Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ποια πλευρά λέει την αλήθεια και ποια διαδίδει ψέματα σ’ έναν πόλεμο; Ο εισβολέας έχει κάθε λόγο να παρουσιάζει την κατάσταση όπως τον συμφέρει. Είναι αυτός που επιτίθεται και προσπαθεί με όλα τα μέσα να αποδείξει ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Ισχυρίζεται ότι παίρνει όλα τα μέτρα για να μην πληγούν άμαχοι, αλλά υποχρεώθηκε να δράσει όπως έδρασε εξαιτίας της στάσης του αντιπάλου του.
Ο αμυνόμενος οφείλει να περιγράψει τον εχθρό του με τα χειρότερα λόγια γιατί απειλείται η υπόστασή του, προσδοκώντας ότι θα λάβει υποστήριξη κάθε είδους (ανθρωπιστική, πολεμική) από τις δυνάμεις που δεν εμπλέκονται στη σύρραξη. Στην περίπτωση της ουκρανικής κρίσης έχουμε ένα στοιχείο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Η Ρωσία έχει επιτεθεί στη γειτονική της χώρα, έχει καταλάβει τμήματα της επικράτειάς της και επιδιώκει βίαιη αλλαγή των συνόρων επικαλούμενη την ασφάλειά της. Είναι η χώρα που αδικοπραγεί. Είναι η χώρα που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Υπάρχουν όμως και πολλά ερωτήματα που μένουν ανοιχτά. Για παράδειγμα:
- Γιατί φτάσαμε ώς εδώ;
- Μπορούσαμε να αποφύγουμε τον πόλεμο; Υπάρχουν ευθύνες της Δύσης;
- Εχει δίκιο η Ρωσία να αισθάνεται αδικημένη από τις μεθοδεύσεις του ΝΑΤΟ και να υποστηρίζει ότι ο στόχος των ΗΠΑ είναι να την περικυκλώσουν;
- Γιατί η Δύση υποτίμησε τον Πούτιν αν και αυτός είχε δείξει στην πράξη τις προθέσεις του αρκετό καιρό πριν από την εισβολή στην Ουκρανία (Γεωργία, Τσετσενία, Κριμαία);
- Δικαιούται η Δύση να μιλάει για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου ξεχνώντας τις δικές της ανάλογες πρακτικές σε διάφορες περιοχές του κόσμου;
- Υπάρχει πιθανότητα ο Πούτιν να διαπραγματευτεί το καθεστώς που έχει επιβάλει στην Κριμαία;
- Μπορεί η Δύση να ανεχτεί ή, ακόμη χειρότερα, να νομιμοποιήσει την προσάρτηση της Κριμαίας και την πλήρη αυτονομία των ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας;
- Θα ικανοποιηθεί ο Ρώσος πρόεδρος με μια σαφή και γραπτή δέσμευση της Δύσης ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ;
- Μπαίνουμε σε μια φάση όπου χώρες με αναθεωρητικές στρατηγικές θα χρησιμοποιούν τη βία για να πετύχουν τους στόχους τους;
- Επιδιώκει ο Πούτιν την ανασύσταση της ρωσικής αυτοκρατορίας;
- Σωστά η Δύση προχώρησε σε κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, γιατί δεν έκανε το ίδιο ούτε σκέφτεται να το κάνει κατά μιας άλλης χώρας (Τουρκία) που κατέχει το 40% του εδάφους χώρας (Κύπρος) που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωση;
- Τελικώς το ΝΑΤΟ είναι αμυντική συμμαχία; Τα μέλη του είναι ισότιμα;
- Γιατί οι ισχυρές χώρες του ΝΑΤΟ είναι τόσο χαλαρές με την Τουρκία;
- Ηταν ορθή η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να στείλει πολεμικό εξοπλισμό στην Ουκρανία;
- Τι μας διδάσκει η Ιστορία για την τύχη των δεδομένων και προβλέψιμων εταίρων μιας συμμαχίας;
Αν η Ελλάδα βρισκόταν πάντοτε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, μήπως με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή πρέπει να θυμηθούμε τι έγινε το 1922; Οι σύμμαχοι ενθάρρυναν τη Μικρασιατική Εκστρατεία, οι Ελληνες υπέστησαν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Με αυτά και με άλλα ερωτήματα αναμετριούνται στα μέσα ενημέρωσης, εδώ και αλλού στον κόσμο, διεθνολόγοι, στρατιωτικοί και ειδικοί επιστήμονες. Οι πολίτες πρέπει να ακούνε όλες τις απόψεις για να σχηματίσουν γνώμη και επιβάλλεται να αποκρούσουν τις δίκες προθέσεων που στήνουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί και των δύο πλευρών για να υποχρεώσουν όσους έχουν διαφορετική άποψη να σιωπήσουν ή να αυτολογοκριθούν. Υπάρχει ένας κανόνας σε συζητήσεις για τέτοια θέματα μείζονος σημασίας. Αλλο εξηγώ, αναλύω, φωτίζω μια ενέργεια, άλλο τη δικαιολογώ.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την ΕφΣυν