Ματιές στο παραπολιτικό και παρακομματικό παρασκήνιο του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ για την εκλογή Προέδρου και Κ.Ε. από την βάση
Διαβάζω ρεπορτάζ, αναλύσεις και σχόλια για την εκλογή του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές έγιναν την περασμένη Κυριακή, είναι ήδη Πέμπτη απόγευμα, κι εγώ εξακολουθώ να διαβάζω ρεπορτάζ, αναλύσεις και σχόλια για την εκλογή του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
«Γιατί το κάνεις; Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό», μου λέει η φωνή της λογικής που μου… απέμεινε: ποιος νοιάζεται αν προηγείται σε σταυρούς προτίμησης για την Κεντρική Επιτροπή η Αχτσιόγλου ή η Δούρου, αν ο Τσακαλώτος είναι δέκατος έβδομος και ο Σκουρλέτης εικοστός δεύτερος, κι αν ο Πολάκης εκλέγεται πρώτος «και με διαφορά» στην Κρήτη;
Σωστά, συνεχίζει η φωνή της λογικής, που είναι και φωνή της γνώσης από δεκάδες εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες τις οποίες έχω βιώσει (ως κομματικό στέλεχος στα νεανικά μου χρόνια) και έχω παρακολουθήσει και μελετήσει στη 40χρονη επαγγελματική μου θητεία ως δημοσιογράφος: ειδικά στα κυβερνητικά κόμματα, αριστερά ή δεξιά, μόνο οι ίδιοι οι υποψήφιοι και οι συγγενείς τους, η εκλογική πελατεία τους και η κομματική (και δημοσιογραφική) καμαρίλα νοιάζονται για τις πρωτιές. Και τις πανηγυρίζουν, και τις προμοτάρουν και τις εργαλειοποιούν προς όφελός τους…
*******
Λοιπόν, που λέτε, το ποιος θα εκλεγεί πρώτος και ποιος εικοστός σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι, κατά το μάλλον ή ήττον, ζήτημα των κομματικών μηχανισμών και της ποσοτικής και ποιοτικής δυναμικής τους…
Το γεγονός, π.χ., ότι στις δέκα πρώτες εκλόγιμες θέσεις για την ΚΕ δεν βρίσκουμε κανένα από τα στελέχη της λεγόμενης «Ομπρέλας», φωτογραφίζει τεράστια ποσοτική αύξηση της δύναμης και, ταυτόχρονα, ικανή ποιοτική συρρίκνωση της δυναμικής των «προεδρικών» και των μηχανισμών τους εντός του νέου ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, τουτέστιν συρρίκνωση της αξιοκρατίας σε ελάχιστο βαθμό: ο συγκεκριμένος μηχανισμός δεν έδωσε χώρο στις δέκα πρώτες εκλόγιμες θέσεις (σ σ: απέκλεισε από τις πριμοδοτήσεις του) ούτε καν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ένα από τα πλέον επιτυχημένα και χρήσιμα πολιτικά στελέχη του κόμματος…
Αντίθετα, πριμοδότησε στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς. Ο οποίος πιστώνεται, βεβαίως, αμέριστη στήριξη προς τον Αλέξη Τσίπρα στη φάση του αρχικού κυβερνητικού του εγχειρήματος, αλλά ταυτόχρονα χρεώνεται μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της «πρώτης φορά Αριστεράς»: την καταστροφική – λόγω του υπερβάλλοντος κομματικού πατριωτισμού του και της παροιμιώδους γνωστικής και διπλωματικής ασχετοσύνης γύρω απ’ το αντικείμενο που, ως υπουργός, εκλήθη να διαχειριστεί – πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όσον αφορά τα ΜΜΕ…
*******
Αν συνέχιζα αυτό το… ξόμπλιασμα προσώπων και πραγμάτων των κομματικών μηχανισμών και των συγκρούσεών τους εντός και εκτός του νέου ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ, κι ακόμα.. χειρότερα από γεννήσεως ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα, αυτό που θα προέκυπτε δεν θα ήταν παρά ένα ακόμα βαρετό συμπίλημα ανάμεσα στα δεκάδες παρόμοια που, με αφορμή τις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν στη διάρκεια αυτής της εβδομάδας. Τελεία και παύλα, λοιπόν στο παρακομματικό… ξεκατίνιασμα, και πάμε απ’ την αρχή…
Το όλο εκλογικό εγχείρημα, οι αριθμοί, τα ποσοτικά και τα ποιοτικά στοιχεία του τελικού αποτελέσματος, συνιστούν μια ομόφωνη, οριστική – και γι’ αυτό καταλυτική για την περαιτέρω εξέλιξη και πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης – ψήφο εμπιστοσύνης των 152.000 παλαιών και νέων μελών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προς τον πρόεδρό τους Αλέξη Τσίπρα:
● Ψήφος εμπιστοσύνης οριστική, διότι αποδοκιμάζει και καταστέλλει (οριστικά ελπίζουμε) τις μικρότατες μεν, διαβρωτικότατες δε, αναίτιες και απρόκλητες αμφισβητήσεις του φυσικού ηγέτη της προοδευτικής παράταξης, εκ μέρους εσωκομματικών ομάδων ή ατόμων.
● Ψήφος εμπιστοσύνης καταλυτική, διότι απελευθερώνει το βασικό δικαίωμα του προέδρου – ηγέτη να επιλέγει ελεύθερα τους βασικούς κομματικούς (Γραμματέα, Πολιτικό Συμβούλιο κλπ.), κοινοβουλευτικούς και κυβερνητικούς συνεργάτες του, με κριτήριο την εξυπηρέτηση του κυβερνητικού σχεδίου του κόμματός του…
Και όχι με κριτήριο την σειρά κατάταξής τους στις εκλόγιμες θέσεις της νέας Κεντρικής Επιτροπής, με βάση τα χαρτάκια (πριμοδοτήσεις) των μηχανισμών.
- το άρθρο του Ν. Τσαγκρή είναι από το μπλογκ Τα Ρέστα μου (restaro)