Η περίοδος της πανδημίας ήταν πραγματική κατάρα Θεού για τις εφημερίδες. Ποιος θα ‘βγαινε δηλαδή απ’ το σπίτι του εν μέσω καραντίνας για να πάει ως το περίπτερο ή το κιόσκι; Όσο δε για το σούπερ μάρκετ μην το συζητάτε καν. Πεταμένα σε μια γωνίτσα είναι τα φύλλα, σαν μαραμένα μαρουλόφυλλα. Και όπως όλοι και όλες ξέρουμε (και μας το λέγανε πάντοτε οι γηραιότεροι συνάδελφοι), η εφημερίδα είναι συνήθεια. Άπαξ και βγει απ’ το πρόγραμμά σου το καθημερινό, πάει κλάφτηνα…
Ευτυχώς, μέσα σε αυτό το τοπίο, λοιπόν, το σχετικώς ζοφερό, σκάνε καμιά φορά και καλές ειδήσεις. Βλέπε, για παράδειγμα, την ανακοίνωση της «The Times Newspapers», εκδότριας εταιρείας των λονδρέζικων εφημερίδων «The Times» και «The Sunday Times» (όμιλος Μέρντοχ, για να είμαστε ακριβείς), από την οποία μάθαμε ότι αυξήθηκαν τα προ φόρων κέρδη της σε 34εκατομμύρια λίρες από 10,4 εκατομμύρια λίρες. Αυτό μας κάνει άνοδο 237 %, νούμερο τουλάχιστον αξιοσημείωτο σε δύσκολους καιρούς.
Άνοδο σημείωσαν επίσης και τα έσοδα της «The Times Newspapers», φτάνοντας τα 327,1 εκατομμύρια λίρες, από 301,1 εκατομμύρια λίρες. Και χωρίς, μάλιστα, να καταγραφούν περικοπές στο προσωπικό των εφημερίδων, το οποίο αυξήθηκε κατά 10 άτομα και έφτασε τους 534 δημοσιογράφους.
Το μυστικό της επιτυχίας; Η αφοσίωση στην επί πληρωμή ηλεκτρονική ειδησεογραφία, που γεμίζει τα ταμεία της επιχείρησης. Οι συνδρομητές των «The Times» και «The Sunday Times» στο διαδίκτυο αυξάνονται διαρκώς, αγγίζοντας τους τετρακόσιες χιλιάδες στα τέλη περασμένου Δεκεμβρίου. Και θα πάνε ακόμη πιο ψηλά, το υπογράφω, μιας και μόλις έσκασε προσφορά δωδεκάμηνης συνδρομής για μόλις 12 λίρες. Πιο φτηνά δεν γίνεται, για μια ύλη πλούσια και καλοσερβιρισμένη.
Εν κατακλείδι; Εν κατακλείδι, αν κρίνει κανείς και από το παράδειγμα των «New York Times», υπάρχουν βιώσιμες λύσεις για την ποιοτική δημοσιογραφία. Αρκεί οι εκδότες να το πιστέψουν και να κάνουν τα απαραίτητα βήματα και τις ακόμη πιο απαραίτητες θυσίες…
Χρήστος Ξανθάκης
medioΠΙΛΑΦΟ / Newpost
