Υπάρχει ένας κανόνας της επικοινωνίας που λέει ότι "όταν είσαι σε δύσκολη θέση σε μια συζήτηση, πέτα μια ψόφια γάτα στο τραπέζι". Με το που θα το κάνεις, θα αρχίσουν όλοι να συζητάνε για τη γάτα και θα αφήσουν στη μπάντα το προηγούμενο θέμα.
Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Σε μια στιγμή που βρισκόταν σε δεινή θέση από την καταφανή αποτυχία της στη διαχείριση της πανδημίας, έριξε στο τραπέζι την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Η ατζέντα άλλαξε, αναδείχτηκε σε μείζον ζήτημα το "ναι" ή "όχι" στην υποχρεωτικότητα, η διαιρετική τομή γύρω από την οποία αρθρώνεται ο δημόσιος διάλογος είναι το εμβολιασμένοι/ανεμβολίαστοι και όχι το κυβέρνηση/αντιπολίτευση. Ακόμα και αν της προκαλέσει μια σχετική πολιτική ζημιά στα θρησκευτικά ακροατήρια, η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα βγει κερδισμένη από την αλλαγή της ατζέντας.
Μια κοινωνία η οποία αντιμετωπίζει θανάσιμη απειλή, μπορεί να προσφύγει στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού -έχει συμβεί στο παρελθόν. Δεδομένου όμως ότι η υποχρεωτικότητα εγείρει μείζονα ζητήματα συνταγματικότητας και ενδεχομένως μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην εμβολιαστική εκστρατεία (τα οποία πριν κάποιες μέρες τα εξηγούσε αναλυτικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός), πρόκειται για το έσχατο μέτρο, το οποίοι κανονικά υιοθετείται με μεγάλη σύνεση από μια Δημοκρατία και μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Εν προκειμένω, υπήρχαν άλλες κινήσεις που έπρεπε να είχαν γίνει... χτες και δεν έχουν γίνει:
- Μεγαλύτερες προφυλάξεις για τους εμβολιασμένους,
- πραγματική ενίσχυση του ΕΣΥ,
- στοχευμένη εκστρατεία πειθούς για τον εμβολιασμό.
Τελικά, για μία ακόμα φορά λήφθηκε μια απόφαση με βασικό κριτήριο την επικοινωνιακή διαχείριση και όχι την αντιμετωπιση της πανδημίας. Έτσι κι αλλιώς, το θέμα των κυβερνώντων είναι οι εκλογές, όχι ο κορωνοϊός.