Από μια άποψη, η 24ωρη χιονισμένη εμπειρία που ζήσαμε εμείς οι Αθηναίοι του κέντρου, ήταν υπέροχη: κοιμηθήκαμε Παγκράτι, ας πούμε, και ξυπνήσαμε Αγία Πετρούπολη. Βάλαμε τις μπότες, τα άνορακ, τα κασκόλ και τους σκούφους μας και, την ώρα που κόβαμε βόλτες στο χιονισμένο Ζάππειο και στα πέριξ, φαντασιωνόμαστε ρομαντικούς περιπάτους στους κήπους του Ερμιτάζ, στη Μόσχα…
Την επαύριο, τις ώρες του εκθαμβωτικού ήλιου που διαδέχτηκαν το εικοσιτετράωρο της μεγάλης χιονόπτωσης, κάποιοι μπουκάρισαν συν γυναιξί και τέκνοις στα… εναλλακτικά τους 4Χ4 και, σε δέκα λεπτά, το έπαιζαν αλπινιστές στα βόρεια προάστια. Χωρίς πλάκα, είδα selfie εκδρομέων με παγοπέδιλα που έκαναν σλάλομ στην πλατεία Πεντέλης!..
Τις ίδιες ώρες, σε απόσταση αναπνοής, στρατιώτες και άνδρες των ειδικών δυνάμεων έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν τους χιλιάδες συμπολίτες μας που, παγιδευμένοι στα ακινητοποιημένα από μεγάλους όγκους χιονιού οχήματά τους, ξεπάγιαζαν ολονυχτίς στην Αττική οδό. Κι εμείς, του Παγκρατίου οι… εκδρομείς, κολλημένοι σε laptop και PC να ανιχνεύουμε στα social media τα τι και πως αυτής της παγωμένης τραγωδίας:
«Κλείνουμε 14 ώρες εγκλωβισμένοι στην Αττική Οδό», τιτίβιζε στο Twitter ο ένας και μοναδικός… ευγενικός παγιδευμένος. Κι ύστερα, «Μας έχουν φέρει να φάμε ένα κεσεδάκι κρέμα χωρίς κουτάλι (πολυτέλεια, θα μου πείτε) και κουβέρτες (20 στο σύνολο) Δεν έχουμε καμία άλλη ενημέρωση και φυσικά δεν έχει έρθει κανένα steyr να μας μαζέψει»..
*******
Οι απεγκλωβισμένοι – όσοι πρόκαμαν να απεγκλωβιστούν πριν το σούρουπο της επομένης, δηλαδή – ακόμα χειρότερα: «Είμαστε 100 άτομα σε μια καφετέρια χωρίς μάσκες να περιμένουμε να μας δώσουν μια τυρόπιτα, επί πληρωμή φυσικά.. Στο ξενοδοχείο είμαστε 50-60 άτομα, άνθρωποι κοιμούνται στο πάτωμα, με βρεγμένες κάλτσες και παπούτσια. Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον απεγνωσμένοι»…
Εκείνες τις ώρες, με την Αττική εγκλωβισμένη απ’ το χιονιά και ξεπαγιασμένη από τα διαρκή μπλακάουτ της ΔΕΗ, και την άλλη Ελλάδα ξεχασμένη από θεούς κι από ανθρώπους, με την «πολιτική προστασία» άφαντη, τον περιφερειάρχη άφαντο, τον δήμαρχο άφαντο, το «επιτελικό κράτος», εν πάση περιπτώσει, άφαντο, ξεμύτισε ο πρωθυπουργός – ούτε καν, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου… ομίλησε – για να μας πει ότι οι εγκλωβισμένοι οδηγοί της Αττικής οδού (μόνο της Αττικής οδού και όχι της Κατεχάκη, της περιφερειακής Υμηττού, της Μεσογείων κλπ. κλπ.) θα πάρουν δυο χιλιάδες ευρώπουλα ρεγάλο για την ταλαιπωρία τους…
Κυβερνητική μεγαλοθυμία ή αντιπερισπασμός για την προστασία της φίλιας εταιρία που διαχειρίζεται τον… πιο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο της χώρας; Η λαϊκή απάντηση ήρθε ομόφωνη μέσα από τα 43 χιλ. tweet του hashtag «#ΑττικηΟδος»: «Η διαπλοκή και η διαφθορά αποτυπώνονται μα τον πιο γλαφυρό τρόπο στα 2.000€ που συμφώνησε ο χειρότερος ΠΘ όλων των εποχών με την ιδιωτική εταιρεία για την εξαγορά συνειδήσεων», ήταν το ευγενικότερο εξ αυτών. Τα υπόλοιπα 42.999 κρίνονται ως αυστηρώς ακατάλληλα προς δημοσίευση σε έντυπα του… επιπέδου μας.
