Περιμένοντας να δούμε τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του έργου για αριστερούς, αεί ΣΥΡΙΖΑ, νυν ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΠΑΣΟΚ, αδιόρθωτους που δεν ξεχνούν τι σημαίνει Δεξιά. Και μάλιστα Δεξιά του Μητσοτάκη, των πράσινων που βρέθηκαν χέρι - χέρι με τους γαλάζιους. Και των φαιών που βρέθηκαν στο χέρι - χέρι με τους πράσινους. Βλέπουμε, δεν υποβλέπουμε, και δεν σπεύδουμε να προβλέπουμε. Γιατί ο Ανδρουλάκης, για τον οποίο αγάλλονται οι ουρανοί των δημοσκόπων και οι μπροστινοί των δημοκόπων, παραμένει ως αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛΛ., από πολλές απόψεις, άγνωστος Χι.
Βλέπουμε όμως -πολλά έχουν δει τα μάτια μας...- διατηρώντας το δικαίωμα να είμαστε επιφυλακτικοί. Γιατί την πορεία του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στη ραγδαία εξάτμισή του, και την Pasokification, που έγινε διεθνής όρος και παράδειγμα προς αποφυγή, τα ζήσαμε. Τα υπέστη η χώρα και εξανέστη η προοδευτική πλειοψηφία. Ο Βενιζέλος αγκαλιά με τον Σαμαρά να κυβερνούν μια Ελλάδα που πλειοψηφικά είχε επιλέξει τους μεν, αλλά παραδόθηκε στα χέρια των δε. Και μαζί έκαναν όσα έκαναν, διέπραξαν όσα διέπραξαν, έφτασαν να ρίξουν μαύρο στην ΕΡΤ και στις ψυχές των προοδευτικών ανθρώπων.
Περιμένουμε με την αυτονόητη υποχρέωση να μην είμαστε εχθρικοί, υπεροπτικοί και βιαστικοί. Αλλά και διατηρώντας το δικαίωμα να είμαστε επιφυλακτικοί. Διότι ο νέος αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛΛ. αναδείχτηκε στη θέση του γραμματέα και θήτευσε ευδοκίμως στα χειρότερα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Διότι επίσης παρακολουθούμε την κουτοπονηριά του Μητσοτάκη, που έφτασε στη Βουλή να λέει κρυάδες που αφορούν τα σχέδιά του για το τρίτο κόμμα, αντί να ασχολείται με το πέμπτο κύμα. Και την ξαφνική αγάπη των γνωστών βαρόνων και της γνωστής χορωδίας, που αναπέμπει κουτοπόνηρα ωσαννά.
Η Φώφη έκανε μια προσπάθεια, με δισταγμούς και ταλαντεύσεις, παρά τις έξωθεν και έσωθεν πιέσεις, να αποκολλήσει το κόμμα από τον βάλτο της Δεξιάς. Θα τη συνεχίσει ο Ανδρουλάκης; Θα σταθεροποιήσει το μέτωπο απέναντι στη Ν.Δ. του Μητσοτάκη, που ρημάζει ζωές; Θα δώσει μάχη, με τους δικούς του φυσικά όρους και μέσα, για να απαλλαγεί η Ελλάδα από τη δυστοπία; Ή θα τον γοητεύσει η ουτοπία, που καλλιεργείται εδώ και μέρες, ότι μπορεί να υπάρξει και να ευτυχήσει με κάποιου είδους ανυστερόβουλη κριτική στη Δεξιά και υστερόβουλη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ;
Ιδού η Ρόδος. Που δεν είναι με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, όπως λέγεται συχνά. Είναι αν θα τολμήσει. Είναι ποιους θα πολεμήσει. Ιδού και το πήδημα. Αποφασιστικότητα με στόχο τη Δεξιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ή πηδηματάκια στη δήθεν ουδέτερη κινούμενη άμμο, που κατάπιε πολλούς πριν απ’ αυτόν;
Θανάσης Καρτερός
(ΑΥΓΗ / 26.12.2021)