Με τα λάθη στον προφορικό λόγο, τα συγγνωστά και τα ασύγγνωστα, ασχολείται σε άρθρο του ένας από τους κορυφαίους γνώστες και χειριστές τής ελληνικής γλώσσας: ο Παντελής Μπουκάλας στην Καθημερινή. «Λάθη στον προφορικό λόγο; Αναρίθμητα. Αν ο δαίμων του τυπογραφείου είναιένας, οι δαίμονες της ομιλίας είναι λεγεώνες. Καθεμία με το λάβαρό της: Βιασύνη, Αμάθεια, Αγραμματοσύνη, Δοκησισοφία, Επιπολαιότητα, Οίηση κτλ», γράφει. Αλλά, ο αρθρογράφος δεν είναι το ίδιο αυστηρός με όλους τους γλωσσικούς κακοποιητές, καθώς «σίγουρα συγχωρούμε ευκολότερα τις αστοχίες στην ομιλία από τις αστοχίες στον γραπτό λόγο», όπως αναφέρει.
Τα λάθη του Μιλτιάδη Εβερτ, λόγου χάρη, ήταν «τόσο πυκνά που προκαλούσαν ακόμα και τη συμπάθεια», αντίθετα με εκείνα του Κώστα Σημίτη, αφού «ο Εβερτ δεν ήταν πανεπιστημιακός δάσκαλος».
Ο αρθρογράφος αναφέρεται στο μπέρδεμα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη του Μοντεσκιέ με τον Ρουσώ, και σκέφτηκε να το θεωρήσει «ευεξήγητη παραδρομή», αλλά δεν του το επέτρεψε «το ύφος του, η αλαζονεία με την οποία θέλησε να πιάσει αγράμματο τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Οσο για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, κάποια στιγμή θα πάψει να συγχέει το ‘‘εν τοιαύτη περιπτώσει’’ με το ‘‘εν πάση περιπτώσει’’».
Ο Παντελής Μπουκάλας θεωρεί ότι –αν και ακόμα είμαστε στον δεύτερο μήνα– το λάθος της χρονιάς είναι εκείνο που έγινε, και όχι μόνο μια φορά, από τον Αχιλλέα Μπέο, στην παρουσίαση του μουσείου για την Αργώ. Ο δήμαρχος Βόλου «{…} διάβαζε όσα του έγραψαν και, λεβέντικα, αεράτα, όλο καμάρι, ύμνησε την ‘‘άβλη κληρονομιά’’. Μια, δυο, τρεις, τέσσερις φορές. Η ‘‘άυλη’’ δεν του λέει τίποτε, οπότε ναι, ‘‘άβλη’’ και πάλι ‘‘άβλη’’»
Και η κατάληξη του άρθρου: «Μπέικα πράματα, καθότι η γραμματική κτλ. είναι ραγιαδισμός. Οι φήμες ότι θα αναλάβει την εκπαίδευσή του ο κ. Γεωργιάδης, από ευγνωμοσύνη που τον αποκάλεσε ‘‘παντελονάτο’’, κρίνονται αβάσιμες».
- από το Harddog