*******
Κρίμα, αυτός ο χιονιάς θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ωραία φάση: μια σπέσιαλ προσφορά της φύσης στους παραζαλισμένους, από τους καταθλιπτικούς λοιμώδεις ιδεασμούς και τους εξοργιστικούς κυβερνητικούς καταναγκασμούς, Αθηναίους. Ειδικά αν ο κρατικός μηχανισμός έκανε στοιχειωδώς τη δουλειά του και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης παρέμενε άφαντος για πάντα.
Να μην μας την χάλαγε μ’ εκείνη την κιτρινιάρικη συγνώμη, κι εκείνα τα σάπια ότι… «έχει αποδείξει το θάρρος να αναγνωρίζει τα λάθη του και τη διάθεση να μαθαίνει απ’ αυτά (σ σ: δεν είπε ότι μαθαίνει – αν μαθαίνει – στου κασίδη Έλληνα το κεφάλι) και να γίνεται καλύτερος: «Διδασκόμαστε, λοιπόν, και προχωράμε», ολοκλήρωσε πάνω στα πειραματόζωα μούτρα μας, καταστρέφοντας την ελπίδα να παραμείνει άφαντος. Για πάντα.
Αργότερα, βγήκαν οι επιστήμονες. Μηχανικοί του περιβάλλοντος, λέει, καθηγητές της βιοπολιτικής ή της ατμοσφαιρικής φυσικής, και μας έδωσαν τη χαριστική βολή: μέχρι τώρα βλέπαμε ότι τα ακραία φαινόμενα ήταν πλημμύρες, καύσωνες και είχαμε ξεχάσει τα χιόνια, μας είπαν, και μας είπαν ότι «όχι, δεν ήταν φυσική η χιονόπτωση, ένας μεταλλαγμένος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου χιονιάς ήταν»…
«Η αλλαγή του κλίματος, βλέπετε», πρόσθεσε ένας άλλος, και μας κάλεσε να προσαρμοστούμε στις βλαβερές, πλην αναπόφευκτες, μελλοντικές συνθήκες διαβίωσης: «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους χιονιάδες, όπως μάθαμε να ζούμε με τους καύσωνες, τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές»!...
