Το facebook δεν είναι μόνο ένα αποθετήριο απόψεων ή ένας δωρεάν ψυχολόγος. Είναι, μαζί με πολλά άλλα, μητρώο αυτών που έχουν φύγει από τη ζωή: συγγενών, φίλων, αγαπημένων ή, απλώς, γνωστών. Στο fb δύσκολα πεθαίνεις –ίσως και ποτέ. Η σελίδα σου μπορεί να πλέει στον διαδικτυακό ωκεανό σαν ακυβέρνητο καράβι που εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμά του για ένα άλλο ταξίδι. Και έτσι ο διαδικτυακός πανδέκτης θα μνημονεύει τα γενέθλιά σου χρόνια μετά την αποδημία σου και θα καλεί τους φίλους να σου ευχηθούν τα καλύτερα!
Στο fb επικοινωνείς με ζώντες και νεκρούς. Μάλιστα, ίσως καλύτερα με τους δεύτερους. Μπαίνεις στο μέσετζερ τών για πάντα απόντων και ζωντανεύουν τα όσα αντάλλαξες μαζί τους για χρόνια. Με όσα σου έγραψαν, όσα τους έγραψες. Τότε που ακόμα ήταν αδιανόητος ο θάνατός τους. Και βλέπεις την αξία των στιγμών που δεν γυρίζουν πίσω. Την υπεραξία, για την ακρίβεια.
