του Χρήστου Ξανθάκη
Θα μπορούσαν να είναι συγγενείς μου. Η μάνα μου έχει γεννηθεί στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών, που παλιότερα τον λέγανε Τσούρχλι, έχουμε ακόμη οικογένεια στο χωριό. Θα μπορούσαν να είναι δικοί μου άνθρωποι.
Για τα τρία παιδιά λέω, που χάσανε τις ζωές τους στο εργοστάσιο δυναμίτιδας, τον 36χρονο Κώστα Ορφανίδη από τη Δήμητρα των Γρεβενών, τον 46χρονο Χαράλαμπο Κικίδη από τον Πολύμυλο της Κοζάνης και τον 33χρονο Ζήση Αποστολίδη από τα Γρεβενά.
Μια έκρηξη και δεν έμεινε τίποτα. Τρέχει το ρεπορτάζ:
«Οι συγγενείς των θυμάτων οι οποίοι ενημερώθηκαν από τις αστυνομικές αρχές ότι την Τετάρτη θα πρέπει να δώσουν δείγματα DNA για να μπορούν να ταυτοποιηθούν ευρήματα από τους τρεις εργαζόμενους που δεν είναι αναγνωρίσιμα».
Στις 16 Φεβρουαρίου, με αφορμή θάνατο εργαζομένου στην Πάτρα από κατάρρευση στέγης όπου κρυβόταν για να αποφύγει η εταιρεία τον έλεγχο αδήλωτης εργασίας, η ΓΣΕΕ είχε δηλώσει:
«Μορφή “χιονοστιβάδας” έχουν πάρει τα εργατικά ατυχήματα. Απαιτείται άμεση λήψη μέτρων”!
Τώρα που σκοτώθηκαν τα παιδιά στα Γρεβενά, η Συνομοσπονδία έβγαλε καινούρια ανακοίνωση:
«Η έκρηξη στα Γρεβενά από την οποία μέχρι αυτήν την ώρα αγνοούνται οι τρεις συνάδελφοί μας είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Και πριν τραγουδήσει ο πετεινός, τους ξεχάσαμε και τους τρεις. Τον Κώστα, τον Χαράλαμπο, τον Ζήση. Μόνο οι φαμίλιες τους ντύθηκαν στα μαύρα και σπαράζουν και κλαίνε και προσπαθούν να καταλάβουν τι ήταν αυτό που τους συνέβη. Μια έκρηξη και τέλος όλα…
Αντιγράφω από την ανακοίνωση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Γρεβενών:
«Επαναλαμβάνουμε την απαίτησή μας για την διερεύνηση των αιτιών του δυστυχήματος, την απόδοση των ευθυνών και την απαίτησή μας για άμεσους ελέγχους για την εφαρμογή της νομοθεσίας για την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας και την επιβολή προστίμων για να σταματήσουμε επιτέλους να θρηνούμε συναδέλφους.Στην ιστοσελίδα της εταιρείας γράφει:
Απαιτούμε από την Κυβέρνηση να επανεξετάσει την νομοθεσία για την Υγιεινή και την Ασφάλεια στην εργασία και να την εμπλουτίσει αυστηροποιώντας την περισσότερο».
«Η ασφαλής σας δύναμη».
Και πιο κάτω, σημειώνεται ότι πρόκειται για την «ταχύτερα αναπτυσσόμενη εταιρεία παραγωγής εκρηκτικών υλών στα Βαλκάνια, με 14 βιομηχανικές “σύγχρονες εγκαταστάσεις”».
Μια σύγχρονη εγκατάσταση, υποθέτω, ήταν και αυτή της Ιτέας. Ως την ώρα που έγινε το μπαμ. Και τρέχουν να μαζέψουν ανθρώπινα μέλη τα συνεργεία…
Τα διαβάζω τα ανωτέρω σε τοπικές ιστοσελίδες, που επιμένουν να ασχολούνται με την καταστροφή. Εδώ στας Αθήνας, τό ’πανε μια τα δελτία και όξω απ’ την πόρτα. Τρεις τύποι από τα Γρεβενά και την Κοζάνη ρε φίλε, άσε μας τώρα έχουμε τραχανά απλωμένο στο MasterChef και στο Survivor. Και είναι ανάγκη να πλακωθούμε και για την συναυλία της ειρήνης που θα γίνει στα Προπύλαια, αν είναι ή αν δεν είναι μέσα στις προσωπικές μας προδιαγραφές. Στο μεταξύ ο Χαράλαμπος, ο Ζήσης, ο Κώστας κοιμούνται τον αιώνιο τον ύπνο. Και οι οικογένειές τους σπεύδουν να δώσουν δείγμα DNA, για να ξέρει κι ο παπάς τι θα θάψει. Τι ακριβώς θα θάψει…
Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα της κακιάς στιγμής και της καταραμένης ώρας. Και δεν μπορούν να τραβήξουν την προσοχή μας πάνω από πέντε λεπτά. Ίσως γιατί έχουμε πέσει όλοι και όλες στην απόλυτη χαύνωση, ίσως γιατί καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα τίποτα οι ζωές μας. Βγαίνει ο άλλος λέει έχετε ψυχολογικά δεν κρυώνετε, βγαίνει ο παράλλος λέει να πάτε με μικρό καλάθι στο σούπερ μάρκετ, βγαίνει ο τρίτος λέει κορόιδα φτωχοί τι θέλετε το αμάξι, ακούμε εμείς, δεν πέφτει ροχάλα καμιά. Και στα Γρεβενά, τρία παιδιά δεν θα ξαναδούν το φως του ήλιου.
«Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι
Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς», λέει το τραγούδι…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost (24.3.2022)
