"Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός. Όμως, χωρίς ελευθερία, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός" (Αλμπέρ Καμί).
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κυβέρνηση Μητοτάκη(πατρός) έστειλε στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων, οι οποίοι δεν υπάκουσαν στην απαγόρευση και δημοσίευσαν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Την ίδια περίοδο ο τότε πρωθυπουργός συγκρούστηκε άγρια με ιδιοκτήτες εφημερίδας («Καθημερινή») και ραδιοφωνικού σταθμού («Σκάι»), τους οποίους επιχείρησε να βάλει στη φυλακή. Η κατάληξη δεν ήταν καλή για τον ίδιο, αφού το κλίμα που δημιουργήθηκε ήταν εις βάρος του και ηττήθηκε στις εκλογές του 1993.
Σήμερα βλέπουμε ότι ασκούνται διώξεις εις βάρος δημοσιογράφων που έχουν ασχοληθεί με το σκάνδαλο Novartis. Tυπικά η κυβέρνηση δεν εμπλέκεται, αφού οι διώξεις ασκούνται από τη δικαστική εξουσία. Όμως, υπάρχουν τα εξής δύο στοιχεία, που δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει το χεράκι της:
Πρώτον, οι διώξεις των δημοσιογράφων γίνονται παράλληλα και εξαιτίας της δίωξης εναντίον του πρώην υπουργού Δ. Παπαγγελόπουλου, την παραπομπή του οποίου αποφάσισε η Βουλή και αναμένεται η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου. Δηλαδή, η απόδοση ευθυνών σε δημοσιογράφους, με το σκεπτικό ότι «συνωμότησαν» μαζί με τον Παπαγγελόπουλο, έχει εξ αντικειμένου πολιτικό χαρακτήρα.
Δεύτερον, τις διώξεις εναντίον των δημοσιογράφων έχουν προαναγγείλει υπουργοί, γεγονός απαράδεκτο, που εκθέτει τους δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι άσκησαν τις διώξεις. Αλήθεια, πώς το έμαθαν οι υπουργοί πριν κάν κληθούν οι κατηγορούμενοι να απολογηθούν;
Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι είναι βαριές. Μάλιστα, προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι ένας εξ αυτών (ο εκδότης της εφημερίδας «Documento» Κ. Βαξεβάνης) κατηγορείται και για συμμετοχή σε…εγκληματική οργάνωση!
Το αξίωμα έχει διαχρονική ισχύ: στις εξουσίες δεν αρέσουν οι δημοσιογράφοι και, πρωτίστως, εκείνοι που κάνουν στοιχειωδώς καλά τη δουλειά τους. Και η δουλειά τους αυτή στηρίζεται στο τρίπτυχο «ενημερώνω- αποκαλύπτω-κριτικάρω». Στο πλαίσιο αυτό, είναι απολύτως φυσικό οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί να ενοχλούνται όταν η ενημέρωση, οι αποκαλύψεις και η κριτική τους περιλαβαίνουν.
Το έχουμε δει και στο παρελθόν, το βλέπουμε και σήμερα.Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κυβέρνηση Μητοτάκη(πατρός) έστειλε στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων, οι οποίοι δεν υπάκουσαν στην απαγόρευση και δημοσίευσαν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Την ίδια περίοδο ο τότε πρωθυπουργός συγκρούστηκε άγρια με ιδιοκτήτες εφημερίδας («Καθημερινή») και ραδιοφωνικού σταθμού («Σκάι»), τους οποίους επιχείρησε να βάλει στη φυλακή. Η κατάληξη δεν ήταν καλή για τον ίδιο, αφού το κλίμα που δημιουργήθηκε ήταν εις βάρος του και ηττήθηκε στις εκλογές του 1993.
Σήμερα βλέπουμε ότι ασκούνται διώξεις εις βάρος δημοσιογράφων που έχουν ασχοληθεί με το σκάνδαλο Novartis. Tυπικά η κυβέρνηση δεν εμπλέκεται, αφού οι διώξεις ασκούνται από τη δικαστική εξουσία. Όμως, υπάρχουν τα εξής δύο στοιχεία, που δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει το χεράκι της:
Πρώτον, οι διώξεις των δημοσιογράφων γίνονται παράλληλα και εξαιτίας της δίωξης εναντίον του πρώην υπουργού Δ. Παπαγγελόπουλου, την παραπομπή του οποίου αποφάσισε η Βουλή και αναμένεται η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου. Δηλαδή, η απόδοση ευθυνών σε δημοσιογράφους, με το σκεπτικό ότι «συνωμότησαν» μαζί με τον Παπαγγελόπουλο, έχει εξ αντικειμένου πολιτικό χαρακτήρα.
Δεύτερον, τις διώξεις εναντίον των δημοσιογράφων έχουν προαναγγείλει υπουργοί, γεγονός απαράδεκτο, που εκθέτει τους δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι άσκησαν τις διώξεις. Αλήθεια, πώς το έμαθαν οι υπουργοί πριν κάν κληθούν οι κατηγορούμενοι να απολογηθούν;
Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι είναι βαριές. Μάλιστα, προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι ένας εξ αυτών (ο εκδότης της εφημερίδας «Documento» Κ. Βαξεβάνης) κατηγορείται και για συμμετοχή σε…εγκληματική οργάνωση!
- από κείμενο που υπογράφει ο Γιώργος Καρελιάς στο News247 (EΔΩ)