Γράφει ο Γιάννης Παντελάκης
Ζευγάρι, που κοινωνικά, ηλικιακά και οικονομικά αντιπροσωπεύει ένα ιδιαίτερα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, αγωνίζεται εδώ και μήνες για να βρει ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές διαμέρισμα για να κατοικήσει. Όχι στα Βόρεια ή Νότια προάστια αλλά κάπου στο κέντρο σε σχετικά υποβαθισμένη περιοχή Είναι δυο άνθρωποι περίπου μέσης ηλικίας, αμείβονται οσο περίπου η πλειονότητα των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, ξοδεύουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας για τις δουλειές τους, έχουν τις συνηθισμένες αγωνίες και ανασφάλειες που εχουν οι εργαζόμενοι στις ημέρες μας.
Η προσπάθειά τους είναι εξαιρετικά δύσκολη, οι τιμές που συναντάνε πλησιάζουν -στις καλύτερες περιπτώσεις- ολόκληρο τον μισθό του ενός. Αν κάνουν μια τέτοια επιλογή η υπόλοιπη ζωή τους θα κινείται σε οριακά επίπεδα, με τον δεύτερο μισθό θα πρέπει να καλυφθούν ολες οι υπόλοιπες ανάγκες, με δεδομένο το επίπεδο των αμοιβών στη χώρα μας, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο ιδιαίτερα αν υπολογιστεί η ακρίβεια στην πλειονότητα των προϊόντων. Ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν ζευγάρια μ έναν μόνο εργαζόμενο ή άνθρωποι που ζουν μόνοι τους.
Το στεγαστικό εδώ και λίγα χρόνια αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον για όλους όσους-και δεν πρόκειται για αμελητέο αριθμό- δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία. Δεν είναι ένα δικό μας μόνο πρόβλημα, σε πολλές πρωτεύουσες-και όχι μόνο-της Ευρώπης συμβαίνει το ίδιο, σε αρκετές από αυτές ωστόσο κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές παίρνουν πρωτοβουλίες, δίνουν καλές ή λιγότερο καλές λύσεις με παρεμβάσεις τους. Σίγουρα ασχολούνται.
Στη χώρα μας ο δημόσιος διάλογος κινείται σε διαφορετικά επίπεδα, ανάμεσά του δεν περιλαμβάνονται θέματα όπως αυτό της στέγασης. Υπάρχει Σάκης Ρουβάς, υπάρχει Δημήτρης Λιγνάδης, υπάρχουν πολλοί ακόμα, αλλά όχι ουσιαστικές συζητήσεις για το στεγαστικό που ταλανίζει χιλιάδες ανθρώπους.
Θα το διαπιστώσεις σχεδόν παντού, τα κόμματα μιλάνε για άλλα και τα ΜΜΕ με εξαιρέσεις – προτιμούν τον εντυπωσιασμό που θα ανεβάσει τηλεθεάσεις, κυκλοφορίες και επισκεψιμότητες. Μοιάζει η πολιτική να απομακρύνεται από την ουσία της και να αναλώνεται στην επικοινωνία. Οι εκπρόσωποί της στην κυβέρνηση άλλωστε γνωρίζουν πως οι εκλογές δεν κερδίζονται με γενναίες και τολμηρές αποφάσεις, αρκούν μερικά τριχίλιαρα λίγο πριν τις κάλπες…
Η προσπάθειά τους είναι εξαιρετικά δύσκολη, οι τιμές που συναντάνε πλησιάζουν -στις καλύτερες περιπτώσεις- ολόκληρο τον μισθό του ενός. Αν κάνουν μια τέτοια επιλογή η υπόλοιπη ζωή τους θα κινείται σε οριακά επίπεδα, με τον δεύτερο μισθό θα πρέπει να καλυφθούν ολες οι υπόλοιπες ανάγκες, με δεδομένο το επίπεδο των αμοιβών στη χώρα μας, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο ιδιαίτερα αν υπολογιστεί η ακρίβεια στην πλειονότητα των προϊόντων. Ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν ζευγάρια μ έναν μόνο εργαζόμενο ή άνθρωποι που ζουν μόνοι τους.
Το στεγαστικό εδώ και λίγα χρόνια αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον για όλους όσους-και δεν πρόκειται για αμελητέο αριθμό- δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία. Δεν είναι ένα δικό μας μόνο πρόβλημα, σε πολλές πρωτεύουσες-και όχι μόνο-της Ευρώπης συμβαίνει το ίδιο, σε αρκετές από αυτές ωστόσο κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές παίρνουν πρωτοβουλίες, δίνουν καλές ή λιγότερο καλές λύσεις με παρεμβάσεις τους. Σίγουρα ασχολούνται.
Στη χώρα μας ο δημόσιος διάλογος κινείται σε διαφορετικά επίπεδα, ανάμεσά του δεν περιλαμβάνονται θέματα όπως αυτό της στέγασης. Υπάρχει Σάκης Ρουβάς, υπάρχει Δημήτρης Λιγνάδης, υπάρχουν πολλοί ακόμα, αλλά όχι ουσιαστικές συζητήσεις για το στεγαστικό που ταλανίζει χιλιάδες ανθρώπους.
Θα το διαπιστώσεις σχεδόν παντού, τα κόμματα μιλάνε για άλλα και τα ΜΜΕ με εξαιρέσεις – προτιμούν τον εντυπωσιασμό που θα ανεβάσει τηλεθεάσεις, κυκλοφορίες και επισκεψιμότητες. Μοιάζει η πολιτική να απομακρύνεται από την ουσία της και να αναλώνεται στην επικοινωνία. Οι εκπρόσωποί της στην κυβέρνηση άλλωστε γνωρίζουν πως οι εκλογές δεν κερδίζονται με γενναίες και τολμηρές αποφάσεις, αρκούν μερικά τριχίλιαρα λίγο πριν τις κάλπες…
- το κείμενο του Γιάννη Παντελάκη είναι από το politicus.gr