Αναμφισβήτητα είναι μια επέτειος σημαντική. Και μόνο που πιάνει μια εφημερίδα τον ένα αιώνα ζωής, δεν είναι λίγο. Πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για φύλλο που πρωταγωνίστησε επί δεκαετίες στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και σε ουκ ολίγες περιπτώσεις θα μπορούσε κανείς να πει ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις. Άλλο τώρα αν στα εκατό χρόνια του βίου του, βρίσκεται στο πίσω βαγόνι να παρακολουθεί από απόσταση την τρελή πορεία του ίντερνετ…
Για το «Βήμα» ο λόγος που μια φορά κι έναν καιρό, όταν ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη κυβερνούσε την χώρα, είχε ο κόσμος να λέει ότι ήταν «με το κράτος». Η άλλη εφημερίδα του «συγκροτήματος», τα «Νέα», ήταν με τη «δημοκρατική παράταξη». Με το κέντρο δηλαδή αρχικά και αργότερα με το ΠΑΣΟΚ, για να καταλάβετε δηλαδή και πόσο αλλάζουν οι ρόλοι ανά τα εποχάς και πόσο μεταμορφώθηκε ο κόσμος των media…
Κάποτε, λοιπόν, έγραφε κάτι το «Βήμα» και ήταν νόμος, έστω κι αν ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων. Το είχαν καταφέρει αυτό οι επιτελείς του, με πρώτο και καλύτερο τον άρχοντα του σκότους Σταύρο Ψυχάρη. Τον άνθρωπο που από τη μία άπλωνε το χέρι στους πλέον επιφανείς των πανεπιστημιακών καθηγητών και από την άλλη δεν είχε κανένα πρόβλημα να φιλοξενεί άγριους λίβελους στις σελίδες της εφημερίδας του. Ένα μείγμα αναμφιβόλως εκρηκτικό που αλλού θα είχε τινάξει στον αέρα πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά στη Χρήστου Λαδά και στη Μιχαλακοπούλου δούλεψε κάτι παραπάνω από άψογα. Και απέφερε κέρδη και ισχύ στους εμπνευστές του…
Ήρθε όμως η κρίση κι έδωσε μια πρώτη κουτουλιά στο οικοδομήμα, για να εμφανισθεί ακολούθως το ίντερνετ και να το ξεθεμελιώσει. Μας τελείωσε το «έγκυρον Βήμα» και παραλίγο να παρέμενε μονίμως στα θυμαράκια αν δεν υπήρχε η σωτήρια παρέμβαση Μαρινάκη. Και πάλι, ωστόσο, τα μεγαλεία του παρελθόντος τα βλέπει από μακριά, όπως βλέπει και την πλάτη του ομόσταυλου in. gr στον αγώνα της δημοφιλίας και της επιρροής…
Xρήστος Ξανθάκης
