Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ο προκλητικός Ερντογάν, που σύμφωνα με αρκετά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα είναι στριμωγμένος εξαιτίας των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει στο οικονομικό πεδίο και απομονωμένος λόγω της επιθετικής πολιτικής του σε διάφορα μέτωπα, φαίνεται πως καταφέρνει να έχει επιτυχίες. Όπως αποκάλυψαν η εφημερίδα «Εστία» και ο Μιχάλης Ιγνατίου στο OPEN, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να παγώσουν την κατασκευή του αγωγού Eastmed, που θα μετέφερε φυσικό αέριο στην Ευρώπη από Ισραήλ, μέσω Κύπρου και Ελλάδας, παρακάμπτοντας την Τουρκία.
Η αμερικανική πλευρά τώρα αλλάζει στάση, σύμφωνα με non paper που έστειλε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στα υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ίδιο ανεπίσημο «έγγραφο» πήγε και στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας! Πρόκειται για έναν αγωγό που με τη συμμετοχή και της Αιγύπτου, θα ήταν υποτίθεται το αντίπαλο δέος για την προμήθεια με φυσικό αέριο στην Ευρώπη, απέναντι στα ενεργειακά δίκτυα που έρχονται από τη Ρωσία και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επικαλούνται οικονομικούς και τεχνικούς λόγους –υπάρχουν κι αυτοί–, ωστόσο όπως αναφέρουν ειδικοί θα μπορούσαν να ξεπεραστούν. Η αμερικανική διοίκηση υποστηρίζει ότι αποτελεί εστία εντάσεων για την Ανατολική Μεσόγειο και παροτρύνει τις ενδιαφερόμενες χώρες να ασχοληθούν με άλλα έργα.
Αυτή η εξέλιξη τι μας λέει; Ότι η Δύση, παρά τις δυσκολίες που έχει στη σχέση της με τον Τούρκο πρόεδρο, δεν προτίθεται να τραβήξει το σχοινί τόσο πολύ, ώστε να προκαλέσει ρήξη μεγάλης έκτασης. Ο Ερντογάν είναι ενοχλητικός, είναι απρόβλεπτος, έχει τάσεις μεγαλοϊδεατισμού, προσπαθεί να φυτρώσει παντού, επιχειρεί να γίνει ο ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου, ωστόσο είναι επικεφαλής μιας χώρας που έχει σημασία και για τις ΗΠΑ και για τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και από οικονομική σκοπιά (γερμανικές, ισπανικές, γαλλικές τράπεζες και επιχειρήσεις έχουν συμφέροντα στην Τουρκία) και από γεωπολιτική. Ακούνε με συμπάθεια τις καταγγελίες της Ελλάδας και της Κύπρου, ενίοτε συμπαρατάσσονται, αλλά όταν η συζήτηση φτάνει στο δια ταύτα, δηλαδή στις οικονομικές κυρώσεις και στο εμπάργκο όπλων, την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Μεταθέτουν για την επόμενη σύνοδο κορυφής την εξέταση του ζητήματος και συστήνουν στα αντιμαχόμενα μέρη σύνεση, αυτοσυγκράτηση και διευθέτηση των διαφορών είτε μέσω διμερούς διαλόγου είτε με προσφυγή στα διεθνή όργανα (Χάγη).
Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές μέχρι τώρα. Επιμένουμε να ζητάμε από τους συμμάχους πράγματα που ούτε μπορούν ούτε θέλουν να μας δώσουν. Πανηγυρίζουμε όταν αξιωματούχοι ευρωπαϊκών κρατών διαμαρτύρονται σε υψηλούς τόνους για τις επιλογές του τουρκικού καθεστώτος, χαιρόμαστε όταν η γραφειοκρατία των Βρυξελλών υιοθετεί τις καταγγελίες μας και απειλεί την Τουρκία με μέτρα, δυσφορούμε όμως όταν οι σύμμαχοι μένουν στα λόγια και πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά που χώρες-μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ (π.χ. Γερμανία, Ισπανία) αποφασίζουν να διευρύνουν τον κύκλο των συναλλαγών τους με την Τουρκία.
Δικτάτορας ο Ερντογάν για τον μη εκλεγμένο πρωθυπουργό της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι, αλλά ούτε που διανοείται να ζητήσει την αναθεώρηση των οικονομικών συμφωνιών που έχει υπογράψει η πατρίδα του με τον δικτάτορα. Εργαλειοποιεί ο Ερντογάν το προσφυγικό-μεταναστευτικό και εκβιάζει, σύμφωνα με πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά ουδείς εξ αυτών συζητά το ενδεχόμενο να διακοπεί η χρηματοδότηση της Τουρκίας με ευρωπαϊκούς πόρους –πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες υπάρχουν εκεί– και πολύ περισσότερο κανένας χριστιανός(;) ηγέτης δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί στη χώρα του πρόσφυγες και μετανάστες. Πορευόμενοι με αυταπάτες για τις προθέσεις των συμμάχων μας και καλλιεργώντας παρηγορητικές προσδοκίες ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί αν φύγει από τη μέση ο Ερντογάν, θα πέφτουμε συνεχώς από τα σύννεφα.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών (10.01.2022)