Τα Μέσα αλλάζουν. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Έχουν αλλάξει όλες οι μέθοδοι. Για παράδειγμα το ρεπορτάζ, μια συνέντευξη, ένα ενδιαφέρον άρθρο για να πούμε τη γνώμη μας. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι έχουν δημιουργηθεί πολλά γκρούπ που πιστεύουν ότι είναι κάτοχοι της αλήθειας. Και είναι μια τάση της εποχής αυτό το «όλοι ξέρουμε», «όλοι έχουμε δίκιο». Βλέπετε, έχει χαθεί το μέτρο. Διότι εκλείπουν οι μύθοι που θα θέσουν το μέτρο.
Τα παραπάνω αναφέρει μιλώντας stopontiki ο Θανάσης Λάλας και επισημαίνει:
"Δεν σας κρύβω ότι μού λείπει η φωνή του Λεωνίδα Ζενάκου που μού φώναζε, νεαρός εγώ τότε, κύριε Λάλα είναι Ουίλιαμ ή Γουίλιαμ για το όνομα ενός καλλιτέχνη διότι όπως εξηγούσε έχει διαφορά η οποία πηγάζει από τον τόπο καταγωγής και έχει σημασία αν είναι από την Ουαλία ή τη Σκωτία.
Λείπουν τέτοιου είδους προσεγγίσεις και ο σε βάθος έλεγχος της πληροφορίας. Λείπει για παράδειγμα ο Γιάννης Τζανετάκος, από το ραδιόφωνο ή ο Λέων Καραπαναγιώτης των «ΝΕΩΝ», από τις εφημερίδες. Με άλλα λόγια λείπουν οι μύθοι που κουβαλούσαν τη γνώση και ενέπνεαν το σεβασμό.
Και βλέπουμε με την επικράτηση του ιντερνετ , με την ένταση που αναπτύσσεται και εξελίσσεται η τεχνολογία, πολλά πράγματα κυκλοφορούν αδοκίμαστα. Κι αυτό προκαλεί μια δυσαρμονία, αφήνει μια κακή γεύση. Ζούμε μία παρακμή, που όμως θα τελειώσει κάποια στιγμή. Νομοτέλεια".
