Δύο απ’ τις πιο βασικές προτεραιότητες της θητείας του στο Βατικανό θέλει να αναδείξει ο Πάπας Φραγκίσκος με την διπλή επίσκεψή του στην Κύπρο και την Ελλάδα, ακολουθούμενος από εκατοντάδες δημοσιογράφους και με τους προβολείς της διεθνούς δημοσιότητας στραμμένους μαζικά πάνω του.
Το ένα είναι ο διάλογος με τον ορθόδοξο κόσμο των 300.000.000 ανθρώπων. Το άλλο είναι το δράμα των προσφύγων.
Το πρώτο έχει μακρά διαδρομή, τουλάχιστον από το 1964-65 και τις ιστορικές συναντήσεις του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον τότε ποντίφικα Παύλο ΣΤ’ στα Ιεροσόλυμα. Η άρση του αμοιβαίου αναθέματος για το Σχίσμα του 1054 μΧ ήταν καθοριστικό βήμα στο δρόμο για τη συνεννόηση, παρά τις διαφορές των δύο εκκλησιών. Είχε κι έναν αντίκτυπο στον μικρόκοσμο του Αγίου Ορους. Τότε θύμωσαν οι πατέρες της Μονής Εσφιγμένου και ξεκίνησαν το αντιδραστικό και σκοταδιστικό τους «αντάρτικο» που γοητεύει μερικούς αριστερούς για λάθος λόγους και ένα τμήμα της Χρυσής Αυγής για σωστούς λόγους.Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι
Η προσφυγιά είναι το αίμα στα πεδία της νεοαποικιοκρατίας, τα στίγματα στην καμένη γη των γεωπολιτικών συγκρούσεων, το έγκαυμα από την κλιματική αλλαγή, το δίκτυο αποχέτευσης ανεπιθύμητων που έστησαν οι ευημερούντες.
Ο Ιταλο-αργεντινός ποντίφικας το ξέρει, το καταγγέλλει. Στα 85 του χρόνια πάει ξανά στη Λέσβο. Αντιμετωπίζει το νησί σαν τόπο μαρτυρίου και ζύγι λιποβαρούς ανθρωπιάς. «Είμαστε όλοι μετανάστες» είχε πει την προηγούμενη φορά, τον Απρίλιο του 2016. Τότε στη δυστοπία της Μόριας επί κυβερνώσας Αριστεράς, τώρα στην φυλακή του Καρά Τεπέ μπροστά στην πολιτική ηγεσία και τους Μηταράκηδες των βίαιων επαναπροωθήσεων.
- από κείμενο που υπογράφει ο Γιώργος Ι. Αλλαμανής στο newscenter.gr (ολόκληρο ΕΔΩ)