Σχεδόν δύο μήνες έχουν περάσει από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και ενώ το Κίεβο εξακολουθεί να θριαμβεύει στην άνιση μάχη της προπαγάνδας και της συστηματικής δαιμονοποίησης του «βάρβαρου εχθρού», τουλάχιστον όσον αφορά την απίστευτα εύπιστη δυτική κοινή γνώμη, η Μόσχα βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην κατάκτηση/«απελευθέρωση» -ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός- του Ντονμπάς. Δηλαδή της περιοχής που, εκτός από συμπαγή ρωσόφωνο πληθυσμό και ρωσική εθνική συνείδηση, από τον καιρό της Μεγάλης Αικατερίνης, είναι και η πλουσιότερη σε μεταλλεύματα (κάρβουνο, σίδερο, μαγγάνιο, λίθιο κ.ά.), ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα αερίου/πετρελαίου και γεωργική παραγωγή πρώην, πλέον, ουκρανική επαρχία. Και η οποία μάλιστα, μετά την πτώση της Μαριούπολης, συνδέεται πλέον με έναν εύκολα υπερασπίσιμο χερσαίο διάδρομο με την ήδη ρωσική, από το 2014, Κριμαία.
- απόσπασμα από κείμενο υπό τον τίτλο «Με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας (με το οποίο σίγουρα πολλοί θα διαφωνήσουν) και το οποίο υπογράφει ο Γιώργος Τσιάρας στην Εφημερίδα των Συντακτών (ΕΔΩ)
