Άμα μιλάει σαν σκύλος, άμα περπατάει σαν σκύλος, άμα κατουράει σαν σκύλος, σκύλος είναι μην το παιδεύουμε παιδιά. Το αυτό και με την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν υπάρχει, δεν μπορεί κανείς να πει ότι απουσιάζει, δεν μπορεί κανείς να πει ότι εξαφανίστηκε.
Αλλά μπορεί να υποστηρίξει με επιχειρήματα ακράδαντα ότι υποφέρει, ότι τραβάει κουπί, ότι ζορίζεται σφόδρα.
Κι επειδή αυτή η χώρα έχει κυβέρνηση, δεν γίνεται η κυβέρνηση αυτή να μην έχει κάποιο μερίδιο στο σκοτεινό σκηνικό. Και ρόλο παίζει και ρόλο θέλει να παίζει και δεν χρειάζεται να είσαι πολύ μέσα στα πράγματα για να το διαπιστώνεις. Άμα μιλάει σαν σκύλος, άμα περπατάει σαν σκύλος κλπ. κλπ.
Τα λέμε εμείς τα ανωτέρω και μας την πέφτουν ότι είμαστε αναρχοκουμμούνια και θέλουμε το κακό της πατρίδος και των πολυχρονεμένων ηγετών της. Ε βέβαια, είναι δυνατόν να έχουν άποψη και τα χωριατάκια; Είναι δυνατόν να βγάζουν γλώσσα;
Δυστυχώς, όμως, για τους κρατούντες, υπάρχουν και αλλοδαποί στο στόρι. Υπάρχει η έκθεση με τίτλο Controlling the Message: Challenges for independent reporting in Greece (Έλεγχος του μηνύματος: Προκλήσεις για την ανεξάρτητη δημοσιογραφία στην Ελλάδα), που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα και την κάνει πέντε παράδες την κυβέρνηση. Και δεν την υπογράφουν τίποτα μπαγλαμάδες, την υπογράφουν έξι διεθνείς οργανώσεις υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ελευθερία του Τύπου και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Όσο γι’ αυτά που γράφει η έκθεση, πάρτε μια μικρή γεύση:
Η συστημική κρίση που πλήττει την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα έχει επιδεινωθεί από τις προσπάθειες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να «ελέγξει το μήνυμα» και να φιμώσει τις επικριτικές και αντίθετες φωνές. Αυτό έχει συμβάλει σε μια πολιτικά πολωμένη και κατακερματισμένη αγορά μέσων ενημέρωσης. Οι εφημερίδες και οι μεμονωμένοι δημοσιογράφοι που βρίσκονται ιδεολογικά στο πλευρό της αντιπολίτευσης ή τηρούν ουδέτερη στάση, γίνονται από την κυβέρνηση αντικείμενο άνισης μεταχείρισης, υπονομεύοντας τις δημοσιογραφικές τους δραστηριότητες. Αυτό έχει επιδεινωθεί περαιτέρω από την έλλειψη διαφάνειας γύρω από την κατανομή της κρατικής διαφήμισης και την κατανομή της με βάση τις καθιερωμένες κομματικές γραμμές.
Χρήστος Ξανθάκης
