του Χρήστου Ξανθάκη
Ας ξεκινήσουμε από τα καλά νέα πρώτα. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με μυαλό στο Μαξίμου, οι οποίοι κατανόησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα τι σόι πατατιά έγινε με τον Ζελένσκι και τους ακολούθους του στο ελληνικό κοινοβούλιο και βάλανε άρον άρον τον Οικονόμου να βγει και να δηλώσει «άστοχη και λανθασμένη η συμπερίληψη μέλους του τάγματος Αζόφ». Γιατί αν μας κορόιδεψε μια φορά στη μούρη ο πρόεδρος της Ουκρανίας κάνοντας κο-κο-κο για την Κύπρο και την τουρκική εισβολή, μας κορόιδεψε άλλες δύο φέρνοντας αζοφίτες στη Βουλή. Έστω κι αν είναι η νέα, βελτιωμένη έκδοση του τάγματος, με μπλε και πράσινους κόκκους που καθαρίζουν όλη την μπουγάδα…
Να εκλάβω επίσης ως θετικό το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Βουλής κατάλαβε το λάθος του και δήλωσε ότι ήταν «αχρείαστη και άστοχη» η εμφάνιση των Αζοφιτών. Πρόσθεσε πάντως ότι έμαθε για την παρέμβασή τους λίγα λεπτά πριν την ομιλία Ζελένσκι, αλλά δεν είχε ιδέα για τα πώς και τα διότι. Όσο για την απουσία της Κύπρου από την ομιλία του Ουκρανού προέδρου, ακούσαμε από τον Κώστα Τασούλα κάτι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε του στυλ «δεν θα βγάλω ανακοίνωση, δεν θα συμβάλλω να ανατραπεί η μεγάλη εικόνα, είναι τεράστιο λάθος να θέλουμε να μειώσουμε τη μεγάλη εικόνα και να διευκολύνουμε την προπαγάνδα της Ρωσίας». Ενώ η προπαγάνδα των Τούρκων, μάλλον μας αφήνει αδιάφορους…
Όσο για τη «μεγάλη εικόνα», είναι προφανές ότι είμαστε στο πλευρό του σκληρά δοκιμαζόμενου ουκρανικού λαού και ότι πρέπει να πάρουν πόδι οι Ρώσοι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Άλλο αυτό όμως κι άλλο το καρφί που βασανίζει την Ελλάδα μισό αιώνα τώρα και δεν την αφήνει ποτέ ήσυχη. Τραγωδία δεν έχει μόνο στην Ουκρανία, κατοχή δεν έχει μόνο στην Ουκρανία, δεν κλαίνε μόνο στην Ουκρανία μάνες και παιδιά. Υπάρχει και η Κύπρος για την Ελλάδα και δεν μπορείς να έρχεσαι καλεσμένος στη Βουλή των Αθηνών και να μη λες κουβέντα για το θρήνο της. Τα δικά σου δικά σου, μάλιστα, αλλά και τα δικά μας να μην τα λησμονούμε τόσο εύκολα.
Στα υπόψιν δε, ότι μίλησε και στην κυπριακή Βουλή κάτι ώρες αργότερα ο Ζελένσκι και πάλι κουβέντα δεν είπε για τον τούρκικο Αττίλα. Κι εκεί αφηρημένος ήταν ο άνθρωπος, τόσα έχει στο κεφάλι του, τόσα περνάνε απ’ τα χέρια του, ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι πώς να κουμαντάρει όλες αυτές τις υποχρεώσεις; Τουλάχιστον δεν έσκασε μύτη με Αζοφικούς, το ίδιο κόλπο δυο φορές δεν πιάνει. Άλλωστε, το σκηνικό στήθηκε για το δικό μας το μαγαζί, εμείς έπρεπε να φάμε τη μπατανόβουρτσα στη μούρη και να τον χειροκροτήσουμε κιόλας τον Βολοντίμιρ. Όρθιοι μάλιστα, μην τύχει και δείξουμε ανάστημα…
Αυτά συμβαίνουν όμως όταν παίζουν κάποια παλικάρια παιχνίδια στην πλάτη σου. Σού ’ρχεται από εκεί που δεν την περιμένεις και ύστερα ψελλίζεις ότι πρέπει να βλέπουμε τη «μεγάλη εικόνα» και ότι είπε ο Ζελένσκι «ελευθερία ή θάνατος» και μίλησε με θερμά λόγια για τη Φιλική Εταιρεία και τα κατορθώματά της. Μιλάμε τώρα για κομπλιμάν έκτακτο, του αξίζει ένα φοντανάκι. Κι ένα χαχανητό εκ μέρους του Ταγίπ, που από χθες το μεσημέρι δεν μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια του!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη ειναι από το newpost (08.4.2022)
