Εδώ και καιρό, σχετικά με αλλαγή του ισχύοντος εκλογικού νόμου, υπήρχαν δύο σχολές σκέψης –όπως λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ– οι οποίες συγκρούονταν. Οι μεν έλεγαν ότι είναι επιβεβλημένο να αλλάξει ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ώστε να επανέλθει το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα για να εξασφαλιστεί η πλειοψηφία στην Βουλή με λιγότερο από 38% και επικαλούνταν την δυσκολία συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων σε περίπτωση που χρειαστεί να υπάρξει μία κυβέρνηση συνεργασίας.
Οι δε, ισχυρίζονται –ακόμα– ότι αυτό θα είναι ένα πολιτικό λάθος του Μητσοτάκη, να αλλάξει ένα νόμο που ψήφισε ο ίδιος, δείχνει φόβο για την νίκη και φανερώνει λογική Μαυρογιαλούρου.
Με την άποψη αυτή –την δεύτερη– είχε ταχθεί αναφανδόν και ο Μητσοτάκης με δημόσιες δηλώσεις του. «Αποκλείεται να αλλάξει ο εκλογικός νόμος», είχε πει πρόσφατα.
Τώρα μου λένε συνεργάτες του, ότι «τα δεδομένα άλλαξαν και λόγω του πολέμου χρειάζεται σταθερότητα στη χώρα» και εισηγούνται (σχεδόν όλοι ) στον Πρωθυπουργό να καταθέσει διάταξη στην Βουλή, στο επόμενο διάστημα, επαναφέροντας τον νόμο που ίσχυε πριν ψηφίσει την απλή αναλογική η κυβέρνηση Τσίπρα.
Και το πολιτικό λάθος; Η λογική Μαυρογιαλούρου; Η κατεδάφιση του προφίλ Μητσοτάκη περί μεταρρυθμιστή που δε λαϊκίζει κλπ, κλπ;
Ε, τώρα λένε, λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων, «η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και ισχυρές κυβερνήσεις». Μα αυτό ισχύει πάντα.
Και σε περιόδους νηνεμίας –πούντες αυτές;– Και σε περιόδους κρίσης.
Ο βαλές και ο μουτζούρης είναι στα χέρια Μητσοτάκη για να διαλέξει.