«Μπορεί να μην αντανακλάται στις κυκλοφορίες του, αλλά ο Τύπος εξακολουθεί να είναι το οξυγόνο της πλουραλιστικής δημοκρατίας. Εξακολουθεί να είναι ο φορέας του υπεύθυνου λόγου, που οφείλει να υπακούει στους γραπτούς νόμους, αλλά και στους άγραφους κανόνες· που, παρότι ενίοτε παρασύρεται από την εχθροπάθεια των κοινωνικών δικτύων, δεν παύει να ελέγχεται για την αξιοπιστία του. Η δημόσια σφαίρα έχει ανάγκη τους ιστορικούς τίτλους εφημερίδων που μπορούν να λειτουργούν ακόμη ως αγωγοί έλλογης, γόνιμης αντιπαράθεσης. Γι’ αυτό και γίνεται φτωχότερη όταν τους χάνει».