Αν προσπαθήσει κανείς να εξάγει συμπεράσματα για την πολιτική σκηνή της χώρας από τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ, μεγάλο λάθος θα κάνει. Κακό του κεφαλιού του που λέμε, μιας και αφενός πρόκειται για συνδικαλιστική διαδικασία και αφετέρου για σωματείο ευγενές που δεν έχει και τόσο μεγάλη επαφή με τα πραγματικά προβλήματα του κοσμάκη. Δεν είμαστε ίδιοι με τους υπόλοιπους κλάδους των εργαζομένων, όσο κι αν θέλουμε να τους πείσουμε περί του αντιθέτου…
Έχει πάντως μια σημασία να σημειωθεί ότι ο «ιστορικός συμβιβασμός» της δεξιάς με την αριστερά (άντε της κεντροδεξιάς με την κεντροαριστερά για να μη χαλάμε τις καρδιές μας), όχι μόνο δεν απογοήτευσε τους ψηφοφόρους αλλά ανέβασε ποσοστά στο σύνολό του. Λιγότερο για τους Ενωμένους Δημοσιογράφους, πολύ περισσότερο για τη Συσπείρωση Δημοσιογράφων που κέρδισε και εξτρά έδρα, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι δούλεψαν τόσο ο δικομματισμός όσο και η συνεργασία των δύο πλευρών. Λες να αποτελεί προάγγελο «μεγάλου συνασπισμού» και στη Βουλή;
Πέρα από πλάκα τώρα και πέρα από τα σενάρια που θέλουν τους Ενωμένους Δημοσιογράφους να εξερευνούν τις πιθανότητες μιας δεξιοκεντροδεξιοκεντρώας πλειοψηφίας στο Διοικητικό Συμβούλιο, καλό θα ήταν η Ένωση να ενισχύσει κάπως και την σπονδυλική της στήλη. Προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι αυτό, τώρα που η δημοσιογραφία βάλλεται από παντού και δεν ακούς πουθενά μια καλή κουβέντα για τους λειτουργούς του Τύπου. Μόνο βρισίδια και μούντζες πέφτουν, πρωί και βράδυ, σε καθημερινή βάση…
Ωραίο θα ήταν δηλαδή, έτσι για το γιόλο ρε φίλε, να απέτρεπε έστω μια φορά η ΕΣΗΕΑ την απόλυση κάποιου συναδέλφου. Όχι απλώς να βγάζει μαχητικές ανακοινώσεις, αλλά να τον γυρίσει πίσω στο λογιστήριο τον άνθρωπο. Ωραίο θα ήταν να τσαμπουκαλευόταν για τις συνθήκες εργασίας σε μερικές ιστοσελίδες, όπου χάνεται η μπάλα από τον φόρτο. Ωραίο θα ήταν να τράβαγε τ’ αυτάκια ολίγων συναδέλφων που έχουν μπλέξει τη διαφήμιση με την πληροφόρηση. Ωραίο θα ήταν και το ελπίζω, στέλνοντας ευχές για καλή επιτυχία στο νέο Δ.Σ.
Χρήστος Ξανθάκης
