του Χρήστου Ξανθάκη
Ήταν το χρονικό μιας προαναγγελθείσης διαγραφής.
Πώς πας στο γήπεδο, ρε φίλε, και τον βλέπεις τον παίκτη και ψάχνεται να επιστρέψει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στα αποδυτήρια; Και του κάνει στην αρχή παρατήρηση ο ρέφερι για «βρώμικο» παιχνίδι και του δείχνει ύστερα την κίτρινη κάρτα μπας και φοβηθεί και κάτσει στ’ αυγά του και τον κοιτάει στραβά και του στέλνει μήνυμα με τη γλώσσα του σώματος πως δεν θα ανεχθεί άλλες ματσακονιές και ο ποδοσφαιριστής, εκεί, καρφωμένος που έλεγε και ο μέγας Χάρυ, να τη θέλει την κόκκινη όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Ε, θα την γλυτώσει; Όχι, δεν θα τη γλυτώσει!
Το αυτό και με τον Γιώργο Κύρτσο, τον ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, που την περασμένη Παρασκευή έλαβε την πανταχούσα από τον Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος Παύλο Μαρινάκη:
«Δυσφημεί διεθνώς τη χώρα αμφισβητώντας την ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης και συγκρίνοντας την Ελλάδα με κράτη που παραβιάζουν τους κανόνες του κράτους δικαίου. Με τη στάση του προσβάλλει όλους εκείνους που τον εμπιστεύθηκαν να τους εκπροσωπεί. Μέχρι σήμερα έγινε ανεκτή η όποια κριτική του στην κυβέρνηση, ακόμη κι αν ξεπερνούσε τα όρια. Ανοχή όμως στην δυσφήμιση της χώρας δεν μπορεί να υπάρξει».Και πήρε φωτιά ο Γιώργαρος κατόπιν και έγραψε μια σειρά από τουί καραμπίνα, να τα βλέπει ο Πολάκης και να γλείφει τα δάχτυλά του. Αναμενόμενο, δεν λέω, ακόμη και για έναν πολιτικό και δημοσιογράφο όπως ο Κύρτσος που προτιμάει να σφάζει με το βαμβάκι και όχι με το χατζάρι. Όταν όμως σου φέρονται με αυτόν τον τρόπο και σε διαγράφουν με τουλάχιστον αστείες δικαιολογίες κάπως τα παίρνεις κρανίο. Αν ήταν αστείες, δηλαδή, γιατί υπάρχει και το στόρι του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Το οποίο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης βγήκε την περασμένη Τετάρτη και απέρριψε τις προσφυγές τις Πολωνίας και της Ουγγαρίας κατά του «μηχανισμού αιρεσιμότητας», που συνδέει τη χορήγηση των ευρωπαϊκών πόρων με το σεβασμό του κράτους δικαίου από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μπικικίνια αυτό μας κάνει 36 δισεκατομμύρια ευρώ για την Πολωνία και άλλα 7 δισεκατομμύρια ευρώ για την Ουγγαρία από το Ταμείο Ανάκαμψης, που τα πάγωσε η Κομισιόν και έστειλε την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο. Και το Δικαστήριο είπε «γιοκ» και τώρα θα πάει το στόρι στους αρχηγούς κρατών, στο Συμβούλιο, για να πάρουν την τελική απόφαση και θα απαιτηθεί μια σχετική πλειοψηφία των 15 από τους 27 και θα έχει προηγηθεί και συζήτηση και ψήφιση και στο Ευρωκοινοβούλιο τον Μάρτιο (good luck…) και η τελική απόφαση μπορεί να χρειαστεί μήνες.
Το ξαναγράφω:
Η τελική απόφαση μπορεί να χρειαστεί μήνες!
Και καλά η πολωνική ηγεσία, τον έχει δεμένο τον γάιδαρο. Η δόλια η Ουγγαρία που έχει εκλογές τον ερχόμενο Απρίλιο; Δεν θα τον ήθελε τον μπερντέ ο ακόμη πιο δόλιος (#διπλής) Όρμπαν, για να ζεστάνει τις τσέπες των υπηκόων του; Και ήρθε η Κομισιόν να του βάλει πάγο και να του δέσει τα χέρια…
Επειδή ο Κύρτσος λοιπόν πολύ το έπαιζε το βιολί ότι θα μας φερθούν ανάλογα με την Πολωνία και την Ουγγαρία για το στόρυ με Novartis και τις διώξεις Παπαδάκου, Βαξεβάνη και Τουλουπάκη, μάθαμε δια στόματος Παύλου Μαρινάκη ότι δυσφημεί τη χώρα. Για να έρθει κατόπιν ο γίγαντας ο Βέμπερ και να ξεκινήσει πειθαρχική διαδικασία κατά του ευρωβουλευτή στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Γιατί ο Μάνφρεντ είναι φίλος της Ελλαδάρας και γνωρίζει πολύ καλά ότι αν δεν αφιχθούν στη χώρα μας τα γκαφρά του Ταμείου Ανάκαμψης (ή αν καθυστερήσουν να έρθουν), όχι καινούριοι Αγανακτισμένοι θα μας προκύψουν αλλά Ταλιμπάν κανονικοί. Και δεν θα βαράνε κατσαρόλια στο Σύνταγμα, με τα δικράνια θα βγουν και θα απαιτούν να πέσουν κεφάλια.
ο.ε.δ.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost