Ευτυχώς τα δικαστήρια παραμένουν εν πολλοίς αδιάφορα με την επιβολή της αναγκαστικής συνεπιμέλειας, που ψήφισε η κυβέρνηση, προτάσσοντας το συμφέρον του παιδιού χωρίς ισοπεδωτικές λογικές.
Ετσι σε συγκεκριμένη υπόθεση έκρινε ότι το σχετικό αίτημα του αιτούντος πατέρα πρέπει να απορριφθεί, όπως και το αίτημα της εναλλασσόμενης κατοικίας, λόγω των «τεταμένων» σχέσεων των γονέων.
«Η απόφαση του δικαστηρίου συνεκτιμά παραμέτρους, όπως την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα και τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του.
Τα κριτήρια αυτά αναδεικνύονται από τον νομοθέτη, χωρίς ωστόσο, να δεσμεύουν το δικαστήριο ως προς την ιεράρχηση ή την υιοθέτησή τους στο σύνολο» αναφέρεται μεταξύ άλλων στο σκεπτικό (πηγή: dikastiko.gr). Τους τα έλεγε η Μαριέττα Γιαννάκου, αλλά ποιος την άκουγε!...
Α.Ψ. / efsyn.gr