Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών ο Νίκος Αντύπας, ο σπουδαίος συνθέτης που άφησε το αποτύπωμά του για πολλές δεκαετίες στην ελληνική μουσική με τα τραγούδια που χάρισε σε κορυφαίους δημιουργούς.
Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησε με ανάρτησή της στο Instagram, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, γράφοντας μεταξύ άλλων:
"Μου είπες «Αλκηστούλα μου Θέλω να αφήσω το αποτύπωμα μου» αυτή η φράση έμελλε να είναι και ο αποχωρισμός μας. Που να το φανταζόμουν 15 μερες πριν ότι αντί να γράψω τον πρόλογο στα καινούργια σου τραγούδια θα έγραφα τον επίλογο.
Τρυφερέ μου φίλε , Καλλιτεχνάρα μου ! Σα το νερό ήρθες και φεύγεις σαν αέρας… και τώρα ποιος θα φέρνει κουλουράκια και κέικ με κανέλλα ? Ποιος θα λέει «Αλκηστούλα μου» και θα γελάει με τη καρδιά του στο Studio? …» Νίκο μου θα σε ευγνωμονώ για πάντα για ο, τι «νοιώσαμε».
Ο Νίκος Αντύπας μπαίνει στην ελληνική δισκογραφία αρχικά σαν drummer, με τους Ιωνάθαν, αργότερα με το σχήμα των Sunset και ύστερα των διάσημων Socrates (Drank the Conium). Αντικαθιστά τον Γιώργο Τρανταλίδη στα ντραμς και μαζί με τους Socrates κυκλοφορούν το άλμπουμ “Waiting for something” τo 1980. Ακολουθεί το “Breaking through” (1981) και το άλμπουμ “Plaza” (1983), σε παραγωγή του Vic Coopersmith, γνωστού από τις παραγωγές του στους Yes, το οποίο τους φέρνει στην Μεγάλη Βρετανία για συναυλίες σε μεγάλους rock χώρους.
Το 1985, κυκλοφορούν τα “Ζεστά ποτά” των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση του Νίκου Αντύπα, με την συμβολή του μέχρι τότε κιθαρίστα των Socrates, Γιάννη Σπάθα. Ο δίσκος εισάγει έναν πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής ήχο, βασισμένο τόσο στα κρουστά, όσο και στα ατμοσφαιρικά synthesizer, για να πουλήσει τελικά πάνω από 100.000 εκείνη την περίοδο.
Ο Νίκος Αντύπας διανύει έπειτα μια περίοδο στην οποία εμφανίζεται σαν session μουσικός σε ηχογραφήσεις, συχνά με το φίλο του Γιάννη Σπάθα. Οι δίσκοι αυτοί περιλαμβάνουν τα “Τρελοί και Άγγελοι”, “Ζωντανά στο Περοκέ” και “Ζωντανές ηχογραφήσεις” του Γιώργου Νταλάρα, αλλά και το “Όλα από χέρι καμένα” (1988) του Θάνου Μικρούτσικου με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το 1991 ο Νίκος Αντύπας αναλαμβάνει την ενορχήστρωση του δίσκου “Μένω εκτός” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Στο ένθετο του δίσκου η ερμηνεύτρια δηλώνει: “Ο Νίκος δεν ενορχήστρωσε απλώς. Ανα-σύνθεσε. Αυτός είναι ο σωστός όρος για την παρουσία του σ’ αυτον τον δίσκο”.
Το 1992 γράφει και ενορχηστρώνει το “Δι’ ευχών” της Αλεξίου, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι δυτικό και ηλεκτρονικό και γνωρίζει τεράστια επιτυχία αφού γίνεται ο πρώτος ελληνικός δίσκος που μετά από πολλά χρόνια κυκλοφορεί στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και τη Γαλλία. Ακολουθεί το “Έϊ!” (1994) με την Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Άρη Δαβαράκη και της ίδιας της Αλεξίου.
Το 1997 είναι ο συνθέτης του δίσκου “Σαν ηφαίστειο που ξυπνά”, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Ηχογραφημένο στο Παρίσι, το άλμπουμ γνωρίζει επιτυχία με το “Διθέσιο” και το “Λάβα”, ενώ το 1998 παρουσιάζεται και με τη μορφή μουσικής παράστασης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Το πρώτο του solo άλμπουμ, “Θεατής” κυκλοφορεί το 1998 με τις συμμετοχές του Γιάννη Κότσιρα και της Έλλης Πασπαλά σε δύο από τα τρία τραγούδια του δίσκου.
Ακολουθεί η συνδρομή στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Γιάννη Σπάθα, “Τα μυστικά του δρόμου” το 1999. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος στον οποίο συνεργάζεται με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, οι “Υδρόγειες Σφαίρες”, ένα είδος concept αφηγηματικού δίσκου που δεν γνώρισε την ίδια επιτυχία με το “Σαν ηφαίστειο που ξυπνά”.
Το 2001 ο Νίκος Αντύπας διασκευάζει το “Mad about you” του Sting για τον δίσκο “Η άσφαλτος που τρέχει” του Γιώργου Νταλάρα, με τον οποίο επρόκειτο να συνεργαστεί ξανά το 2012 στο δίσκο “Τι θα πει έτσι είναι”.
Στα τέλη του 2002 κυκλοφορεί και το “Οπωσδήποτε παράθυρο”, μια από κοινού δουλειά με το Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους “Neapolis” και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Στον δίσκο συμμετέχουν η Ελένη Βιτάλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και η Σπείρα Σπείρα, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Μανώλης Λιδάκης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ενώ ραδιοφωνική επιτυχία γίνεται το “Ναι θα πω” με τη Μελίνα Ασλανίδου.
Το 2004 έγραψε τον δίσκο “Άμμος ήτανε…” για την Μαρινέλλα, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου.
Το 2006 συνεισέφερε συνθετικά στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Νάνας Μούσχουρη με τίτλο “Μόνη περπατώ”.
Το 2008 έγραψε τον δίσκο της Καίτης Γαρμπή “Καινούργια εγώ” και το 2011 τον δίσκο “Παζλ” για την ίδια τραγουδίστρια.