που μας βάρεσε ούτε κουβέντα. Ούτε λέξη, ούτε φωνήεν, ούτε σύμφωνο. Άφεριμ εφέντη, τσοκ γκιουζέλ, που θα έλεγε και ο μέγας προστάτης του Τύπου, Ταγίπ Ερντογάν…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (04.5.2022)