● Σε παράλληλο σύμπαν ο Ζελένσκι, μιλά πανηγυρικά κι επιμένει να ζητά από τη Δύση παρεμβάσεις που θα έφερναν παγκόσμια σύρραξη
Στην αγριότερη, τελική φάση της φαίνεται πως περνά η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, μετά την παταγώδη αποτυχία της τουρκικής μεσολάβησης και του τετ α τετ των υπουργών Εξωτερικών στην Αττάλεια. Ετσι, οι γεμάτες απελπισμένους αμάχους ουκρανικές πολιτείες περικυκλώνονται η μία μετά την άλλη, με τον ρωσικό στρατό να μετατρέπει ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της χώρας σε ένα μεγάλο «καζάνι», ή «kessel» όπως αποκαλείται στη στρατιωτική αργκό, μπλοκάροντας τις οδούς ανεφοδιασμού και αυξάνοντας σταδιακά τη «θερμοκρασία» για τους αποκλεισμένους ενόπλους και πολίτες με επιλεκτικούς βομβαρδισμούς, ενώ παράλληλα ανοίγει ανθρωπιστικούς διαδρόμους για τη διαφυγή όσων το επιθυμούν.
Οι Αμερικανοί και Βρετανοί επιτελείς αποκαλούν αυτή την πάγια τακτική των Ρώσων, που βέβαια στη σύλληψή της είναι πανάρχαια, «siege and starve», «πολιορκία και λιμοκτονία» - και η τελευταία φορά που την είδαμε να εφαρμόζεται σε κατειλημμένη από ισχυρές δυνάμεις μεγαλούπολη ήταν στο Χαλέπι της Συρίας. Η εναλλακτική είναι βέβαια η ισοπέδωση των πόλεων εκ του μακρόθεν με αεροπορικά πλήγματα, μια πρακτική ιδιαίτερα διαδεδομένη στην πολιτισμένη Δύση...
- απόσπασμα από κείμενο του Γιώργου Τσιάρα στην Εφημερίδα των Συντακτών (ολόκληρο ΕΔΩ)
