Κρύο χιούμορ μέσα στη φτώχεια και στην παγωνιά
Στα μισά της διαδρομής ο οδηγός μου ζήτησε να του δώσω τρία λεπτά να βάλει πετρέλαιο στο ταξί. Μπροστά στο βενζινάδικο άκουσα μια πνιχτή βλαστήμια πίσω από τη μάσκα του για την τιμή του λίτρου που από το μεσημέρι ως το βράδυ είχε τσιμπήσει άλλα δέκα λεπτά του ευρώ. Δέκα ευρώ πετρέλαιο έβαλε όλα κι όλα και συνεχίσαμε την διαδρομή μέσα στα νεύρα και στην απελπισία για το που θα πάει αυτή η κατάσταση.
Την ίδια ώρα έβλεπα στο κινητό μου τις οδηγίες του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας εν όψει της κακοκαιρίας με πρώτη και καλύτερη την συμβουλή προς τους οδηγούς να έχουν το ρεζερβουάρ τους γεμάτο.
Εκεί δεν άντεξα και έβαλα τα γέλια μέσα σε ένα ταξί με άδειο ρεζερβουάρ αλλά φουλαρισμένο με κατάρες και βρισιές. Το μοιράστηκα με τον οδηγό που γέλασε κι αυτός μαζί μου. Γελάγαμε με τα χάλια μας. Αυτό κατάλαβα στο τέλος της διαδρομής.
Γελάμε, αστειευόμαστε, σκαρώνουμε ανέκδοτα με τα βάσανά μας, ειρωνευόμαστε τους ανεκδιήγητους που μας κυβερνούν και στο τέλος πληρώνουμε με χίλια ζόρια το κόμιστρο της μέρας μας και καληνύχτα. Ως που να μας βρει η επόμενη μέρα μέσα στο κρύο και στο χιόνι να ψάχνουμε τις συμβουλές κάποιου άλλου υπουργείου για το πως να ζεσταθούμε στο σπίτι μας χωρίς να ανάψουμε σόμπα και καλοριφέρ μήπως και σκάσει λίγο το χειλάκι μας από το κρύο χιούμορ των κυβερνώντων και των χρυσοκάνθαρων στελεχών τους που μέσα στη μαύρη φτώχεια δίνουν προκλητικά μπόνους στο εαυτό τους.
Και μετά μας φταίει ο Καρτερός που βρίζει...
Πέτρος Κατσάκος (ΑΥΓΗ 11/3/2022)
