Ο Χρήστος Ξανθάκης σχολιάζει όλα τα καυτά θέματα στο μιντιακό τοπίο
Το βασικό συμπέρασμα σε επίπεδο media από το ντου της Σάσας Σταμάτη εντ κόμπανι στην παράσταση του Χριστόφορου Ζαραλίκου (σε επίπεδο media, το ξαναγράφω για όσους και όσες δεν το παρατήρησαν) είναι ότι το τουίτερ ξαναβρίσκει τη δυναμική που είχε χάσει τα τελευταία χρόνια.
Ή μάλλον, να το γράψω κάπως αλλιώς. Το τουίτερ είχε μια εξωφρενική δυναμική εν Ελλάδι την εποχή των Αγανακτισμένων και της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και ακολούθως «έκατσε» δραματικά σαν αποτυχημένο σουφλέ. Και κόσμο έχασε μπόλικο και από τον κόσμο που έμεινε αρκετοί και αρκετές δεν είχαν πολλές ορέξεις, γενικά σερνότανε ως σόσιαλ στη χώρα μας. Αλλά τους τελευταίους μήνες, τώρα που κυβερνάει πραγματικά η Νέα Δημοκρατία και δεν αρκείται σε πολυάριθμους διορισμούς μετακλητών και σε ουκ ολίγες απευθείας αναθέσεις, ξύπνησε το πουλάκι το φαρμακερό και άρχισε ξανά να στάζει δηλητήριο.
Βλέπε και την υπόθεση Σάσας Σταμάτη, όπου εντός εικοσιτετραώρου από την μπούκα βρέθηκαν πέντε διαφορετικά χάσταγκς σχετικά με το στόρι στα είκοσι πρώτα του τουίτερ. Δυναμική δείχνει αυτό και αντανακλαστικά και ταχύτητα μεγάλη. Και σ’ αυτό το εικοσιτετράωρο, μην ξεχάσω να το προσθέσω, σκάσανε μύτη πάνω από πενήντα χιλιάδες τουί («τιτιβίσματα» στα ελληνικά) για τη «δημοσιογράφο» (βόηθα Παναγία μου…) και τους συντρόφους της. Πραγματικός ωκεανός σαν να λέμε, ιδίως αν αναλογισθεί κανείς τα μεγέθη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη χώρα μας.
Την ίδια ώρα στο φέησμπουκ, που υποτίθεται ότι έχει μαζέψει όλο το χαρτί των ενηλίκων χρηστών του διαδικτύου στην μαμά πατρίδα, αναθεμά και αν σκάσανε μύτη πεντακόσια ποσταρίσματα εν συνόλω για το συμβάν. Κι αυτά με καθυστέρηση, από το μεσημεροαπόγευμα της επόμενη ημέρας, ενώ στο τουίτερ καιγόταν ο τόπος από το πρωί. Δείγμα ότι αλλάζουν σιγά σιγά οι ισορροπίες και ότι τα επιτελεία των κομμάτων θα πρέπει να αναλύσουν πολύ προσεκτικά το φαινόμενο αν δεν θέλουν να βρεθούν προ εκπλήξεων…
- από το newpost
