του Χρήστου Ξανθάκη
Αλήθειες να λέμε παιδιά, το ζήλεψα το κοουτσάρισμα του Ανδρουλάκη. Σε ένα μήνα μέσα, άλλος άνθρωπος είναι απέναντι στην κάμερα. Από εκεί που έμοιαζε ξύλο ντυμένο στο ντιμπέητ για την
ηγεσία του κόμματος, έσκασε μύτη μες στη χαλαράδα στο πλατό του Σρόιτερ. Ευφράδης, εύγλωττος, με σωστή γλώσσα σώματος και με απαντήσεις όπου χρειαζότανε σαφείς και όπου απαιτείτο ομιχλώδεις. Κανονικός πρόεδρος δηλαδή ή έστω κανονικός πρόεδρος για τα δεδομένα της μικρής οθόνης. Κι αν τα παίρνει έτσι τα γράμματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, τότε αναμφιβόλως μπορεί να παίξει μπαλίτσα στο παντοτινά κυριαρχικό γήπεδο της ΤV. Και να απαιτήσει και ντιμπέητ πριν τις εκλογές, γιατί θα έχει τη σιγουριά μιας στοιχειωδώς καλής εμφάνισης. Όταν το αρνήθηκε στον Τσίπρα ο Μητσοτάκης, τα υπόλοιπα κόμματα κάνανε κο-κο-κο. Για να δούμε πως θα φερθεί ο Ανδρουλάκης, αν αισθάνεται ότι έχει κάτι να κερδίσει…Πάμε όμως και στα πολιτικά μηνύματα της προεδρικής συνέντευξης. Εδώ λοιπόν ο Ανδρουλάκης επέλεξε Σοσιαλδημοκρατία. Αυτή ήταν η απάντησή του για τα προβλήματα και το μέλλον του τόπου και όσο κι αν τον πίεσε (λέμε τώρα…) ο άνκορμαν, πίσω δεν έκανε. Σοσιαλδημοκρατία μια, Σοσιαλδημοκρατία δυο, Σοσιαλδημοκρατία τρεις, πιο ξεκάθαρος στην τοποθέτησή του δεν γινόταν να βγει ο πρόεδρος. M’ αυτά και μ’ αυτά, βεβαίως, ανακύπτει ένα ερώτημα:
Εντάξει, ο Κυριάκος κοντεύει να πάρει τη λαδομπογιά και να τη βάψει πράσινη τη γαλάζια παράταξη. Κανέναν ενδοιασμό δεν έχει να μπατάρει προς το κέντρο, ακόμη και προς την κεντροαριστερά αν το επιβάλλουν οι περιστάσεις και το παιχνίδι της εξουσίας. Αλλά να συναντηθεί με το ΚΙΝΑΛ, στα μαρμαρένια αλώνια της Σοσιαλδημοκρατίας; Εκεί είναι που όχι απλώς θα γκρινιάξουν, αλλά θα βγάλουν καντήλες ουκ ολίγα στελέχη της παρατάξεώς του. Και μπορεί να μη μείνουν στη μουρμούρα…
Θα μου πεις πολιτική είναι, σήμερα γιουβέτσι, αύριο γιουβέτσι, μεθαύριο κοκορέτσι και υπάρχει ιστορικό προηγούμενο συνεννόησης μεταξύ γαλάζιων και πράσινων. Θα συμφωνήσω, αλλά θα επιμείνω ότι σαν να το έκλεισε κάπως το ματάκι στον ΣΥΡΙΖΑ ο Ανδρουλάκης. Είναι και που δεν του τα ‘ριξε στ’ αυτιά του Αλέξη, στη συνέντευξή του. Μόνο μια φορά τον εγκάλεσε για λαϊκισμό, είπε και κάτι μασημένα για τη συμφωνία με τις φρεγάτες, αλλά ευθεία επίθεση δεν είδαμε. Ενώ στην κυβέρνηση έπεσε τσιγάρισμα, μη σου πω ντιπ φράη!
Και για ελιτισμό τους τα ‘χωσε και περισσότερη υπευθυνότητα ζήτησε
και για χαμηλόμισθους αιχμάλωτους του Μητσοτάκη μίλησε και την αστυνομία
των πανεπιστημίων την κατακεραύνωσε και για ανοργανωσιά στο άνοιγμα των
σχολείων την κατηγόρησε και είπε και τη μαγική φράση:
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να αντικατασταθεί από σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση!
(Χειροκροτάει ο Πιερρακάκης, αλλά τι να σου κάνει μονάχος του;)
Και για όσους και όσες αναρωτιούνται αν είναι αρκούντως ΠΑΣΟΚ ο νέος
πρόεδρος, θα ήθελα να σημειώσω ότι όπως μας έδειξε απέναντι στον Σρόιτερ
την κατέχει μια χαρά την παραμύθα. Βλέπε και τις προτάσεις του για
«ενεργειακές κοινότητες μεταποίησης, κτηνοτροφικού τομέα και αγροτικού
τομέα για να πέσει το κόστος παραγωγής» και «χιλιάδες φωτοβολταϊκά σε
στέγες».
Εμ σαμπού, εμ κοντισιονέρ:
Και όνειρα τάισε τους αναξιοπαθούντες και απέφυγε να πει έστω μια λέξη για τον λιγνίτη.
Αν αυτό δεν είναι εκατό τοις εκατό ΠΑΣΟΚ, συγγνώμη ρε φίλε δεν την έχουμε ανεβεί ούτε μια φορά τη Χαριλάου Τρικούπη!
Υ.Γ.: Είπε κι ένα άλλο ωραίο Πασοκικό ο νέος πρόεδρος:
Όχι στις οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία εκ μέρους της Ευρώπη, αλλά να σταματήσει να πουλάει όπλα στον Ερντογάν η Ε.Ε.
Πολύ που θα τον νοιάξει, δηλαδή, τον Ταγίπ, τώρα που τον παρακαλάει όλη η υφήλιος να αρματωθεί από τη δική της παραγωγή…