Είναι μια αρρωστημένη έκκληση αυτή, θαρρώ. Μια πρόσκληση καταστροφής και αυτοκαταστροφής. Σαν να μας λένε πως ο θάνατος του πλανήτη είναι αναπόφευκτος. Κι ότι πρέπει να μάθουμε να πεθαίνουμε ήσυχα μαζί του…
Εκείνες τις ώρες, με την Αττική εγκλωβισμένη απ’ το χιονιά και ξεπαγιασμένη από τα διαρκή μπλακάουτ της ΔΕΗ, και την άλλη Ελλάδα ξεχασμένη από θεούς κι από ανθρώπους, με την «πολιτική προστασία» άφαντη, τον περιφερειάρχη άφαντο, τον δήμαρχο άφαντο, το «επιτελικό κράτος», εν πάση περιπτώσει, άφαντο, ξεμύτισε ο πρωθυπουργός – ούτε καν, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου… ομίλησε – για να μας πει ότι οι εγκλωβισμένοι οδηγοί της Αττικής οδού (μόνο της Αττικής οδού και όχι της Κατεχάκη, της περιφερειακής Υμηττού, της Μεσογείων κλπ. κλπ.) θα πάρουν δυο χιλιάδες ευρώπουλα ρεγάλο για την ταλαιπωρία τους…
Κυβερνητική μεγαλοθυμία ή αντιπερισπασμός για την προστασία της φίλιας εταιρία που διαχειρίζεται τον… πιο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο της χώρας; Η λαϊκή απάντηση ήρθε ομόφωνη μέσα από τα 43 χιλ. tweet του hashtag «#ΑττικηΟδος»: «Η διαπλοκή και η διαφθορά αποτυπώνονται μα τον πιο γλαφυρό τρόπο στα 2.000€ που συμφώνησε ο χειρότερος ΠΘ όλων των εποχών με την ιδιωτική εταιρεία για την εξαγορά συνειδήσεων», ήταν το ευγενικότερο εξ αυτών. Τα υπόλοιπα 42.999 κρίνονται ως αυστηρώς ακατάλληλα προς δημοσίευση σε έντυπα του… επιπέδου μας.
*******
Κρίμα, αυτός ο χιονιάς θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ωραία φάση: μια σπέσιαλ προσφορά της φύσης στους παραζαλισμένους, από τους καταθλιπτικούς λοιμώδεις ιδεασμούς και τους εξοργιστικούς κυβερνητικούς καταναγκασμούς, Αθηναίους. Ειδικά αν ο κρατικός μηχανισμός έκανε στοιχειωδώς τη δουλειά του και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης παρέμενε άφαντος για πάντα.
Να μην μας την χάλαγε μ’ εκείνη την κιτρινιάρικη συγνώμη, κι εκείνα τα σάπια ότι… «έχει αποδείξει το θάρρος να αναγνωρίζει τα λάθη του και τη διάθεση να μαθαίνει απ’ αυτά (σ σ: δεν είπε ότι μαθαίνει – αν μαθαίνει – στου κασίδη Έλληνα το κεφάλι) και να γίνεται καλύτερος: «Διδασκόμαστε, λοιπόν, και προχωράμε», ολοκλήρωσε πάνω στα πειραματόζωα μούτρα μας, καταστρέφοντας την ελπίδα να παραμείνει άφαντος. Για πάντα.
Αργότερα, βγήκαν οι επιστήμονες. Μηχανικοί του περιβάλλοντος, λέει, καθηγητές της βιοπολιτικής ή της ατμοσφαιρικής φυσικής, και μας έδωσαν τη χαριστική βολή: μέχρι τώρα βλέπαμε ότι τα ακραία φαινόμενα ήταν πλημμύρες, καύσωνες και είχαμε ξεχάσει τα χιόνια, μας είπαν, και μας είπαν ότι «όχι, δεν ήταν φυσική η χιονόπτωση, ένας μεταλλαγμένος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου χιονιάς ήταν»…
«Η αλλαγή του κλίματος, βλέπετε», πρόσθεσε ένας άλλος, και μας κάλεσε να προσαρμοστούμε στις βλαβερές, πλην αναπόφευκτες, μελλοντικές συνθήκες διαβίωσης: «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους χιονιάδες, όπως μάθαμε να ζούμε με τους καύσωνες, τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές»!...
Είναι μια αρρωστημένη έκκληση αυτή, θαρρώ. Μια πρόσκληση καταστροφής και αυτοκαταστροφής. Σαν να μας λένε πως ο θάνατος του πλανήτη είναι αναπόφευκτος. Κι ότι πρέπει να μάθουμε να πεθαίνουμε ήσυχα μαζί του…
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (30.01.2022)