Με αφορμή ένα σχόλιο του Τσίπρα για την πολιτική διαφθορά
και τη διωκόμενη ερευνητική δημοσιογραφία
«Η διαφθορά είναι σήμερα στη χώρα μας προστατευόμενο είδος. Κι εκείνοι που καταδιώκονται μέχρις εξαφάνισης είναι οι αντίπαλοί της, με πρώτη τη δημοσιογραφία, που επιμένει να βάζει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων αντί για το μέλι» δήλωνε προ ημερών ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας μέσω ανάρτησής του στα social media.
Ήταν ένα σχόλιο που καυτηρίαζε τις (κατά το μάλλον ή ήττον υποκινούμενες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη) διώξεις κατά των δημοσιογράφων Γιάννας Παπαδάκου και Κώστα Βαξεβάνη για τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ τους που αφορούσαν (και αφορούν) εμπλοκές κυβερνητικών αξιωματούχων στο σκάνδαλο της Novartis και άλλες υποθέσεις πολιτικής διαφθοράς
Δεν ξέρω γιατί και πώς, αλλά το συγκεκριμένο σχόλιο μου έφερε στον νου το πολυσυζητημένο περί πολιτικής διαφθοράς αποκαλυπτικό απόφθεγμα του δικαστή Πιερκαμίλο Νταβίγκο* όταν, σε συνέντευξή του στην Corriere della Sera (στις 22.4.2010) δήλωνε ότι «οι πολιτικοί δεν σταμάτησαν να κλέβουν, αλλά έχουν σταματήσει να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν», προσθέτοντας ότι «τώρα ζητούν με πείσμα το δικαίωμα να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν με μυστικότητα»...
Καθώς ξαναθυμόμουν τη δεύτερη φράση της δήλωσής του, που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι οι σημερινοί πολιτικοί διεκδικούν πεισματικά το δικαίωμα να κλέβουν στα φανερά, έκανα εικόνα τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη...
*******
Δίπλα του, η σύζυγός του Μαρέβα Γκραμπόφσκι και ο μίστερ Μπόργιανς-Παπασταύρου, η Ντόρα και ο Χριστοφοράκος, και παραδίπλα ο Σαμαράς, ο Άδωνις και ο Λοβέρδος. Ως πικετοφόροι διαδηλωτές μπρος στο άγαλμα του Αγνώστου να διεκδικούν το δικαίωμα στην κλοπή, τη μίζα, τη δωροδοκία χωρίς ηθικούς και νομικούς περιορισμούς: να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν μέχρι τώρα (αυτοί και οι... πρόγονοί τους) με μια κάποια μυστικότητα και μια κάποια ντροπή.
Έτσι ακριβώς. Όπως γενικότερα τα είπε προ δωδεκαετίας ο Ιταλός εισαγγελέας και όπως τα εντοπίζει στο σημερινό κυβερνητικό περιβάλλον της χώρας ο Αλέξης Τσίπρας: «Η διαφθορά είναι σήμερα στη χώρα μας προστατευόμενο είδος. Κι εκείνοι που καταδιώκονται μέχρις εξαφάνισης είναι οι αντίπαλοί της, με πρώτη τη δημοσιογραφία, που επιμένει να βάζει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων αντί για το μέλι»...
Αλλά ποια μυστικότητα και ποια ντροπή; Είναι νωπή ακόμα η ξεδιάντροπη σιωπή με την οποία κατάπιαν το παραπάνω αμείλικτο «κατηγορώ» του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης οι στοχευόμενοι αποδέκτες του Κυριάκος Μητσοτάκης και Σία: τα πετσωμένα ΜΜΕ δηλαδή, τουτέστιν η δημοσιογραφία, που, αντί να βάζει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, τον βάζει στο μέλι του κρατικού χρήματος και των κυβερνητικών «διευκολύνσεων»...
Καταπίνοντας ως... ανταπόδοση προς τον Έλληνα πρωθυπουργό-χορηγό τους κάθε αντιπολιτευτική κριτική, καταγγελτική ή κατηγορητική αντίδραση, καλύπτοντας με την ξεδιάντροπη σιωπή τους κάθε πρωθυπουργική γκάφα, κάθε κυβερνητικό σκάνδαλο, κάθε βιασμό του κράτους δικαίου από το «επιτελικό κράτος» Μητσοτάκη.
*******
Ειρήσθω εν παρόδω, ρίχνοντας μια ματιά στο φορτίο διαφθοράς που κουβαλάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατανοούμε ότι... ελάχιστα επιβαρύνεται από το σκανδαλώδες κομματικό χρέος, που, σκανδαλωδώς ωστόσο, παραμένει δανεικό κι αγύριστο στο... διηνεκές. Αλλά ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ήρθε φορτωμένος με το οικογενειακό σκάνδαλο της Siemens: πέρα από τη δική του, την προσωπική του αρπαχτή, με τα τηλεφωνικά κέντρα, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα... μίξερ, στο ημερολόγιο της εξ απορρήτων γραμματέως του Μιχάλη Χριστοφοράκου Κατερίνας Τσακάλου καταγράφονται 356 συναντήσεις του πρώην επικεφαλής της Siemens Hellas με τους Μητσοτάκηδες!..
Και, αλίμονο, στον ενεστώτα χρόνο, καθώς πορεύεται ως πρωθυπουργός με τον στομφώδη βηματισμό της χήνας, σκορπάει στο διάβα του τα ίχνη μιας νέας διαφθοράς, ολόιδιας με την παλιά, με την οποία ήταν φορτωμένος όταν «ήρθε»: το σκάνδαλο του Κήρυκα Χανίων, ας πούμε, που η σκωπτική λαϊκή μούσα μετονόμασε σε... «Κήρυκα δανείων». Ή τα... εν διαστάσει πόθεν έσχες του, με το κρυμμένο σπίτι («Σπίτι του Βολτέρου») της Μαρέβας στο Παρίσι, και άλλα πολλά, δικά του και του περιβάλλοντός του: τακτοποιήσεις ημετέρων, πλαστοπροσωπίες, πλαστογραφίες, καταδίκες σε δικαστήρια...
Μα, κυρίως, αυτόν τον καταιγισμό επεισοδίων πολιτικής διαφθοράς που ανεμπόδιστα εκδηλώνονται την τελευταία διετία ως παρενέργειες της πανδημίας Covid-19 και των μεταλλάξεών της: αυτές οι απίστευτα συμφεροντολογικές, εγκληματικές και, εν πολλοίς, θανατηφόρες υγειονομικές, πολιτικές και οικονομικές κυβερνητικές παλινωδίες στο επίπεδο της κυβερνητικής διαχείρισης που κόστισαν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και προκάλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχικές και υλικές αναπηρίες...
* O Πιερκαμίλο Νταβίγκο είναι ένας από τους εισαγγελείς που πριν από τριάντα χρόνια ηγήθηκαν της εισαγγελικής έρευνας κατά της πολιτικής διαφθοράς στην περίφημη «Επιχείρηση Καθαρά Χέρια»
- το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την ΑΥΓΗ της Κυριακής(23.01.2022)
